David üzerime gelmeye devam ediyordu. Artık yolun sonuna gelmiştim. Unutan suya inen uçurumun ucundaydım. Kış aylarında bu suya girmek intihar etmek olurdu. Bu suya girenler geçmişini tamamen siler. Uçurumun ucunda olmamdan dolayı David'in omzumdan hafifçe ittirmesi ile vicudum düşüşe geçti. Elimi uzattım. Belki bir şey bulup tutunurum diye. Yada, bir şey beni bulup tutar diye. İkisinden biri...
Ama artık bunları düşünmek için çok geçti. Vücudum suyla buluşmuştu bile. Zihnimdeki her şey tek tek uçuyordu, ve ben onları tutamıyordum. Zihnimde tek bir şey kalana kadar her şey silindi. Emma. Bu benim ismim miydi? Kimdim ben?
Neden bir geçmişim yoktu? Vücudum neden alamadığımı bilmediğim bir kaç nefesten dolayı kendini karanlığa bıraktı...
