Gölge Demirkan, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Yaşadığı yerden ve annesinin yanından ayrıldıktan sonra geçmişinde olduğu kişiyi bir kenara bırakıp yepyeni bir ben yaratmak istesede bu sefer hayallerin içinde yaşadığı yaşamı, hayallerinden daha il...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
K.Flay - Giver
Half Alive - Awake At Night
***
Koca bir dağ yıkılsa, ne kadar ses çıkardı. Yer yerinden oynar, tüm düzeni bozardı. Artık o ıssız orman yolundan geçerken, büyük gövdesiyle her yeri kaplayan o büyük dağı görmeyecektin. Güneşe kadar uzanan zirvesine gözlerini kısarak bakmaya çalışmayacaktın.
Şimdi orası bomboş, harabe bir yol. Artık her geçişinde uzun uzun izleyemeyeceksin. İçini dolduran o anlamsız boşluk hissini yaşayamayacaksın. Bu ne kadar zor? Yada ne kadar kolay?
Artık benimde sırtıma dağ olan saçlarım yoktu. Her zaman topladığım, omuzlarımın üstünde kestiğim. Göze anlamsız gelebilecek ama ben baktığımda ağır yük olan şey bugün yüreğimin limanından bir bir gemilerini kaldırıyordu.
Aynaya bakıyordum. Bu kız kimdi böyle? Artık kırmızı saçları vardı. Gözlerinin önüne düşen kaküllü... Zişan bana büyük bir değişiklik yapmıştı.
"Harika oldun." Mutfak masasında tam karşımda oturuyordu. Elinde tuttuğu ince sigaranın dumanı, bir çizgi şeklinde etrafta dolanıyor ve genzime kadar iniyordu. Eğer içeride uzanan babam olmasaydı şu an paketlerce sigara içebilirmişim gibi hissediyordum.
"Bambaşka birisi gibi duruyorsun, inanamıyorum." Elimdeki küçük el aynasına bakarken onun ne kadar haklı olduğunu görüyordum. Bu kadın sadece saçlarımı boyamakla kalmamış, üstüne bana kakül kesmiş ve kaşlarımı yarısına kadar inceltmişti. Yolunan tüylerim yüzünden kıpkırmızı gözlerim, saç rengimle çok uyumluydu yalnız!
"Kendimi tanıyamıyorum. Bu kim be?" Bunları söylerken aynadaki yansımama bakıyordum ve o kadar ciddiydim ki Zişan abla yüksek sesle gülmeye başlamıştı. Hatta bir an bacaklarını toplayarak oturduğu sandalyeden aşağı düşecek diye korktum.
Ona komik gelse de cidden çok ciddiydim. Tam 3 saattir aynaya bakmama izin vermemiş ve 'bana güven' demişti. Tamam, güvenmiştim. Ama böyle bir şey çıkartmasını beklemiyordum bile.
Hayır, kötü gözükmüyordum. Tam tersine çok güzel olmuştum.
"Geçenlerde kirpik lifting seti almıştım ama kaşlarını alırken kirpiklerinin ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Sadece biraz düşükler... Senin için kullanabiliriz istersen." Ağzından dumanı üflerken, gözlerimi zor bela aynadaki yansımamdan çekmeyi başarıp ona baktım. Kadının parmakları sihirliydi.
"Bu saatten sonra bana ne istersen yapabilirsin." O kadar büyük bir inançla söyledim ki bunu.
"Hani ne oldu bakayım benim maymunuma.." diye uykulu sesle mutfağa daldı Babam. Zişan abla yine söylediğime abartılı bir şekilde gülüyordu. Ben ise babamın sesini duymamla gerginleşmiştim.
