Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 7

Ο Άρης είχε στυλώσει το βλέμμα του στον διάδρομο, τον οποίο είχε διασχίσει η Κική τρέχοντας πριν από λίγα λεπτά. Αναλογίστηκε όσα είχαν συμβεί και με ένα νεύμα διέκοψε την Δανάη η οποία επέμενε να γυρίσουν πίσω στην τραπεζάρια.

-Πρέπει να πηγαίνω, της είπε και έκανε να φύγει αλλά η Δανάη γράπωσε το χέρι του σε κλάσματα δευτερολέπτου.

-Έλα τώρα, Άρη, θα αφήσεις να σε επηρεάζουν οι ξενέρωτοι;

-Καληνύχτα, είπε κοφτά ο Άρης και χωρίς δεύτερη σκέψη εξαφανίστηκε στον διάδρομο.

Η Κική, από την άλλη μεριά, είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό καθώς κατέκλυζαν το μυαλό τις δεκάδες ερωτήσεις. Πού μπορεί να είχε πάει ο Παύλος μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Μήπως είχε περάσει η διευθύντρια από τον κοιτώνα τους και, καθώς εκείνη και ο Άρης έλειπαν, ο Παύλος είχε μπλέξει;

Ξαφνικά το κεφάλι της άρχισε να την πονάει αφόρητα. Έτριψε με το χέρι της το μέτωπό της μορφάζοντας από τον δυνατό πονοκέφαλο. Της φάνηκε πως όλο το δωμάτιο είχε αρχίζει να γυρίζει και μερικές μαύρες κυλίδες εμπόδιζαν την όρασή της. Άπλωσε το άλλο της χέρι για να στηριχτεί στο γραφείο της, αλλά αντί γι αυτό το χέρι της συνάντησε το κενό. Καθώς της φαινόταν αδύνατο να καταφέρει να περπατήσει μέχρι το κρεβάτι της, έπεσε στα γόνατα κρατώντας το κεφάλι της με τα χέρια της.

Ακριβώς την στιγμή που ο Άρης έμπαινε στον κοιτώνα, η Κική σωριάστηκε στο πάτωμα.

Ο Άρης φώναξε το όνομά της, βγάζοντας μια άναρθρη κραυγή. Έτρεξε κοντά της, τη σήκωσε και τη μετέφερε στο κρεβάτι της. Έπειτα έτρεξε στο μπάνιο και έβρεξε με τρεμάμενα χέρια την πρώτη πετσέτα που βρήκε μπροστά του. Ένα σημείωμα δέσποζε κολλημένο πάνω στον καθρέπτη του μπάνιου, αλλά ο Άρης δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με αυτό.

Όταν γύρισε από το μπάνιο, είδε την Κική να έχει ανασηκωθεί στο κρεβάτι στηριζόμενη στους αγκώνες της και να τρίβει το μέτωπό της.

-Θεέ μου, με κοψοχόλιασες! της είπε και κάθισε δίπλα της στο κρεβάτι. Έλα, πάρε αυτό, συμπλήρωσε και της έδωσε τη βρεγμένη πετσέτα, την οποία η Κική πίεσε πάνω στο μέτωπό της.

-Το κεφάλι μου, βόγκηξε το κορίτσι. Για κάποιο λόγο μου ήρθε ένας δυνατός πονοκέφαλος όταν συνειδητοποίησα ότι ο Παύλος έλειπε από...

Σε αυτό το σημείο το κορίτσι άφησε μετέωρη τη φράση της, καθώς θυμήθηκε πως ο Παύλος δε βρισκόταν στον κοιτώνα και προφανώς δεν είχε επιστρέψει ακόμα.