"කෙටි කතාවක්...."
ඔම්මා... යන්න පරක්කු වෙනවා අපිට.... අපි මේවා අස්කරන්න ඕනි අම්මා.. ඔයාගේ රූම් එකේ තියෙන පරණ බඩු ටික සේරම විසික් කරලා දාන්න ඕනි හරිද. මොකද අපිට මේවා උස්සන් යන්න බැනේ... අර ස්ටෝරූම් එකේ තියෙන පරණ පෙට්ටි ටිකත් අස් කරන්න ඕනි අම්මා.. පල්ලි පල්ලි.....
......... හ්ම්ම්ම් චුටි දෝනි මොනාදෝ කියවල කියවල යන්න ගියා... එත් මන් තාමත් ඔහේ බලන් හිටියේ අවුරුදු ගානකින් මේ ගෙදරට අඩිය තිබ්බ සතුටට වඩා අද මේ ගෙදර පාලුවට ගිහින් තියෙන හැටි දැක්කම හිතට දැනෙන අමුතුම හැගීම නිසා...
එදා කට්ටිය ගොඩක් එක්ක සතුටින් පිරිච්ච කාමර හයකින් හැදිලා තියෙන මේ සුවිසල් දෙමහල් නිවසේ දැන් ඉන්නේ මමයි චුටි දෝනියි විතරයි......
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
මන් තරප්පු පෙලේ වැට හයියෙන් අල්ලගෙන හෙමින් හෙමින් උඩට නගින්න පටන් ගත්තා.. ඒත් පඩි දහයක් නැග ගන්න මට වාරු නැ.. එහෙමම ටිකක් වෙලා පඩිය උඩ ඉදන් ඉදල ආපහු උඩට නැග්ගා....
කාමර හතරක් පහු කරන් මන් එක කාමරයක් ලග නැවතුනා... මන් ටිකක් වෙලා කාමරේ දොර දිහා බලන් හිටියේ පපුව ඇතුලේ හීනියට රිදිල්ලක් ඇති වෙලා යද්දී.......
අවුරුදු ගානකින් ඇරපු නැති කාමරේ දොරේ යතුර දාන තැන මලකඩ බැදිලා... දෙතුන් පාරක් උත්සහ කරත් එදා තරම් අත් දෙකේ ශක්තියක්‌ නැති නිසා දොර අරින්න බැරි වුනා.. වෙවුලන කටහඩත් එක්ක පහල ඉන්න දුවටත් හයියෙන් කතා කරන්න බැරි නිසා මන් ආපහු පාරක් පුළුවන් උපරිම උත්සහය අරන් අගුල කරකවල දොර තල්ලු කළා... අමුතු මුසල සද්දයක් එක්ක දොරේ පොඩි කොටසක් ඇරුනේ අවුරුදු ගානක මතක වල සුවදත් එක්කමයි....
