MEHLİKÂ

36.BÖLÜM

MEHLİKÂ

36.BÖLÜM

Efsun, yavaşça ayağa kalkarken sıkıntıyla baş ucunda ki saate baktı. Kaç saattir uyuduğunu bilmiyordu çünkü. Neredeyse sabah olmuştu, hava aydınlanmak üzereydi ancak Emir yanında değildi. Aşağıya indiğinde, Aylin'in öylece kıvrılarak uyuduğunu gördü. Onun üzerine bir şey örttükten sonra bahçeye çıktı ve bu sefer de İdil ile karşılaştı.

"Efsun!" İdil, kuzenini görür görmez sıkıca sarıldı ona. Gece, Simay duruma haber vermişti ve hemen buraya gelmişti fakat Efsun uyuduğu için onunla konuşamamıştı.

"İyi misin? Kıyamam sana ben, canım benim"

"İyiyim merak etme. Kimse yok mu? Emir nerede?"

"Sarpla görüştüm, emniyettelerdi en son."

Emir'in elbette rahat durmayacağını biliyordu. Kesin bir şeyler yapacaktı, buna yüzde yüz emindi Efsun. "Emir rahat durmaz ki. Kesin bir şeyler planlıyordur. Tanıyorum onu" dedi Efsun koltuğa çökerek. Hala sersem gibiydi, tam olarak kendisine gelebilmiş değildi.

"Sen bunları düşünme. Bizimkilere bir şey olmaz. Üstelik başlarında Ayaz abi var"

"Emir, zaten Ayaz abiye haber vermeden yapar ne yapacaksa. Neyse, sende biraz uyu. Baksana gözlerin şişmiş"

"Olmaz, ben senin yanında kalacağım"

İdil kuzeninin yanına oturduğunda, başını kızın omzun yasladı usulca. Ona bir şey olsaydı ne yapardı sahiden bilmiyordu. Bu hayatta en sevdiği, en değer verdiği sayılı insanlardandı Efsun.

"Daraltma beni yaa, iyiyim ben"

"Of! Ne halin varsa gör be. Gerizekalı!"

"Sensin gerizekalı!"

İkisi de ters ters bakarken, İdil tekrardan dayanamayıp sıkıca sarıldı kuzenine. Her ne olursa olsun ikisinin arasında ki bu ilişki çok başkaydı. "Uff duygusala bağladım iyice. Kocamı istiyorum ben ya."

"Hadi sen git biraz daha uyu. Sabah burada olur merak etme"

"Sende uyuyacaksın ama. Şu hale bak, gözlerin kocamandı küçücük kalmış"

"Tamam uyuyacağım. Hadi git yat"

Efsun kuzeninin yanaklarını öptükten sonra, tekrardan odaya çıktı ve yatağına uzanarak, elini kocasının boş yastığında gezdirdi. Emir yanında olmayınca huzursuz oluyordu, kendisini hiç iyi hissetmiyordu. Ama onu böyle bir durumda durduramayacağına emindi. Kesinlikle emindi.

____

Emir başını önce sağa ardından sola çevirdiğinde, kaskatı bir haldeydi. Bir şekilde, karısına ve kardeşine zarar veren o adamların kaldığı hastane odasına girmişti. Sarp ve Ege de yanındaydı elbette. "Hanginiz benim karımı ittirdi?" diyerek dümdüz bir soru soru. Ama sesinde ki o tını korkutucuydu.

"Bi biz..." İki adamı da ayağa dikmişlerdi ve korku dolu bir ifadeyle bakıyorlardı. "Peki hanginiz benim kardeşimi sürükledi?"

Adamlar birbirine baktığında, Emir ayağıyla bir tanesinin karnına tekme attı. Ama yok içi soğumazdı, şu anda bunları öldürse yine soğumazdı.

"Siz nasıl şerefsizlersiniz ki; hiç tanımadığınız kadınlara sarkıyorsunuz lan" Adamlardan birinin elini tutarak aşağıya doğru bükmeye başladı. Öfkesi çok büyüktü ancak dizginlemek zorundaydı. "Bu elinle mi dokundun sen benim karıma? Bu elinle mi sürükledin lan kardeşimi!" Adam bağırarak iki büklüm yere düşerken, Emir kafayı yemiş gibiydi. Diğer adamın karnına bir tekme daha attığında, ikisine de tekme tokat dalmaya başladı. Ege sırıtarak izlerken,Sarp cool bir şekilde sevgilisine mesaj atıyordu.