Unicode
"ပါးပါး..ပါးပါး.."
ကိိုယ်ရုံးခန်းသို့လာရာလမ်းတစ်လျှောက်ပျံ့နှံ့နေတဲ့ထိုသို့ခေါ်သံလေး...
ဤအသံလေးကပဲ၀ိုင်ခွက်လေးကိုကိုင်ထားတဲ့ကျွန်တော့်အပြုံးကပိုထင်ရှားလာသည်ဆိုလည်းမငြင်းနိုင်...
"ပါပါး"
ခါးကိုဖက်ကာနားနားကပ်ရင်းဆိုလာတဲ့ထိုကလေးငယ်ကအသက်၃၀နီးပါးရှိတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့နှလုံးသားပဲ့ကိုင်ရှင်လေးသာ...
ခါးကဖက်တွယ်ထားတဲ့ဖြူဖြူသေးသေးသွယ်သွယ်လက်တစ်စုံပေါ်ကျွန်တော့ရဲ့လက်တစ်စုံကစုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့်နောက်ကျောနားကပ်နေတဲ့ရင်ဘတ်သေးသေးလေးရဲ့ပိုင်ရှင်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့သည်
"ကလေး"
ဖြူလွှလွှပိုးအကျီပါးလေး၀တ်ဆင်ထားတဲ့ကျွန်တော့်ချစ်ရတဲ့ကျွန်တော်ကိုးကွယ်ရာဘုရင်နတ်ဘုရားလေး...
"ကလေးရယ်ကိုယ်လွမ်းနေခဲ့တာ"
ပါးပိန်ပိန်လေးပေါ်လက်တင်ကာပွတ်သပ်ရင်း
"ကိုယ့်ကလေးလေးပိန်သွားလိုက်တာ"
"ပါးပါးနော်အပိုတွေကစပြီ...ခွဲတာဖြင့်လေးနာရီပဲကြာသေးတာကို"
သူပြောတာလည်းဟုတ်ပါသည်
Companyတွက်အရေးကြီးသောကိစ္စမို့နာရီပိုင်းလောက်ထိုကလေးနဲ့မတွေ့ရကျုပ်မှာအရူးမိ၀ိုင်းသလိုပါပဲဗျာ
"ဒါဆိုပါးပါးခုလိုပိုတာကိုဟောဒီကကျုပ်နတ်သားလေးကသဘောကျတော်မမူဘူးပေါ့လေ"
မေးစေ့လေးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲရမ်းရင်းမေးတော့ကျုပ်နတ်သားလေးကသဘောတကျရီလေတော့သည်
"ခ်ခ်ပါးပါးကလည်းဗျာဟောဒီကပါးပါးကလေးကသိပ်ကိုသဘောကျတော်မူပါရဲ့ဗျာခ်ခ်"
ရီသံလေးတခ်ခ်ကြောင်းကျုပ်မှာပင်ပန်းသမျှကုန်စင်သွားရတော့သည်
"ပါးပါးနောက်ကျလိုက်တာနော်"
"ဆောရီးကလေးရာကိုယ်companyကိစ္စလေးအရေးကြီးနေလို့"
"ကလေးနားလည်ပါတယ်ပါးပါးရဲ့..အခုကောအရမ်းပင်ပန်းနေလားဟင်"
YOU ARE READING
𝔄𝔫𝔤𝔢𝔩 𝔅𝔢𝔯𝔯𝔶 𝔇𝔯𝔲𝔤 🍓🔞
Fanfiction❌🔞+ ၀တ္တုတစ်ခုဖြစ်သဖြင့် ဝတ္တုပါအသုံးအနှုန်းများ ရိုင်းလွန်းသဖြင့် မကြိုက်သူများမဖတ်ပါရန်❌🔞
