Dost, Sevgili Ve Hayat Kazığı !

Tek bölüm

Nerden başlıyıcağımı tam olarak bilmiyorum. Size şöyle anlatıyım; Bir kız sevdim. Hayatımda belkide sevdiğim ilk kız o idi. Onla okulun tiyatro grubunda tanıştım. Ben 11. Sınıfa gidiyorum, o ise 10. Sınıf. Belki ergen meselesi falan diye düşünmüş olabilirsiniz ama öyle değil. Neyse bu kız ilk başlarda benim arkadaşımla konuşuyodu. Yani samimilerdi. Neyse benim içimde o zamanlar birşey yoktu. Sonra bunlar konuşmayı kesmiş. Benim arkadaşım kıza: "Bizden olmaz, daha fazla konuşmayalım." falan demiş. Neyse sonra biz konuşmaya başladık. Tiyatro grubu olarak "Karanlıkta Diyalag"a gitmiştik. Biz orada baya bi yakınlaştık. Sarıldık, ben onun saçlarını okşadım kokladım falan. Neyse o günden sonra biz okulda her tenefüs buluştuk. Cuma ve cumartesi geceleri onunla konuşabilmek için her hafta dakika yapıyordum. Hafta sonları onunlşa buluşuyorduk. Ben sırf onu görebilmek için 30 dakikalık yola gidiyordum. Onu 10 dakika görüp ayrılıyodum. Doğum gününden önce ona bir beşiktaş atkısı birde şiir yazıp verdim. Hatta bir gece sırf o ağlıyo diye gece açık turkcell aradım ve buldum. Buraya kadar herşey güzel gidiyor değil mi? Asıl olaylar daha yeni başlıyor. Bir gün kardeşim dediğim çocuklarla oturmuşuz ondan bahsediyorum. Şans ya o aradı. Açtım, ağlıyordu.
-ne oldu
+hiç, sadece sesini duymak istedim.
-doğruyu söyle neden ağlıyosun?
Dedim. Sonra anlatmaya başladı. Meğersem bunun arkasından okulda kaşar diyolarmış. Aşk öyle birşey ki hiç sorgulamıyosun. Adamı kör ediyomuş. Neyse ona dedimki: "Sen ağlama, eğer o kadar cesaretlilerse benim yanımda sana bişey derler." Dedim. Neyse ben bunu yatıştırdım. Telefonu kapattı. Ama bu seferde benim moralim bozuldu. Gittim o gece içtim. Üstüne bide nargileye gittik. Aradan birkaç gün geçiyo. Biz kantinde oturıyoruz, bizim bi arkadaş geldi yanımıza. Bana dediki şu çocuk söyliyor. Gözüm birden döndü. Koşa koşa çıktım. En üst katta beni zorla tuttular. Hee bu arada ben hayatta kavgacı bir insan değilimdir. Sigara falanda içmem. Bi tek arada bazen bi bira. Neyse ben aracı kullanarak şu konuşanları susturdum. Herşey normale döndü derken birden bu kız bana karşı çok değişiyo. Facebooktan mesajlarıma görüldü yapıp cevap açmıyor, telefonlarımı meşgule atıyo. Soruyorum ne oldu diye, bişey olmadı diyo. Sonra bi gün aradım "ne oldu söyle yeter?"dedim. Bana verdiği cevap şu oldu: "Burak denedim ama seni sevemiyorum" dedi. Ulan nasıl koydu bee. Neyse ben 2 ay falan baya acı çektim. Tam unuttum derken bu bana mesaj attı. Sahilde kayalıklardayım gelsene dedi. Gittim. Hiç konuşmadık, oturduk kayalığa bu bana sarıldı. Bende ona sarıldım. "Ulan galiba eskisi gibi oluyoruz." Dedim . Biz normale döndük. Daha doğrusu ben öyle sanıyodum. Aradan 1 hafta geçti. Ilk dönem bitti biz okuldan karneleri aldık. O günün akşamıda ben sahneye çıkıcaktım. Ortalama 200 kişinin karşısında 3 arkadaşımla beraber doğaçlama bi tiyatro sergiliyicektik. Neyse tiyatrodan toplam 4 kişiyiz. Okuldan çıktık. Bi kafeye gittik. Benim orda abim garson olarak çalışır. O günde orası yoğundu bende abime yardım ediyordum. O arada benim bi söz defterim vardır. Onu kıza verdim. Oraya uzun birşey yazdı, en son cümlesi ise "Burak seni seviyorum" idi. Sonra oda bana söz defterini verdi. Bende oraya şu yazıyı yazdım: "Gözlerimde olan gerçeği yüreğinin duymasını istiyorum. Gözlerimin sesi seni çooook seviyor". Yazdım. Bu arada bu benim kardeşim dediğim çocuğu da çağırmış. Çocuk geldi. Ben o ara müşteriyle ilgilenirken bunlar aşağıya inmişler. Ulan aradan 20 dakka geçti bunlar yok. Sonra geldiler. Neyse ben yardım ederken abime, bunların hepsi cafeden kalkmış. Tam kapıda beni gördüler. Biz başka cafeye gidiyoruz sende gel dediler. Ben yok siz gidin dedim. Neyse ben sahilde tek başıma takıldım. Sonra oyuna 30 dakka kala sahneye geçtim. Bizim tiyatro hocası beni gördü ve dediki git diğer çocukları çağır. Bende salak gibi gittim. Cafeye bi girdim. Kardeşim dediğim çocuk ve sevdiğim kız sarılmışlar. Ulan ne koydu bee. Neyse bunlara dedimki hoca çağırıyo falan. O ara beynimden vurulmuşa döndüm. Ağladım, ağlıyıcam. Neyse zar zor sahneye çıktım. O ara göz göze geldik. Kardeşim dediğim çocuk ile. Neyse ben zar zor da olsa o sahnede herkesi güldürdüm. Dediklerine göre performansım çok iyiymiş. Anlıycağınız benim en lötü günümde karşımda ki herkes bana gülüyordu. Aradan zaman geçti ben o çocukla barıştım. Nasıl oldu bilmiyorum. Tamamen benim mallığım ama hala içimde o çocuğa karşı bi kin var. Kız ise aslında yolluymuş. Herkese çıplak resimlerini falan atıyomuş. Benle çıkmadan önce de yapıyomuş. Çıktığı çocuklar çıplak resmini isterlerse atıyomuş. Ve bana vazgeçtiği çocuğada atmış. Hani kardeşim dediğim çocuğa. Hatta şimdi çıktığı çocuğada atmış.
Isin kötüsü kız benle yine konuşmaya başladı. Ve şuan benim içimde ona karşı bi duygu var. Ve ne yspıcağımı bilmiyorum. Yani kızdan ve çocuktan intikam mı alsam ? yoksa hiçbir şey yapmasam mı? Ya kafamda çoook fazla şey var. Senden istediğim bana akıl vermen. Okuduğun için sağol...