Three steps above the sky ||Z.M

5.

ღამე ჩემი საყვარელი დღის ნაწილი იყო, სიბნელის დიდი მოყვარული არ ვიყავი მაგრამ ყველაზე უსაფრთხოდ თავს სწორედაც,რომ ღამით ვგრძნობდი.

დღე ჭირივით მეზარებოდა,მზე,სხივები და სიცხე.

განა რა ჯობია ვარსკვალებს,მთვარეს,თბილ სიოს და თვით ღამეს?

ბავშვობიდან მეგონა,რომ ღამით ყველა საოცრება და ოცნება ხდებოდა,არ ვიცი ეს პიტერ პენის დამსახურება იყო..ალადინის თუ სხვა რომელიმე მულტფილმის პერსონაჟის.

თავს ყველაზე კომფორტულად აქ,ამ დროს ვგრძნობდი.
თითქოს სიცოცხლით ვივსებოდი,ღამით გამოგონილ სცენარებსაც სულ სხვა ხიბლი და განცდები ჰქონდა.

ვფიქრობ ადამიანებიც ის ვართ რეალობაში რაც ღამე,დღისით კი ათასგვარ ნიღაბს ვირგებთ.

ოცნებებსაც ღამით ვიფიქრებდი,ჩემს ფანტაზიას ფრთებს ვასხამდი და ერთად დავფინავდით.

ეჰ,როგორ მიყვარდა ღამე.

ბნელი,საიდუმლოებით მოცული ღამე.

ვცდილობდი თუ ძალიან არ მინდოდა ისე არ დამეძინა,მენანებოდა ის დრო,სიმშვიდე და სიწყნარე ძილში გასაფლანგად.

არასოდეს მყვარებია ძილი,ვფიქრობ ყველაზე უაზრო რამაა რაც კი გამოუგონებიათ.

წარმოიდგინეთ!შენი ცხოვრების ნახევარს ძილში!ანუ თვალების დახუჭვაში ხარჯავ.არა,არა ,არა ეს ჩემამდე არ მოდის.

მართალია ჩემი ოცნება,ღამით სეირნობა არასოდეს ამხდენია..მაგრამ იმედს არა და არ ვკარგავ.