Recht in eigen hand ~moordvrouw

Hoofdstuk 24 ~Carla

Evert klopte net op de deur. Hij zei dat Fenna, Lise en Menno naar de boerderij van Vermeer zijn. Hij gaf een mapje met de gegevens van Hein Balk zijn mobiele telefoon. Toen viel het mij ook op. Vlak nadat Hein verdween, of nouja wegliep, is hij gebeld door iemand. We weten niet wie maar in ieder geval in de boerderij van Vermeer. Ik heb Evert gezegd dat hij de mobiele telefoons van de familie Vermeer in de gaten moet houden. Daar is hij nu mee bezig al het goed is. Nog voordat hij de deur uitstapte keek hij even naar me, alsof hij iets wilde zeggen. Jelle keek hem doordringend aan en hun blikken kruisten. Hij keek naar mij en liep de deur uit. Wat zou hij willen vertellen? Stiekem ben ik wel nieuwsgierig maar ik zag dat het ongemakkelijk of ongepast was met van Santen erbij, dus ik laat het maar even. Als Evert net de deur achter zich heeft dichtgetrokken gaat de telefoon. Intussen pakt Jelle zijn jas en staat op.

"Carla Vreeswijk."

"Carla, we hebben een probleem." Ik herken Fenna's stem. Ze klinkt gehaast en een beetje alsof ze iets graag wil. Anders belt ze ook niet maar goed.

"Vertel. Wat is er aan de hand?"

"Raar verhaal. We staan bij het huis van Vermeer en belde aan. Dus die Mirte deed open, toen we wat vragen stelden begon boos te kijken en te schreeuwen. Vervolgens sloeg ze de deur dicht."

"Ja in mijn face!" Hoor ik Lise op de achtergrond.

"Rustig nou maar." Hoor ik Menno met een zachte kalme stem zeggen tegen Lise.

"Maar al met al willen we weten wat er met Mirte aan de hand is en wat ze verzwijgt. Mogen we naar binnen?"

"Oke, 2 seconden Fenna." Ik haal de telefoon van mijn oor en leg mijn hand op de hoorn zodat Fenna en de rest het niet kunnen horen.

"Jelle." Zeg ik met serieuze stem. Hij heeft zijn jas intussen aan.

"Carla." Zegt hij op dezelfde manier.

"Ik heb een goedkeuring van je nodig, voor het binnentreden van een huis."

"Bij huize Vermeer?"

"Ja. We hebben meerdere redenen om aan te nemen dat Mirte Vermeer iets verzwijgt."

"Absoluut niet." Zegt hij. Hij pakt zijn koffer.

"Waarom niet? Zij kan een belangrijke bron zijn voor ons onderzoek." Ik merk dat ik luider ga praten. Hij kijkt me streng aan en ook hij begint luider te praten.

"Als we onterecht binnenvallen bij de familie van het slachtoffer..."

"Ik heb een goedkeuring van binnentreding van je nodig, geef je me die of niet?" Onderbreek ik hem met luide stem. Ik trek mijn wenkbrauwen arrogant op. Hij is echt zo iemand die me uitlokt of in ieder geval ervoor zorgt dat ik een grote druk op me voel. Iets dat eigenlijk helemaal niet nodig is want zo'n grote druk is er in deze zaak niet. Hij doet zijn jas goed, doet de deur open en kijkt me weer streng aan.

"Prima. Maar dan verwacht ik een ijzersterke zaak, en ik reken erop dat jij daarvoor gaat zorgen." Dan slaat hij de deur dicht. Even sta ik stil maar dan breng ik de telefoon naar mijn oor.

"Fenna, ja. Je kan."

"Oke, super. Bedankt Carla." Ze hangt op. Ik voel weer een enorme druk op me. Heb ik zojuist van Santen iets beloofd waarvan ik niet eens zeker weet of ik het wel na kan komen? Die man maakt me echt gek, nu al. Ik maak mezelf nu ook gek. Niet doen Carla, houd de dingen op een rijtje. Vertrouw je team, vertrouw Fenna. Ze weten wat ze doen. Toch...?