මේ මගෙ පලවෙනි කතාව.අඩුපාඩු ගොඩක් ඇති කියලා හිතෙනවා.කතාව කියවලා හොඳ නරක කමෙන්ට් කරන්න කියලා ඉල්ලනවා.
💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔
"අභී, මොකද මේ උදේ පාන්දරම කෝල් කරේ?මොකක් හරි අවුලක්ද?"
ඒ පවන්, පුංචි කාලෙ ඉඳලම මගෙ හොඳම යාළුවා.ගෙවල් දෙකත් එකම ලඟ තිබුන නිසාත් දෙන්නම ගියෙ එකම ඉස්කෝලෙට නිසාත් දෙන්නා අතර හොඳ බැඳීමක් තිබුනා.ඕනම දෙයක් කියන්න පුළුවන් ඕනම දෙයකට උදව් කරන හොඳම යාලුවෙක්.අපි දෙන්නම හැමදේම කරේ එකට.එ වගේම දෙන්නගෙ රහස් අනිත් කෙනාට කියන්න පුරුදුවෙලා හිටිය නිසා දෙන්නගෙ අතර රහස් තිබුනෙ නැති තරම්.
"හෙලෝ අභී, කතාකරපන්"
ඒ ආයෙත් පවන්ගෙ කටහඬ.
ඒත් ඒ වෙලාවෙ මම හිටියෙ කතාකරගන්නවත් බැරි තරමට ලොකු කම්පනයකින්.ඒ දැක්කෙ හීනයක්ද ඇත්‍තක්ද කියලවත් මට තේරුම්ගන්න පුලුවන්කමක් තිබුනෙ නෑ. පවන්ට කෝල් කරේ වුන දේ කියන්න උනත් කතාකරගන්න බැරි බවක් දැනුනා
වෙලාව පාන්දර තුනයි කියලා තේරුනෙත් ෆෝන් එකෙන් වෙලාව දැක්ක නිසා. මම බොහොම අමාරුවෙන් වචන එකතුකරගෙන කතාකරන්න පටන් ගත්තා
"ම..මචං සිතුම් ආවා. මාත් එක්ක කතා කරා.සිතුම් ආවා බන්"
"අභී,කොහොමද බන් එහෙම වෙන්නෙ? උඹ හීනයක් දකින්න ඇති."
"නෑ බන්, මන් දැක්කෙ හිනයක් නෙවෙයි කියලා විශ්වාසයි මට.
අනේ මන්දා බන් මේ සතියට තුන්වෙනි පාරට මෙහෙම උනේ. මේ මොනවද වෙන්නෙ කියලා හිතාගන්න බෑ.
"හරි බන්, දැන් වෙලාව... 3.15 යිනේ. උදේ 8 වෙනකොට පාර්ක් එකට වරෙන්කො.උඹ කියනවනෙ ඇත්තටම දැක්කා කියලා."
පවන් එහෙම කියලා ෆෝන් එක තිබ්බා.ඒත් මන් දැක්කෙ හීනයක් නෙවෙයි කියලා මට හොඳටම විශ්වාසයි.ඒත් මේක ඇත්‍තක් වෙන්නෙ කොහොමද?අවුරුදු තුනකට කලින් සදහටම මාව දාල ගිය සිතුම් ආපහු එන්නෙ කොහොමද?මේ එක්කම මගේ මතකය ආපහු අවුරුදු ගානක් ආපස්සට ගියා.
............................................................
(වසර කීපයකට පෙර.....)
සිතුම් හා මම අපි දෙන්න පලවෙනි වතාවට හම්බුනෙ 10 ශ්‍රේණියෙදි ඒ අපේ ඉස්කෝලෙ තිබුන 10 ශ්‍රේණියට ඇතුලත්කරගැනීමෙ විභාගයකින් අපෙ ඉස්කෝලෙට එයා තේරුන නිසා.සිතුම් ටිකක් අහින්සක ළමයෙක් කියලා දැක්ක ගමන්ම තේරුනා.ඉතින් ඉස්කෝලෙකට අළුතින් ළමයෙක් ගියාම ඒ ළමයව පුළුවන් තරම් රැග් කරන එකනෙ කරන්නෙ.සිතුම්ටත් උනේ ඒක තමයි.ඉතින් පලවෙනි දවස නම් එපා වෙන්න ඇති.දවස් දෙක තුනක් ගියාට පස්සෙ ඒ ගතිය මගෑරුනත් සිතුම්ට ඉක්මනින් යාලුවො ඇතිවෙන බවක් පෙනුනෙ නෑ.ගොඩක් වෙලාවට හිටියෙ තනියමයි.මට දැනුනෙ මහ අවුලක් ඒ හින්දා පවන් එක්ක එකතු වෙලා අපේ සෙට් එකට එකතුකරගත්තා. ටික දවසක් යනකොට අපිත් එක්ක හොඳටම ෆිට්.10 වසරෙ කාණ්ඩ විශයන් තියන නිසා කට්ටිය ඒ වෙලාවට බෙදිලා යනවා අපේ පන්තියෙන් නිර්මාණකරනය තෝරගෙන තිබුනෙ මන් විතරයි.පවන් ඒකට ඇකමැති බව දන්න නිසා උට එන්න කියන්නත් බෑ. මන් සිතුම්ගෙන් ඇහුවෙ ඒ නිසයි.සිතුම් හා කියපු නිසා අපි දෙන්නම ඒ පන්තිය පැත්තට ගියා.ටික දවසක ඉඳන් එයාගෙ අවුලක් මට දැනෙන්න පටන් අරගෙන තිබුනා.හරියට එයා මට අනිත් යාළුවන්ට වැඩිය විශේශ විදිහට සලකනවා වගේ.මන් ඒක වැඩිය ගනන්ගත්තේ නැති උනත් දවසින් දවස ඒක වැඩිවෙන බවක් මිසක් අඩුවක් පෙනුනෙ නෑ.ඉතින් මන් ලැබුන අවස්තාවෙන් ප්‍රයෝජනය අරගෙන ඒක ගැන ඇහුවා.
