საღამოს
მისაღებში ჯონკუკი ძაღლს ეთამაშება თან ნამჯუნს ელაპარაკება. როცა საუბარს ამთავრებს, ტელეფონს ჯიბეში იდებს და იონთანს ხელში იყვანს
-თეჰიონ
-გისმენ ჯონკუკ
-უნდა ვილაპარაკოთ
-რა ხდება?
თეჰიონი და ჯონკუკი გარეთ გავიდნენ
-ნამჯუნს დავურეკე რომ გამეფრთილებინა აქ დარჩენაზე და მან მითხრა რომ შვებულება ხვალ დაგვიმთავრდება
-რა? რატომ ? კიდევ ერთი კვირა უნდა გვაქონოდა
-ხო მაგრამ რადგან მე არ გამოვდივარ ჩემს გარეშე უნდა დაიწყოთ რეპეტიცია. თან საზღვარგარეთ მოგიწევთ წასვლა
-შენც ხომ წამოხვალ?
-არამგონია მგონი მე აქ დარჩენა მომიწევს.
-არა არ მინდა
-თეჰიონ ასეა საჭირო. წახვალ და ჩამოხვალ
-ახალ წელსაც იქ უნდა ვიყოთ ჯონკუკ ხომ იცი არა?
-კი ვიცი
-მერე აქ მარტო როგორ დაგტოვო
- ახალი წლის მერე ისევ გნახავ მალე გავა დრო
-და რა მოხდება შენც რომ წამოხვიდე
-ნამჯუნმა მითხრა დიროქტორს დაველაპარაკე და არაო
-რატომ?
-თუ ცილდება ჯგუფს ბოლომდე ჩამოცილდესო
-ჯონკუკ ისე წამოდი ჩემთან იყავი
-თეჰიონ ვიცი რომ არ არის მარტივი მაგრამ მოგვიწევს ცოტახანი
თეჰიონს ცრემლები წამოუვიდა
-აბა ახლა არ იტირო
-შენს გარეშე ვერ გამოვალ
-გამოხვალ
-არ მინდა შენს გარეშე
ჯონკუკი თეჰიონს ჩაეხუტა
-არ იტირო რა
-მალე უნდა წავიდეთ?
