When the autumn Comes

CHAPTER 7

hiniga ko si Xia sa kama at tumabi ako kay van niyakap ko siya patalikod

mahal na mahal ko si Van kahit anong pahirap niya saakin tatanggapin ko

hindi ko kayang iwan si Van mahal ko siya sobra

hindi ko na malayan na na katulog na pala ako ng nakayakap kay van

inalis ni van ang aking kamay mula sakaniya at hinagis ito kay xia kaya umiyak ito ng malakas dahil na rin sa gulat

"ANO BA PATAHIMIKIN MO NGA YANG BATA NA YAN! ANG AGA AGA SAKIT SA TENGA!"

"sorry van"

yan lang ang aking nasabi

kinuha niya ang kaniyang towel at pumasok na sa Cr

pinag hele ko ang aming anak habang buhat ko ito hindi ko maiwasan hindi mapangiti

"Kamukang kamuka ka ng ama mo Xia"

habang nakangiti kong sambit sakniya

maya maya pa lumabas na sa Cr si Van at nag bihis

"Van anong oras ka makakauwi?"

"Bakit nag pi piling asawa ka nanaman"
saad ni Van halatang naiirita

"ipagluluto kita van umuwi ka ng maaga ha i love you"

habang sinasabi ko iyon lumabas siya ng pinto at dinabog ito

boung hapon ako bumawi ng tulog dahil na rin sa pagising gising

nagising ako ng ala una ng tanghali nilinisan ko si Xia

pag katapos non inayos ko ang mga damit ng aking asawa at anak

ng matapos ko yun bumaba ako maglinis sa sala

unti unti ko iyon nilinis dahil masama kay Xia na sobrang alikabok

alas siete na ng makauwi si van nakapag handa na ako ng pag kain niya at nakaayos na rin sa bahay at naayos ko na rin ang sarili ko at ang anak ko

narinig ko na ang sasakyan niya kaya binaba ko na si Xia at inayos na ang plato

"Magandang gabi van"

hindi niya ako pinansin umakyat siya agad para magbihis

ng makatapos ng mag bihis si Van bumama na siya at umupo para kumain

Sinandukan ko na siya ng kanin at nilagay ko sa tabi niya ang ulam

sumandok siya ng ulam at tinikman ito

"pwe! ang pangit ng lasa marunong kaba talaga mag luto!?"

hindi ako umiimik para hindi na rin ganun ka laki ang pag awayan namin

tumayo siya at hinagis saakin ang mga plato

"Ano ba talagang problema mo Van! sobra kana s totoo lang!!"

"sumasagot kapa talaga?! Kapal ng muka mo ah!"

"A-ray! tama na Van nasaskatan ako"!

hawak hawak ng sobrang diin ni van ang aking pulso at ang isang kamay niya pinang duduro saaking noon

"Alam mo naman yung problema pero nag tatanong kapa!"

"Ano sabihin mo Van hindi ko alam parang awa mo na"

"Ikaw ang sumira sa buhay ko! Malandi ka Fen hindi ko anak ang batang 'yan"

"Van ano bang pinag sasabi mo sumusobra kana sa totoo lang!"

nag tagal ang sagutan namin

"Bitiwan mo ako Van!"

nag pupumiglas ako sakaniya at dumiretso sa isang apador may kinuhang isang papel

"Oh ayan tignan mo para mahimas masan ka!"

hindi ko na inantay na mabuksan niya iyon kinuha ko sa loob ng kuna si Xia at umakyat kami papuntang kwarto

narining ko na lang ang pag bukas ng pinto kaya pumikit ako agad

nakapatay naman ang ilaw kaya hindi ako makikita kung nakadilat ang isang mata ko

nakatabi ang kuna ni Xia sa akin sa gilid ng kama,

kaya makikita ko agad ang lalapit dito

"Si van hinahamplos si Xia?"

nakita kong tumulo ang luha niya, bumaling ang mata niya sakin kaya nag tulog tulugan ako ulit

naramdaman kong hinawakan niya ang balikat ko at hinalikan ito

"I'm really sorry, my wife"

hindi ko iniexpect na gagawin 'yon ni van
umiiyak siya at ako rin nag pipigil ng iyak halos mabasag na ang aking puso

gustong gusto ko humagulgol pero baka malaman niya kaya nanatili lang akong tulog ng pa kunwari

****
Van's POV

Galit kong binuksan ang papel na 'yon alam ko kasi kung ano ano lang nanaman iyon napaka walang kwenta talaga pag sakaniya galing

Mr. Van Chuine you are the biological father of the child. 99.99%

matapos ko itong basahin hindi ko na namalayan na nakaupo na pala ako sa sahig at tumutulo ang aking luha

ako ang ama ng batang 'yon bakit ba hindi ako naniniwala

anong ginagawa ko ba't ko pinahirapan ng ganun si Fen at ang anak ko

umakyat ako agad para humingi ng tawad kay fen

patay na ang ilaw tulog na sila hindi ko na muling ginising pa

hinaplos ko na lang ang aking anak at si fen

bumaba ako at binuksan ang isang bote ng alak

sobrang pag sisi ang aking nagawa
hindi ko namalayan na may nasasaktan na pala akong dalawang taong importante saakin

mahal ko si fen mahal ko siya pero hindi ko maamin sa sarili ko

nasanay lang siguro ako na nandiyan siya sa tabi ko palagi mula pa ng bata pa kami

mag babago ako para sa mag ina ko i will never be like that!

END OF POV
****

nagising ako sa mabangong amoy kaya agad ako napabangon

at tinignan si Xia kung gising naba

"Ang bebe ko na iyan gising na gising, bait bait talaga ng anak ko na iyan hindi umiiyak ano"

Gising na si xia at nilalaro niya ang kaniyang daliri humagikgik si xia ng tawa at agad ko rin naman na kinasaya iyon

bumaba na kami ni Xia napatingin ako sa nag luluto

"tama ba ang nakikita ko si Van nag luluto ng papunta na sa sunog medjo mainit na 'to"

tumawa ako ng bahagya at napatingin kay Van

"Mahal kumain kana akin na 'yan si Xia"

waa-whaaaaaaaaaat tama ba ang na n-nar-ini-gggggggggg koo? mahaaaaaaal daw

napako ako sa kinatatayuan ko ng ilang minuto

nahimas masan lang ako ng kinuha ito saakin ni Van

"Sige na mahal maupo kana"

malambing na saad nito sa'kin

buhat niya si Xia at nang makaupo na ako sa hinalikan niya ako sa noo at pinag sandok ng kanin

"Ooooommmmmgeeeeee hindi ako makapaniwala shete"

umupo silang mag ama sa sofa at nilalaro niya si Xia

si xia naman hagikgik rin ng tawa akala niya naiintindihan niya yung sinasabi