CHILDHOOD DREAM | TAENNIE +18

1.9

Rüyamda annemin eve geldiğini görüyordum.

Dün gece Taehyung küçük bir bebek olduğu için beni uyutmamış, sürekli hareket etmişti.

Rüya görmem normaldi, sanırım uykumun derin saatlerindeydim.

Rüyamda annem tam olarak bana şunları söylemişti;

"Jennie! Ben geldim kızım!"

Bir dakika?

"Jennie?"

Siktir! Annem evde!

"Taehyung kalk! Annem geldi kalk şuradan saklan hemen!"

"Jennie.. Biraz daha uyuyalım.."

Taehyung bebek misali söylenirken annem çoktan kapıyı açmış, göğsümde yatan Taehyung'u görmüştü.

"Taehyung? Ne oluyor burada?"

____________________________

"Jennie'ye ondan hoşlandığımı söyledim o da benden hoşlandığını söyleyince olan oldu işte.."

"Bunu bilmeye hakkımız yok muydu oğlum? Ayrıca benden izin dahi almadınız elini bile yaralamışsın? Siz bir şeyler daha saklıyorsunuz dökülün hemen anneni arayacağım yoksa."

"Anne! Yeter artık sabahtan beri sorguya çekiyorsun bizi! Çocuk değiliz biz."

"Jennie, sen sus konuşacağız seninle."

Annem her şeyden sinirliydi.

Hayal kırıklığına uğramıştı, oğlu dediği insanı kızıyla aynı yatakta görmüştü.

En çokta ondan saklamama kırılmıştı annem.

Ben annemin sinirine alışmıştım belki ama Taehyung..

Annemin önündeki sessiz ve pısırık halleri beni güldürüyordu fakat kendimi tutmak zorundaydım.

"Annen haklı Jennie.."

"Haklıyım tabi ki! İkinizde çocuğumsunuz benim benden nasıl saklarsınız? Sen Taehyung? Hadi benim kızım başına buyruk sen neden annene söylemedin?"

"Annem şüpheleniyordu zaten ama hiçbir zaman söylemedim ona.. Çünkü bir şeyler yapmak isteyecekti ama Jennie beni istemeseydi yıkılırdım."

Annem bu sözlerden sonra biraz olsun yumuşamıştı.

Taehyung ve bana yaklaşırken hafif tırsmıştım ama bizi kollarının arasına aldığı an şaşkınlıktan Taehyung'a bakmıştım.

"Benim güzel yavrularım.. Sizi sizden başka kimseye emanet edemezdim zaten. İlişkinizi sonuna kadar destekliyorum ve destekleyeceğim. Evlat ayrımı olmaksızın sizi dinleyeceğim yeter ki birbirinizi çok sevin ve hiç bırakmayın. Aşık olmak kolay değil, atlatmak hiç değil. Hiç olmadı beraber üzülün yeri geldiğinde, yeri geldiğinde beraber sövün ama birbirinizi bırakmayın hiç."

Annemin sözleri beni ağlatmak üzereydi.

Sözlerinde babama dair kırıklığını hissedebiliyordum.

O annemi ve beni göz kırpmadan bırakıp gitmişti. Aynılarını benim yaşamamı istemiyordu.

Sevgilim olmasını bu yüzden kabullenememişti.

Konuşmasından sonra Taehyung ile anneme söz vermiştik.

Sonra Taehyung'un evine giderek annesiyle konuştuk.

Bu duruma o kadar sevinmişti ki benden bile fazla olabilirdi sevinci.

Peri masalı gibi geliyordu her şey doğrusu. İnanamıyordum ben bile.