HUZUR MAHALLESİ ✔

ÖZEL BÖLÜM-2 ✧

İyi Okumalar...

6 ay sonra :

Sinirle oturduğum koltukta kıpraştım.Şuan konuştuğumuz konudan fazlaca rahatsızdım, ne kadar kalkmak istesemde asla kalkamıyordum.

"Eee Ahter kızım yokmu bi hamilelik haberi." Ayşe teyzenin sorusu ile elimdeki fincanı sehpaya koydum daha evleneli ne kadar olmuştu ki.

Sabahtan beri tek konuşulan konu ve sorulan sorular bu tarzdaydı. Nur annemde ne kadar rahatsız olsa da bir şey diyemiyordu.

Nur annemi dün akşam aradığımda öğrenmiştim gün olduğunu ve yardıma gelmiştim ama gelmez olsaymışım.

"Kız yoksa bir sorun mu varda olmuyor bebeniz." Ayşe teyzenin bu dediği şey bende son noktayı koymuştu.

Sinirle yerimden kalkıp mutfağa geçtim ve kendime buz gibi bir su doldurup kafama diktim. Ahu düğün alışverşine gitmişti Alin'i ise abim salmıyordu.

Telefonumu cebimden çıkartıp Asil'i aradım şuanda sesini duymaya fazlaca ihtiyacım vardı.İkinci çalışta telefonu açmıştı.

"Aşkım napıyorsun." Kalçamı tezgaha dayayıp konuşmaya başladım.

"Annenlere geldim sevgilim ama çok sıkılıyorum." bu dediğimden sonra gür bir kahkaha atmıştı.

"Çokmu sıkılıyorsun."

"Çook sıkılıyorum sevgilim." tekrar kahkaha attı.

"O zaman gelip seni kaçırayım ne dersin."

"Çok çok iyi olur." 

"Tamam o zaman on dakikaya ordayım." görmeyiceğini bile bile kafamı salladım ve telefonu kapatıp cebime koyup mutfaktan çıktım.

"Anne Asil geliyormuş ben gitsem sorun olur mu?"

"Yok kızım git sen biz Ayşe ile buraları toparlarız." Kafamı sallayıp odadan çıktım ve holdeki dolaptan çantamı ve montumu giyip evden çıktım.

Kapının önüne inip Asil'İ beklemeye başladım, kısa bir süre sonra aşina olduğum araba tam önümde durmuştu.

Hızlıca arabaya binip yerime oturdum ve kemerimi bağlayıp aşık olduğum yüze döndüm.

"Çok beklettim mi" selam vermeden konuya dalmasına şaşırmamıştım çünkü hep bunu yapıyordu.

"Yok sevgilim bekletmedin hem hava almak bana da iyi geldi." Asil arabayı çalıştırdığında bende gözlerimi yumup kafamı arkaya yasladım birden bire başım dönmeye başlamıştı.

Gözlerimi açtığımda evin yolunda olmadığımızı fark ettim.

"Nereye gidiyoruz?"

"Dışarıda yeriz diye düşündüm uğraşma diye." Aşkla bakmaya başladım çok seviyordum bu adamı en çokta kalbini.

Aklıma birden köfte ekmek gelmişti o kadar çok canım istiyordu ki sanki yemezsem ölecekmiş gibi.

"Hayatım."

"Hı"

"Köfte ekmek istiyor canım."

 "Pardon ne dedin hayatım"

"Canım çok köfte ekmek istiyor hemen gidelim." son iki haftadır hep böyleydim karnım tok olsa bile canım hep bir şeyler istiyordu.

Asil arabayı sahil kenarına park edince arabadan hızlı inip satıcı adamın yanına koşarak gitmeye başladım.

"Yavrum sakin olsana." Asil'İn dediği asla umurumda değildi o balık ekmek hemen yenmesi gerekiyordu.