The Flower's Sunshine (Fitzmael 4)

23: A Warning

NAPANGIWI AKO NANG maramdaman ko ang pangingirot ng aking buong katawan. Nakarinig ako nang mahihinang kaluskos. Dahan-dahan kong binuksan ang aking mga mata at nakita ko si Hunter at Zius na nakaupo sa aking harapan.

"Elisha..." malambing na tawag sa akin ni Zius.

Hindi ko alam kung bakit nakatagilid ang aking posisyon. I tried to move but my whole body was in pain. "I... can't move. It hurts... my back hurts," sabi ko. Nangingilid ang aking mga luha.

Hunter immediately stood up. "I'll call the doctor."

"I'm so sorry, Eli," ani Zius sa malumanay na boses.

Pilit akong ngumiti. "It's okay, Zius. Does my back have a lot of wounds? I'm scared that it will scar."

Mahinang natawa si Zius. "Magtatanong ako sa doctor kung anong gagawin para hindi maging peklat ang mga sugat mo."

Malawak akong ngumisi. "Thanks. Papangit ako kapag maraming scars."

"You're still beautiful to me."

AGAD KONG NILINGON kung saan nanggagaling ang boses na 'yon. Napaawang ang aking labi nang makita si Cedar na may dalang bulaklak. Napatingin ako kay Zius dahil bigla siyang tumayo. Hindi ko nakita kung sino pa ang ibang nasa loob ng kwarto dahil sa posisyon ko pero nakarinig ako ng mga yabag papalabas ng kwarto.

Ngumiti ako sa kanya. "Long time no see."

Nilapag niya ang bulaklak sa bedside table saka umupo sa aking harapan. Tiningnan niya ang kabuuan ng aking katawan. Bakas sa kanyang mukha ang pag-aalala.

"Okay lang ako," sabi ko. "How are you?"

"I'm not okay," he said, sighing. "I've been looking for you for the past two years... Tapos malalalaman kong lagi ka palang nakikita ni Ren," umiling-iling siya. "Ang galing niya talagang magtago ng tao. Tsk!"

Bahagya akong natawa. "That is Ren's expertise."

"Sunshine..." maingat niyang hinawakan ang aking kamay. "Can I take care of you? Promise, hindi ako mangungulit."

I nodded. "Okay."

Malawak siyang ngumiti. "Really?"

Tumango ako ulit. "But I'm only doing this because I thought I was going to die today."

Marahan siyang tumango. "I know, sunshine. Hindi naman ako nagrereklamo," malawak siyang ngumisi.

"Bakit hindi mo ako pinipigilan?" tanong ko sa kanya.

"Saan naman kita pipigilan?"

"About my work. Alam mo namang sobrang delikado nito, 'di ba?" sabi ko.

"Your workmates care about you. Though, I'm still worried that you'll get hurt but I trust you and I trust them. I don't want to be selfish because the last time I did that... I lost you," aniya saka niya hinaplos ang aking pisngi.

"I'm proud of what you have become," sabi ko saka ngumisi.

"And I'm also proud of you, sunshine."

"Will you still love me when I have all of these scars?" tanong ko sa kanya.

Marahan siyang tumango. "Yes. I'm willing to give up everything just to have you in my life again, sunshine. Those scars don't make you any less. I love every part of you."