"Gerçekten inanılmazsın." Diye söylendi Draco, belki yüzünce kez. Harry, ile arkadaş olamayacağımı defalarca anlatmasına rağmen umrumda değildi. Tek takıldığım şey Harry ve Tom, arasında yaşananlardı. Harry, bana pek güvenmediği için detaylı bir şekilde anlatmayıp herkesin bildiğini düşündüğüm şeyleri anlatmıştı. Bu olayın daha derin bir şeyler içerdiğinin farkındaydım ve içten içe beni korkutan şey bu işin içinde benimde olabileceğimdi.
Üzerimizde ki tozu silkeleyip salona ilerledik. Bay ve Bayan Malfoy bir şeyler hakkında konuşup kahvelerini içiyorlardı. Draco, tüm gün yaptıklarımızı annesine anlatırken Bay Malfoy'un rahatsız edici bakışlarını üzerimde hissediyordum.
"Tabii Roxy, hiçbirinde bize katılmadı." Diye söylendi Draco.
"Neden tatlım? Yoksa beğenmedin mi?" Dedi Bayan Malfoy, samimi bir şekilde.
"Hayır sadece-"
"Bizi ekti hemde Potter ile." Bay Malfoy'un öksürükleri geniş salonda yankılanırken Bayan Malfoy, kahvesini masaya bırakmıştı.
"Başka neler aldınız?" Diye sordu Bayan Malfoy, konuyu değiştirmek için. Bay Malfoy ayaklanıp hızla salonu terk etti. İstemsizce kötü bir şey yaptığımı düşünmüştüm.
Bir kaç dakika sonra odaya Tom, girdi. Kızgın olduğu çok belliydi. Ben de gerildim büyük ihtimalle en büyük düşmanı ile konuştuğum için beni azarlayacaktı.
"Odama çabuk!" Sert sesi ile ayağa kalktım. Bay Malfoy'a sert bakışlarımı yollarken çoktan Tom'un arkasından ilerlemeye başlamıştım. Uykusunda saçlarını kesecektim o ispiyoncunun.
Tom'un odasına girdiğimizde gerçekten korkuyordum. Bu adamın bir sınırı yoktu. Her şeyi yapabilirdi.
"Demek Potter, ile tanıştın!" Ses tonu adeta bir yılanı anımsatıyordu.
"Şu bebekken öldüremediğin çocuk evet, baya tatlı bir şeydi." Korktuğumu fark etmemesi için alay ediyordum resmen.
"Bundan sonra bir yere gitmek yok. Her gittiğin yerde bir sorun çıkarıyorsun!" Hayatım boyunca kimsenin beni kısıtlamasına izin vermemiştim, şimdi de vermezdim. Sinirle üzerime gelen bedenini ittirdim.
"Senin kurallarına uyacak kölen yok karşında!" Onu ittirmem bir fayda etmemiş olacak ki tekrar üzerime geldi.
"Uyacaksın!" Her istediğini elde etmiş şımarık bir çocuk gibi davranıyordu. Birisi onun çizdiği kuralların dışına çıktığı an her şey son bulmuş gibi davranıyordu. Tam bir drama kraliçesi.
"Bugün o çocuğun gözlerinde gördüm, o seni yenecek, o sikik egon yerle bir olacak Tom." Sinir ile şekillenmiş yüzü durgunlaştı. Derin bir nefes alıp bir iki adım geri gitti. Arkamı dönüp çıkacağım zaman sesini duydum.
"Sen de onun yanında olacak mısın?" Gözlerimi kapattım. İnanın bu sorunun cevabını ben de bilmiyordum. Birbirine dolanmıştı kalbimde ki her bir duygu. Ne ölsün istiyordum, ne de öldürsün.
"Bilmiyorum." Diye itiraf ettim.
"Bazen sana o kadar kızıyorum ki ölmeni diliyorum, sonra güzel bir şeyler yapıyorsun kendimi değerli hissettiriyorsun, sonra her şeyi berbat ediyorsun. Ne yapmaya çalışıyorsun bilmiyorum bana hiçbir şey anlatmıyorsun ve ben hâlâ ne olduğumuzu ne yaptığımızı çözmeye çalışıyorum."
Bana arkasını döndüğü için nasıl bir tepki verdi bilmiyordum. Bana doğru döndü. Yeşil gözleri direkt gözlerimi buldu.
"Bir kehanet vardı, o çocuk beni durduracak olan tek kişiydi, ben de onu öldürmek istedim ama işler ters gitti. Ayrıca kahenatte başka birinden bir kızdan bahsediliyordu. Senden. Onunla beraber olup benim sonumu getirecektiniz. Ben de seni öldürürsem beni yenemez diye düşündüm ama seni öldürmedim Roxanne, yemin ederim istedim ama yapamadım. Sonra seni kendi tarafıma çekmek istedim. Yapamadım. Kaçtım. Sonra buraya getirdim seni işte."
Her duyduğum şeyle bu son bundan daha tuhaf şeyler olamaz derken daha da tuhaflaşıyordu işler. İçinden çıkamayacağım kadar birbirine giriyordu her şey.
"Neden ben?" Diye sordum kendimde zar zor bulduğum bir güç ile. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Boşlukta hissediyordum.
"Sandığından daha güçlüsün Anne."
Bir şey söylemeden kapıya doğru ilerledim çıkmadan önce son kez dudaklarımın arasından bir cümle çıktı.
"Sen kazandın Tom, istesem de seni öldüremeyecek kadar aşığım sana."
Merhabalar! Nasılsınız?
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Yorumlarınızı bekliyorum :)
