Queen series 2: Dangerous Revenge

Tres

Proposition

Viviene suddenly woke up with heavy feeling of loneliness. Inilibot niya ang kanyang mga mata sa apat na sulok ng kanyang silid at napabuntong hininga nang makitang mag-isa lang talaga siya.

For the seven years that she fought with herself there is a time where she really wants to give up and rest for eternity, but for her mom she bravely fought, fought for the justice she thought she deserved.

"Bakit nga ba napakahirap makamtan ng hustisya? Dahil ba para lang ito sa mayayamang kayang mag bayad ng malaking salapi? O dahil para lang ito sa mga taong may mga koneksyon sa nakatataas." Bulong niya habang hindi namalayang may luha ng pumatak galing sa kanyang mata.

Napayuko nalang si Viviene sa kanyang tuhod at dinama ang pangungulila sa ina at ang sakit na nadarama dahil sa mga nangyayari sa kanyang buhay.

Lumipas ang ilang oras bago napag pasiyahan ni Viviene na mag ayos at pumasok sa trabaho. Sinigurado muna niyang maayos siyang tignan at walang bakas ng pag iyak sa kanyang mata.

She needs to look strong so people won't pity her. She needs to act brave even though she's really afraid, afraid to the people around her, people who can harm her anytime.

Nang makarating siya sa opisina ay bumungad agad sa kanya ang maraming regalo sa lamesa ng kanyang secretary na alam naman na niya kung sino ang nagpapadala.

"Hanggang ngayon pala ay nagbibigay parin ng mga regalo ang lalaking iyon?" Tanong niya sa kanyang secretary.

"Ahm...yes po, madam. Yung iba nga po naiuwi ko na." sagot naman nito.

"Good. Pakitimpla naman ako ng kape, Annie." Binalewala nalang niya ito dahil alam naman niyang iuuwi naman iyon ng secretary niya, matapos niya itong utusan na mag timpla ng kape ay dumiretso na siya sa sarili niyang lamesa para mag umpisang basahin ang mga reports na galing sa iba't-ibang department ng kanyang kompanya.

"Here's your coffee, Madam."

"Thanks. Give me my schedule, too." She sipped on her cup of coffee because she is hungry and she didn't eat breakfast in her house.

"Alright, Madam." Annie state her schedule and she just listen to her.

Pagtapos niyang marinig ang lahat ng sinabi ng kanyang secretary ay nagpaalam na muna siya sa dalaga na bababa lang siya sa ibang department dahil may mga kailangan siyang i-clarify sa mga reports ng mga ito na medyo magulo.

Malapit na siya sa entrance ng marketing department ng marinig niya na may mga nag-uusap. Magpapakita na sana siya sa mga ito ngunit napatigil siya ng marinig kung sino ang topic ng chismisan ng mga babae.

"Oh, my, God, really? sabi ko na nga ba at mukhang pera at feeling mayaman ang secretary na yun ni madam."

"True. Nakita ko nga araw-araw siyang may mga dalang expensive gifts na tingin ko ay hinihingi niya kay madam."

"Eww. Like a gold digger. Or maybe it's not from, Madam V., Baka naman galing sa isang old investor ni, Madam."

"Pwede rin. Gold digger nga di naman maganda." Viviene felt irritated for what they've said kaya hindi niya napigilan na sumabat sa usapan ng mga ito.

"And? do you think you are beautiful?" She said loudly as she reveal herself to them.

"Ah...ahm...madam kayo po pala."

"Alis na po kami, tapos na pala ang break time." The four girls looks in panic at hindi na sila magkanda ugaga ng makita siya pero wala siyang pakialam kung matakot man niya ang mag ito dahil ang pinakaayaw niya sa tao ay yung mga mahilig manira at pinag uusapan ka kapag wala ka sa harapan nila.

"Stay. I'm asking you right? Are you beautiful, ladies? Really? bad mouthing your co-workers just because you saw her with expensive bags and jewelry. Why don't you try to be humble and smart like her. Hindi yung ganito na imbis na you are working nagchichismisan lang kayo. Ikaaangat niyo ba yan? Do you think you can be rich and successful by degrading others? Shame on you! Ibinababa nyo lang ang sarili nyo." She spat angrily while staring them with cold eyes.

"So...sorry po, madam."

"Pasensya na po talaga." nanginginig na sagot nila sa kanya.

"Before you open your mouth make sure na totoo at may kabuluhan ang mga salitang lumalabas dyan. You can't do your job properly and this is what you do?" May mga idadagdag pa sana siya sa mga sinabi niya ng maramdamang may taong papalapit sa kanila.

"Madam. May bisita ka po pala, pinapasok ko nalang po sa opisina mo." Her secretary said, so she calm herself and face the four gossip girls.

"You can go now, pero kapag naulit pa ito ay hindi niyo magugustuhan ang gagawin ko." kalmado niyang saad na may halong pagbabanta. Dali-dali namang umalis ang apat na babae kaya inaya na niya ang kanyang secretary na pumanhik sa opisina niya.

"It's you, Mr. Suitton. Anong kailangan mo?" Viviene asked when she saw the man who's comfortably sitting in the sofa of her office.

"Annie, ipagtimpla mo naman kami ng juice and get some cake for him."

"Okay po, madam."

The man smiled at her and she just stares at him and sit at the couch facing the man.

"I have a proposition to you. I know where your mom is." Panimula nito.

"And?" nagtatakang tanong ni Viviene dahil bakit napasama pa ang kanyang ina sa usapan nila.

"And you said that you are the one who killed the Heirs of Chua Family right?" Austine continue.

"Yeah, then? what is your proposition?"

"Miss Viviene, I'm a lawyer and I can help you."

"Really you're a lawyer?" natatawang turan ni Viviene dahil hindi makapaniwalang abogado pala ang lalaking kaharap niya na mukhang boss ng malakihang sindikato.

"I tought you're a mafia." Viviene laugh because his expression changed.

"Just kidding, Mr. Suitton." Nagtaka lang lalo ang dalaga ng titigan lang siya ng kanyang kaharap na para bang may sinabi siyang nakakagulat.

"Continue, please." She said irritable and Austine blink his eyes, cleared his throat before continue what he supposed to say.

"I can free your mom in prison, but I will only do that if you agree marrying me, then after that I promise na makakalaya siya at hindi na mabubuksan pa ang kaso. So, basically wala ng aako sa nagawa mo. You just need to marry me, and I will free your mom. That's my proposition, Miss Viviene." sa mga sinabing iyon ng binata ay si Viviene naman ang natulala at nakatingin lang ng diretso sa mukha ng kaharap habang hindi pa nag sisink-in kung ano ba ang mga sinabi nito.

Lumipas ang ilang minuto bago lang niya narealized ang mga sinabi ng binata.

"Can you... Can you really do that?" she said with trembling voice.

"Yes, Miss Viviene. That's my proposition to you, I hope you'll accept it." nakangiting turan ni Austine sa tulala paring si Viviene.