Μόλις έφαγα πήγα στο δωμάτιο αναψυχής και έκατσα με τα παιδιά
Ρομ : Η Μελοντι μου τα είπε όλα , έτσι και σε ξαναπειραξει θα μου το πεις και θα τον κανονίσω εγώ
Λία : Δε χρειάζεται Ρομ
Ρομ : Πλάκα κάνεις αυτός σε ενοχλεί και εσύ δεν το λες ούτε στην διευθύντρια
Λία : Δεν μου έχει κάνει κάτι το σοβαρό
Ρομ : Χτύπησες το πόδι σου εξετιας του
Λία : Το ξέρω αλλά δεν θέλω να πω κάτι ακόμα . Εξάλλου το κάνει για να με πειράξει
Ρομ : Ναι αλλά...
Μελοντι : Ρομ φτάνει , αν θέλει θα το πει από μόνη της
Ρομ : Εντάξει
Είπε και εγώ χαμογέλασα στην Μελοντι
Την ίδια μέρα το βράδυ πρώτου πάω για ύπνο αποφάσισα να κάνω έναν βραδινο περιπατο . Εκεί που πρέπουσα ένιωσα ένα χέρι να με παίρνει από την μέση και ένα άλλο να μου κλείνει το στόμα
Άρχισα να κουνιέμαι για να με αφήσει
- Σσσσ κάτσε φρόνημα
Αυτή η φωνή μου είναι γνωστή
Σταμάτησα να κουνιέμαι και αυτός πήρε το χέρι του από το στόμα μου και το έβαλε στην μέση μου
Λία : Μπρους εσύ είσαι?
- Όχι δεν είμαι ο Μπρούς?
Λία : Τοτε ποιος είσαι και τι θες απο εμένα?
Ρώτησα και αυτός με στρίμωξε σε έναν τοίχο . Ήταν σκοτάδι και δε μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπο του
- Έχω να σου πω κάτι
Λία : Τι?
Πλησίασε το αυτί μου και εγώ έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου
- Ξέρω ποια είσαι μικρή και ξέρω ποια είναι η οικογένεια σου . Είμαι σίγουρος πως η δικιά μου οικογένεια θα χαρεί πολύ να σε δει
Λία : Π...πως με ξες?
- Αυτό δε πρόκειται να το μάθεις από εμένα τουλάχιστον
Λία : Α...άφησε μ...με
- Σσσσ
Μου είπε και πλησίασε τον λαιμό μου . Άρχισε να με μυρίζει και μόλις ένιωσα τα χείλη του πάνω μου άρχισα να τρέμω και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου
Λία : Σ...σε πα...παρακαλώ
- Να ξέρεις πως δεν έχω τελειώσει ακόμα
Μου είπε και με άφησε . Άνοιξα τα μάτια μου και είδα πως είχε ήδη φύγει . Έπεσα με τα γόνατα και άρχισα να κλαίω δυνατά
Ποιος ήταν αυτός? Και πως ξέρει την οικογένεια μου?
Ξαφνικά άκουσα βήματα και ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου . Αμέσως τραβήχτηκα και έφυγα μακριά
Κυρία Γκριζαμπελα : Ηρέμησε Λία μου εγώ είμαι
Μου είπε και εγώ την πλησίασα
Λία : Σ...συγνώμη τρ...τρόμαξα
Κυρία Γκριζαμπελα : Δε πειράζει χρυσό μου , τι κάνεις τέτοια ώρα έξω?
Λία : Ήθελα να κανω μια βόλτα
Κυρία Γκριζαμπελα : Και γιατί κλαίς?
Με ρώτησε και εγώ έμεινα να την κοιτάω
Όχι δε μπορώ να της πω αυτό που έγινε
Άσε που μπορεί και να μη με πιστέψει
Λία : Μου λείπουν οι δικοί μου αυτό είναι όλο
Της είπα και σηκώθηκα . Σηκώθηκε και αυτη και με έβαλε στην αγκαλιά της
Κυρία Γκριζαμπελα : Είναι δύσκολο το ξέρω . Δεν μπορείς να κάνεις κάτι που δεν έχεις συνηθίσει από την μια μέρα στην άλλη
Μου είπε και αρχίσαμε να προχωράμε προς τα μέσα . Με πήγε στο δωμάτιο μου και πριν φύγει με κοίταξε
Κυρία Γκριζαμπελα : Μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά . Σκέψου πως μπορείς να δεις τους δικούς σου την μέρα της επικοινωνίας
Λία : Έχετε δίκιο ευχαριστώ
Κυρία Γκριζαμπελα : Τίποτα καλό μου
Λία : Καληνύχτα σας κυρία Γκριζαμπελα
Κυρία Γκριζαμπελα : Καληνύχτα παιδί μου
Μου είπε και έφυγε . Εγώ μπήκα στο δωμάτιο και έκατσα στο κρεβάτι
Θα μιλήσω στην Σάρα
Είμαι σίγουρη πως ξέρει κάτι
Απλά πρέπει να περιμένω των μέρα της επικοινωνίας
.
.
.
.
.
.
Αγάπες 🥰
Τι μου κάνετε?
Εγώ είμαι καλά
Άλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε
Ελπίζω να σας αρέσε 😁
Μέχρι το επόμενο
Να είστε όλοι καλά
Να χαμογελάτε
Καιιιιιιι
Byeeeee ❤️😍❤️😍
