Biz Birlikte İyiyiz(Kaçak Gelinler)

Ölümün Fısıldayışı

Eski Bölüm

Uzun bir yolculuktan sonra nihayet eve gelmiştik. Sarp arabayı durdurunca arabadan indik. Sarp arabayı kilitleyip bize döndü. "Görüşmek üzere. Kahvaltıya bana gelsenize. Hem Şebnemle daha ayrıntılı tanışırız." Kızlara bakmadan başımı salladım. Kızlar eve girerken hızlıca Sarpın yanına koşup sarıldım. Kokusunu içime çektim. Bu çocuk kimdi böyle.
Yeni Bölüm
Kızların gösterdiği odaya gidip kapıyı kapattım. Yorulmuştum. Bu hayat beni yoruyordu. Ama bir yandan da hayatın tadını çıkarmak lazım değil mi? Elimdekileri değerlendirmeliydim. Nede olsa geçici bir süre için burdaydım. Üstüme rahat bişeyler giyip aşağı indim. Kainat mutfakta kahve hazırlıyordu. Almila kitaplara bakıp kendi kendine konuşuyordu. Eğer oraya gidersem iyi bir sorgulanacaktım. Bunu istemiyordum. Geri odama çıkıp yatağın içine girdim. Telefonumu elime alıp biraz sosyal alemde takıldım. Telefonu yerine koyup güzel bir uykuya kollarımı açtım.

"Yaa Şebnem. Uyan artık. Bak Sarp bizi bekliyordur. Hadi kalksana." Sabah sabah Almilanın çemkirmesiyle uyandım. Sabah sabah neden uyanır ki insan? Başımı yastığa bastırıp boğuk gelen sesimle "Yaa Almila. Bırak uyuyim. Bak çok yorgunum. Sen git ben geliyorum." dedim. İlk önce ayak sesleri ardından bir kapı kapanma sesi. Geri rahat pozisyonumu alıp yeniden uyumaya çalıştım. Ama bak diyorum çalıştım! "Yalancı. Hani kalkacaktın. Hadi kalk bak." Demek ki Almila gitmemiş. Sinirle gözlerimi açıp bir hışımla yataktan kalktım. Kaşlarımı çatıp Almilaya baktım. Korkak gözlerle bana bakıyordu. Elimle kapıyı gösterip "Hadi tamam git. Ben geliyorum. " dedim. Gözlerini kısıp bana bakmaya başladı. Bıkmış bir ifadeyle Almilaya baktım. Elimle git işareti yapıp kapıyı gösterdim. Yavaş adımlarla odadan çıkınca kapıyı kilitledim. Hemen banyoya koştum. Evet odamda banyo var.

Banyodan çıkıp dolabın önüne geçtim. Bu sıralar ne giysem acaba diye düşünmüyordum. Değil mi? Kendimede önem vermiyordum. Değil mi? Buz mavisi bir pantolan ve gömlek giydim. Telefonumu alıp aşağı indim. Kainat beni görür görmez ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü. Almilada bana kötü bakışlar ata ata dışarı çıktı. Bende dışarı çıkınca kapıyı kilitleyip yan eve doğru yürüdük. Kapının önüne gelince zile bastım. 2 dakika bekledik. 2 dakika! Bir daha uzunca zile bastım. 1 dakika sonra Sarp uykulu bir şekilde kapıyı açtı. Uyuyor muydu? Dağınık saçlarını karıştırıp gözlerini bizde gezdirdi. "Sizin ne işiniz var burda?" Ne? What? Bizi zaten buraya çağıran o değil miydi? Kainat gözlerini açabileceği kadar açıp "Hani bizi dün kahvaltıya çağırdın yaa Sarp." dedi. Sarp ilk önce anlamayan gözlerle bize baktı. Ardından anlamış olacak ki gözlerini kocaman açtı. Elini ensesine götürüp başını eğdi. Utanmış mıydı? Kafasını yukarı kaldırıp yana kaydı. "Kusura bakmayın. Ben unutmuşum. Siz geçin ben hemen hazırlayacağım." Şaşkınlıkla Sarpa baktım. Umursamazca omuz silkip içeriye girdim. Kızlarda girince hemen karşımda salon duruyordu. Koltuklardan anlamıştım. Odaya doğru ilerledim. Mutfakla birleşikti. Ve gayet uyumluydu. Çocuğunlukla siyah tonları olsa da içeriye iyi bir hava katmıştı. Kısacası bir erkek için güzel, bayan için ise göze batan bir odaydı. Kendimi koltuklardan birine atıp telefonumu masanın üzerine koydum. Almila ve Kainat ikili koltuğa oturdu. Birkaç dakika sonra içeri Sarp girdi. Direk mutfağa doğru ilerledi. Kainat ayağa kalkıp "Bende yardım edeyim mi?" dedi. Sarp buzdolabının kapağını açıp Kainata baktı. "Yok sağol. Ben hazırlayacağım. " Kainat geri kalktığı yere oturdu. Almila telefonunu çıkarıp birine mesaj attı sanırsam. Geri telefonunu cebine koyup bana bakmaya başladı. Kafamı ne var dercesine salladım. Bu seferde gözlerini Kainata dikti. Bu kızlarda birşeyler vardı ama ne? Sarpa baktım. Masaya kahvaltılıkları diziyordu. Almila yüksek bir sesle "Şebnem biliyor musun? Sarp bir krep yapar parmaklarını yersin. O kadar lezzetli yani." dedi. Hepimiz Almilaya döndük. Ani bağırması karşısında şaşırdık tabi. Garip bakışlarımı Almilaya gönderdim. Gerçekten tuhaf.