කවුදෝ සමුගත්තා මතකයි

කවුදෝ සමුගත්ත මතකයි - සිංහල බසින් ලියැවුණු සමරිසි චරිත අඩංගු කෙටි කතාවකි. අන්තර්ගතය සම්බන්ධයෙන් 'වැඩිහිටියන්ට වඩාත් සුදුසු' ලෙසින් දක්වනු කැමැත්තෙමි. කියවා සරවිඳීමට ඔබට හැකිය. අකමතිනක් නොකියවා සිටිමටද ඔබට හැකිය.

හිමිකම් කතෘ සතුය. මෙම නිර්මාණය වෙනස් තැනක පලකිරීමට, මුද්‍රිත හෝ විද්‍යුත් මාධ්‍යයක්ඔස්සේ ගබඩාකරතැබීමට, වෙනස් බසකට පරිවර්තනය කිරීමට හෝ මෙම නිර්මාණය භාවිතයෙන් කිසියම්ම වෙනත් ශ්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය (කෙටි චිත්‍රපට, චිත්‍රපට ආදිය) නිර්මාණයක් කිරීමට අවසර නැත.

------- කවුදෝ සමුගත්ත මතකයි -------

හයයි පනස් දෙකයි... හයයි පනස් තුනයි... හයයි පනස් හතරයි...

මම බලාගෙන හිටියේ, 'වැඩ කරන එක කෙසේ වෙතත් අඩුතරමේ වෙලාවට ඇහැරෙන්නවත් පුරුදු වෙන්න' කියලා චරිත් තෑගි දුන්න ඩිජිටල් එලාම් ඔරලෝසුවේ හතේ සීනුව නාදවෙන්න කාලය ලඟා වෙනහැටියි. වහපු ජනෙල් රෙදි අතුරෙන් ආපු මලානික ඉර එළියෙන් මේසේ උඩයි යටයි තැන තැන විසිරුණ ඉස්කෝලේ පොත්පතුයි, ප්‍රැක්ටිස් ඇඳුම් වගේම අල්මාරිය කෙලවර වැටිලා තිබුණ බොන්ගෝ එකකුත් පෙනෙනකොට කාමරේ අස්පස් කරන්න උවමනාවක් ආවත් ඒකටත් දැනුණේ මහ කම්මැලි කමක්. 'විභාගේ ඉවර වුණා විතරයිනේ... හෙට මොකක්හරි කරනවා' මම හිතුවා.

හයයි පනස් පහයි...

පාර හදන කට්ටිය එදා දවසේ ඒ වෙනකොටත් වැඩ. පෙවින්ග් මැෂිම ඒකාකාරී සද්දයකුයි දෙදරීමකුයි එක්ක පාරේ කාපට් එක තලාගෙන කාමරේ ගාවින් එහාට යනවා. කුඩු ගහපු හාවෙක් වගේ දවසේ සිද්දවුන දේවල් එකින් එකට එල්ලී එල්ලී දුවපු මගේ නොසන්සුන් හිත, මොහොතකට ඒ සද්දේ ළඟ එකතැන් වුණා.