Hala Seni Seviyorum

❝ gözyaşımın son damlasına kadar. ❞

Bir haftadır ciddi ciddi bu proje katılıp katılmayacağını düşünüyordu ve hâlâ bir karar verememişti. En kötüsü diğerlerinin kabul edip etmediğini de bilmiyordu.

3 Gün Sonra

(Karol'un Anlatımıyla)

Artık içim biraz olsun rahatlamıştı çünkü Valentina'nın, Michael'ın, Giro'nun ve Carolina'nın teklifi kabul ettiğini öğrenmiştim. Ruggero'dan haberim yoktu ve çok merak ediyordum. Aslında... onun hakkında birçok şeyi merak ediyorum ve sorularıma bir cevap bulmak istiyorum. Beni hiç özledi mi diye, şimdiki hayatından mutlu mu diye, hatta belki de beni seviyor mu diye. Ruggero'yu görebilmemin ve cevaplar bulabilmemin tek yolu bu diziydi. Onunla konuşabilirdim ve konuşmaktan öte onu çok özlemiştim, bir görebilsem yeterdi. Hızlıca telefonumu alıp menajerimi aradım.

"Alo, Karol artık bir karar vermiş olmanı umuyorum çünkü bugün-"

"Kabul ediyorum. Bu diziye katılacağım."

"Gerçekten mi? Emin ol ki bu doğru bir karar."

"Umarım, umarım öyledir."

•••

"Evet, rolleriniz hakkında sevmediğiniz yönler var mı?"

Herkes ellerindeki kağıtlara yöneldi ve ben de kağıdıma döndüm. Ben Vaselissa Athena rolünü canlandıracaktım. Alec Harris'i Ruggero, Hailey Sunny'i Valentina, Nancy Rose'u Carolina, Michael Ellis'i Michael, Tom Hiddelton'ı Agustin ve Theo Shappiro'yu Giro canlandıracaktı. Vasellisa çok tutarsızlığa sahip bir roldü. Onun dışında rolümü sevmiştim, hayat enerjisi yüksek bir kızdı.

"Pekala, şimdi bana beğenip beğenmediğinizi söyleyin bakalım, belki beğenmediğiniz noktalara göre küçük değişiklikler yapabiliriz."

"Ben Hailey'i çok sevdim!" dedi Valentina.

"Ben de Michael'ı... sadece şey, aynı isimlere sahip olmamız kendimi rolüme fazla kaptırmamı sağlayacak. Sadece telafuzu farklı!" herkes gülmeye başladı.

"Ah, evet... rolüne adapte olman senin için daha iyi Michael."

"Evet, kesinlikle."

"Agustin, Giro, Karol ve Carolina... Ya siz?"

"Ben de sevdim." üçü de neredeyse aynı anda cevap verdi ama ben bir şey dememiştim. Yüzleri bana döndüğünde aceleyle cevapladım.

"Şey, evet çok sevdim. Enerjik bir kız."

"Ne güzel, Ya sen Ruggero?"

"Karol'la sevgili rolü yapmamız mı gerekiyor yani?" bu durumdan hoşlanmamıştı.

"İleriki bölümlerde evet. Ama bu seni neden rahatsız ediyor? Daha önce de Karol'la çalıştın zaten, senin için daha iyi olmalı."

"Yok rahatsız etmedi, sadece sordum." dolu gözlerimi kimsenin görmemesi için kağıda çevirdim. Benimle çalışmak istemiyordu bile. Ben bu projeyi onun için kabul ederken o, benimle rol yapmak bile istemiyordu. Hiç mi özlememişti, gerçekten mi?

"Tamam, anladım. Hepiniz memnun olduğunuza göre provalara en yakın zamanda başlayacağız. Sizinle hep iletişim halinde olacağız zaten. Kendinize iyi bakın."

"Siz de!" ayağa kalkıp yapımcının odadan çıkmasını bekledik. Çıktıktan sonra geri yerime oturacaktım ki bundan vazgeçip çantamı elime aldım.

"Hoşçakalın, ben de gidiyorum."

"Görüşürüz Karol." hızlıca odadan çıktım. Büyük ihtimalle uzun süredir görüşmediğimiz için aramıza bir soğukluk girmişti ama önemli değildi. Bu beni üzmüyordu. Beni üzen şey Ruggero'nun böyle davranmasıydı. Deneme çekimleri başladığında onunla kesinlikle konuşmalıydım.

1 Hafta Sonra

"Nancy! Buradayız."

"Geliyorum hemen!" Carolina hızlıca toplandıkları yere giderken sessizce provayı izleyip sahnemin gelmesini bekliyordum.

"Ee nasılsınız bakalım?"

"Biz iyiyiz de bir dakika, Vaselissa nerede? Seninle değil miydi Nancy?"

"Hayır, onu bugün hiç görmedim." hızlıca oturduğum yerden kalktım ve yanlarına gittim.

"Buradayım!"

"Vaselissa, seni çok merak ettik..." Ruggero bana bakıp konuştuğunda çok heyecanlanıyordum.

"Ama neden ki? Daha okuldan yeni çıktık ve ödevlerim vardı ahahaha, beni bu kadar düşünmeniz... sizi çok seviyorum."

"Kestik! Çok iyiydi çocuklar, çok iyi. Bu sahneyi kaydedebiliriz. Oldukça hazır görünüyorsunuz. Şimdi biraz dinlenin bakalım." yavaşça karavanıma doğru ilerliyordum. Tam kapının önüne geldiğimde ismimin seslenişini duydum ve arkamı döndüm. Bu... Ruggero'ydu. Buraya kadar gelmesini beklerken heyecanımı belli etmemeye çalışıyordum.

"Karol, bir şey sorabilir miyim?" yüzünde soğuk bir ifade vardı.

"Seni dinliyorum."

"Diziyi neden kabul ettin?" bir süre düşündüm, onun için kabul etmiştim. Aynı soruyu ona sordum.

"Peki sen... sen neden kabul ettin?"

"Önce ben sormuştum."

"Sadece kariyerim için iyi olur diye düşündüm. Başka bir nedeni yok."

"Birçok dizi teklifin varken bunu mu iyi olacağını düşündün yani?"

"En aklıma yatan buydu ve sen bana gelen teklifleri nereden biliyorsun?"

"Önemi yok Karol. Sadece sorun şu ki sevgili rolü yapacağız ileride... ve ben aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. O yüzden sadece işimizi yapalım, olur mu?" gözlerimdeki bulanıklık, dolduğunu hissettiriyordu. Görmemesi için dua ediyordum.

"Tabi, elbette. Sadece rol bu... şimdi izninle dinleneceğim."

"Tamam, iyi dinlenmeler. Ve beni dinlediğin için teşekkür ederim."

Ona cevap vermeden karavanın kapısını açtım ve o da yavaşça geri döndü. Gerçekten ağlamak istiyordum şu an. Gözyaşımın son damlasına kadar...