-ღმერთო ჯიმინ რა ჭირი გინდა დამაძინე!!!
ქვევით ვიხედები და ჰააააააააა?
-ჭიტა....
-რა გინდა აქ?
-იქნებ ჩამოხვიდე და ესე მელაპარაკო?
უცბათ პერანგში გამოწყობილი დაბლა ჩავქანდი და წინ ვუდგები
-ჯონგუკ?
-ოჰ ბატონო კიმ თეჰიონ თუ პრინც კიმ თეჰიონი? დამცინავად ეუბნება თეჰიონს.
-კიდე დიდხანს აპირებ ესე სიცილს?
-კაი უბრალოდ მოულოდნელია.....
-საიდან გაიგე?
-უკან გამოგყევით რავი
-ამ....
-ბატონო თეჰიონ თქვენ ხართ?
უცბათ ავპანიკდი ჯონგუკი ბუჩქებში დავმალე და ვანიშნე, რომ მოეკეტა.
-კიკი მე ვარ ლუნ.
-კარგად ხართ? რამით ჰომ არ დაგეხმაროთ?
-აა არა არა უბრალოთ სუფთა ჰაერზე გამოვედი.
ჯონგუს ვანიშნე, რომ ასულიყო ჩემს ოთახში, კედლიდან, და ფანჯარაში შემძვრალიყო, მე კიდე დარაჯთან გავედი.
-მადლობ ლუნ კარგად ვარ.
-ამ შუაღამისას აქ რა დაკარგეთ?
-სუფთა ჰაერზე გამოვედი ლუნ, ჰო გითხარი თავბრუ დამეხვა და მეთქი ჰაერზე გამოვალ თქო.
-გასაგებია.
-ძილინებისა ლუნ ჩემგან ნამცხვრები გავუცინე, სასახლეში შევედი, და ოთახში გავქანდი.
-ჯონგუკ..?
-ჰო...
-რა ჭირი გინდა აქ? სანთლები ავანთე ოთახში და ჯონგუკი კიდე ჩემს ლოგინზე იყო წამოგორებული...
-რა ლამაზი ოთახია.
-ზედმეტად.
-რას მეუხეშები?
-ადამიანი შემოიპარა ჩემს ოთახში ეს პირველი, მეორე ამ ადამინს ნორმალურადაც კი არ ვიცნობ, და მესამე ჩემს ლოგინზე კოტრიალობს.
YOU ARE READING
პატარა სამყარო
Ficción históricaარასოდეს შემხვედრია მსგავსი ისტორიები და დიდი იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ