Aşk'a Acımayan Sır

7.Bölüm

O benim kuzenim... O benim kuzenim... Söyledikleri kulaklarımda tekrar tekrar yankılandı. Hele birde her önüme gelen kıza atlayacak birimiyim gözünde demesi. Kapıyı çekip gitmesi. Göz yaşlarım durmaksızın aktı gözümden. Evet çok kıskandım ve çok seviyorum. Ben onu sorgusuz sualsiz üzdüm. Telefonun titremesiyle göz yaşlarımı silip masanın üstünden aldım. S-sasuke mesaj atmış.

Yemeğini ye aç kalıyim deme sakın.

Bu durumda bile benimi düşünüyor. Acaba oda beni seviyormudur. Mesaj atarak ağzını arasam mı. Yüzüm yok ki mesaj atayım. Kendimi bir şekilde affettirmeliyim...

***
Bu durumda bile midori yi düşünüyorum. Gerçi kızın bir suçu yok. Başta salak gibi git kızı öp, kendisini kötü hissetmesine neden ol, sonra katara pat diye çıkıversin ve yanlış anlamaması için ona bir mesaj bile atma. Öyle yaparsan böyle olur işte sasuke. Bir şekilde kendimi affettirebilirmiyim acaba. Bu güne kadar hiç kızlarla ilgilenmediğim için hiç romantik olmadığım gerçeği de tuz biber oldu doğrusu. Midori, mavi gözlerinde kayboldum ben senin... Gülüşünle mutlu oldum. Ağlasan,  üzülsen kahrolurum... Midori, ne yaptın bana... Nasıl girdin kimseye açmadığım kalbime. Seni her gördüğümde hiç farketmesende kalbim çıkıp seninkiyle bütün olmak istercesine atıyor yerinde. Midori, gülleri kıskandıran güzelliğin, bebeklerde bile olmayan şirinliğin, masumları gülümseten samimiyetin... Herşeyinle... Herşeyinle kayboldum ben sende. Sanki dünyam sensin, sanki yuvam sensin. Yanımda olmadığında, kokunu alamadığımda kendimi uçsuz bucaksız karanlık bir yerde yapayalnız hissediyorum...
" sasuke, gene nerelere daldın oğlum "
Babamın sesi beni dünyaya tekrar döndürdü. Yattığım yerden kalkıp oturur pozisyona geçtim. Babama ve anneme karşı kimseye olmadığı kadar ve kaynağını bilmediğim bir saygım var.
"Hiç... Beni bilirsin babacım daldım işte yine bir yerlere"
Babamın saçlarımı karıştırmasını küçüklüğümden beri hep sevmişimdir. O el midori nin eli olsa ne olurdu acaba. Neyse şimdi babam burada ona odaklanmam lazım. Kendisini dinlemediğimi zannedip üzülmesini istemem.
"Oğlum biz midori nin anne ve babasıyla birlikte bu geceliğine bir davetiyeye gideceğiz. Sen midori ile birlikte onların evinde kalacaksın. Sizi de götürecektik fakat bayanlar kendi aralarında bu karara vardılar."
Amaçları çok açık değilmi. Midori ve benim aramızı yapmak. Buna ne gerek vardı anne demek isterdim ama teşekkür etsem yeridir. Belki itiraf bile ederim. Ama ondan önce kendimi affettirsem... Ya affetmezse beni. Ne hale geldin sasuke. Onu tanımadan önce kimseyi önemsemeyen kimseyi takmayan sasuke şimdi çırpınıyormu. Değer... Onun için değer. Kokusunu tekrar içime çekmek için değer. Sevgisini kazanmak için herşey değer... Acaba mesaj atıp bugün onlarda kalacağımı söylesem mi. Olmaz hem öğrenmiştir belki. Hemde öğrenmediyse süpri- kızı okadar üz sonra süpriz de. Acaba hiç gitmesem mi. Evet öyle yapsam daha iyi olur. Biraz zaman... Belki bana olan kırgınlığı geçer. Peki nereye gideceksin sasuke. En iyisi onların çıkmadan on dakika kadar önce çıkıp onlar gidince eve geri girerim. Hep bu evin anahtarı bana lazım değil diye düşünürdüm şimdi ise yanımda bulundurduğum için şükrediyorum.
"Sasuke gel oğlum yemek hazır"
Annemin nefis yemekleri. Bunu ona ne zaman söylesem seviniyor. Sanırım bir kadını mutlu etmek özellikle bu anneniz veya sevdiğiniz kız ise mükemmel birşey.
"Geldim"
Abim yine ortalıkta yok. Neler olduğunu bir bilsem, benden ne saklıyorsunuz. Aile olmak bumudur... Zamanı gelince öğreneceksiniz demişlerdi. Ne zaman gelecek bu zaman. Ne zaman öğreneceğim bu sırrı.
"Sasuke dünden beri canın birşeye sıkkın. Bize anlatabilirsin. Biz bir aileyiz"
Düşüncelerimin üstüne ne güzel bir cümle kurdu annem. Aile; bir üyesi mutsuzsa acısını paylaşır, mutluysa sevincine ortak olur...
"Doğru söyledin anne. Aileler içinde sır diye birşey olmaz öyle değilmi. Ama bizimkinde var. Bütün üyelerimizin bildiği ama benim bilmediğim sır. Bunu benim  bilmediğime göre ben bu aileden değilim. Öğrenene kadar da olmayacağım. O zamana kadar kendi hüznümü veya sevincimi saklamam çok normal. Size karşı hiç saygısızlık yapmadım ama bunu öyle algıladıysanız özür dilerim... Yemek çok güzeldi."
Sandalyemin arkasına astığım polarımı alıp kapıya doğru yöneldim. Birkaç saniye evden çıkışımı geciktirip belki dururlar ve anlatırlar diye düşündüm ama ikiside oturdukları yerden kalkmadılar... Hayat ne garip. Tıpkı bir ağaç gibi insan. Son baharda yaprakları küser ona sararır önce belki geri dönüşü vardır diye düşünür ama ağaç onu durdurmayınca daha çok üzülür ve ondan ayrılır. İlk bahar geldiğinde ise onun yokluğuna dayanamayıp yanında açtığı çiçeklerle özür diler ondan barışırlar. İnsanda böyle, önce küser hayata ama belki bir şekilde mutlu olurum der. Olamayınca da ondan soyutlar kendini... Kendince bir dünya oluşturur ve orada tek başına yaşar. Bazen öyle birşey olur ki hayat onun elinden tutup  kendine çeker. Midori, seni tanıdığım da kendimi soyutladığım o hayata tekrar tutunmuştum ama bir gündür, kapısında senin adının yazdığı dünyama kilitledim kendimi. Sen çıkartana kadar da  oradan. Eğer sende seviyorsan bir işaret, bir belirti göstersen nolur sanki. Ben arkadaşlarımı da kıskanırım. Beni gerçekten arkadaş olarak mı görüyorsun yoksa geçiştirmek için miydi o söylediklerin. Telefonumun çalması ile bu düşüncelerimden sıyrıldım.

"Efendim anne"
Bir süre sessiz kaldı. Belki pişman olup sakladıklarını söyler bana. Belki de kendisini çok üzdüğümü söyleyip kapatır telefonu yüzüme.
"Biz çıkıyoruz sasuke. Midori evde yalnız, yanına gitsen iyi olur... Bana kırılma oğlum lütfen"
Cevap vermeden telefonu kapattım. Şuan bunları konuşursak kalbini krabilirim. Bu yaptığım sanki onu çokmu mutlu etti. Daha fazla kırılmasındansa böylesi daha iyi... Midori nin yanına varmama beş dakika falan kaldı. Acayip yağmur bastırdı. Gök gürültülerini saymıyorum bile... İşte o kapıdayım. Kalbime hiç zorlanmadan giren kızın, evinin kapısı. Kapıyı çaldım ama açan olmadı. Acaba bizim eve mi gitti. Tam dönüp gidecekken içeride bir şeyin kırılma sesi geldi. Ya hırsızsa.
"Midori aç kapıyı"...

Arkadaşlar ilk bölüme olan ilgi maşallah çok iyi ama diğerleri... Onlar neden bukadar az ilgi görüyor. Neyse eleştiri ve wote lerinizi bekliyorum