derin sızı

Bölüm 8

Derin ve Burak işyerine yakın bir kafede oturdular.Derin dalgındı pencereden akan trafiğe bakıyordu.Sessizliği bozan Burak oldu.

''Ona seni sordum,tanıdığını söyledi ,babası hastaymış galiba onun için gelmiş,sana söylememi istedi karar seninmiş.''

Derin sessizliğini korudu.Uzakta arabasında onları izleyen kara gözler ise öfkeliydi.

Derin Burak'tan ayrıldıktan sonra işe döndü tekrar ,odasına girdiğinde duyguları karman çorman olmuştu.İstesede toparlanamıyordu.Bir toplantıya girmesi gerekiyordu ama akşamı nasıl edecekti hiç bir fikri yoktu,Orhan bey olsa izin alırdı ama Baran zaten Burak'la kahve içtiği için kızgın olmalıydı hiç onun öfkesi ile uğraşamazdı şimdi.

Toplantı süresinde dikkatini veremedi konunun bile farkında değildi.

'' Tamam çıkabilirsiniz,Derin sen kal lütfen.''dedi Baran.

Barana sadece başıyla tamam dedi.Toplantı grubunun son üyesi de çıkıp kapıyı kapatınca yaklaştı kıza Baran.

'' Ne yaptı sana ne söyledi perişan görünüyorsun.''

''İlginize teşekkür ederim ama sorun yok.''

''Suratını öyle asarsan sorun var demektir ona güvenmiyorum.''

''Burak beyle ilgisi yok o sadece bana yardım etmeye çalışıyor.''

''Ben sana yardım ederim ,kimseye ihtiyacın yok senin,anlat bana.''

Öyle tatlı içtendi ki sözleri; yapma be adam yapma benim hayatım kördüğüm, kimsesiz, yeni yaralar açma bana,duvarlarımdan sızma lütfen kalbime sızma.Aklından bunlar geçse de dilindekiler başkaydı kızın.

''Ben hallederim,sağolun.''dedi ve kaçarcasına odasına gitti.

Hastanenin adını mesaj  atmıştı Burak.Tek yapması gereken çıkış saatine kadar beklemekti,çalıştı,çalıştı,saatlerce düşünmeden çalıştı.

               
Gideceğim,yüzleşeceğim,neymiş öğreneceğim.Bu kararla işten çıktı.Taksiye binip adresi söyledi.Hastahanenin önünde indi ama içeri nasıl gireceğini bilmiyordu.Ne kadar zaman geçti bilmiyordu ama hava iyice kararmıştı.

Sonra onu gördü.Demir.Uzun boylu,kumral yakışıklı abisi,kahramanı,ailesi.

Göz göze geldiler.Aralarında ancak iki metre vardı.Derin ne yapacağına şaşırmış,donup kalmıştı.Aniden kollarını iki yana açtı Demir tıpkı küçükken yaptığı gibi.Koşarak ona sarıldı Derin sanki hiç ayrılmamışlar yıllar geçmemiş gibi.

''Özür dilerim abi,sana söylemeliydim,seni terk etmemeliydim.''

''Ağlama olan oldu,sen benim kıymetlimsin.''

''Neden beni aramadın abi.''

''Bilmiyorum en son konuşmamızda neden seni tersledim bilmiyorum.Seni anlıyorum  benden daha cesursun,sanırım benim gerçek ailem sadece sendin,seni kaybetmenin acısını yine senden çıkardım.''

''Barıştık mı?''

''Barıştık küçük cadı.''

''Seni özledim,Demir.''

''Seni özledim Derin.''

    

         

Baran onlara yaklaştığında duyduğu sadece son sözlerdi.Öfkeden deliye dönmüştü.O herifin ağzını burnunu kıracaktı.

"Bunun için mi beni istemedin."