Five Night's at Freddy's: Foxy's a good guy

Day 2: Maik

De rest van de dag concentreerde Maik zich op zijn studie. Hij was opgewonden, omdat hij die avond weer terug mocht naar het restaurant. Hij geloofde niet zo in de geruchten die te ronde deden over het restaurant. Zoals de bite of 87. Dat was toch allemaal flauwekul. Foxy zou een jongetje hebben aangevallen, tot bloedens toe. Maar Maik geloofde dat niet. Waarom was Golden dan weg gegaan? En die verdwijningen van kinderen. Waarschijnlijk flauwekul met scheidingen. Plots lande er een hand,met een harde klap, op tafel, de leraar.

'Als meneer Schmidt ook zijn aandacht erbij zou willen houden. Dan kunnen we verder met de uitleg over de theorie van Isaac Newton. Goed, zoals ik al zei....'

Zuchtend sloeg Maik een bladzijde om. Toen Maik thuis kwam was zijn huisgnoot, Sjoerd, al weg. Maik zag dat omdat Sjoerds typerende paarse jas onbrak. Hij had wel een briefje achter gelaten.

'Hey, hoe was het vandaag op school? Ik moest vroeg weg, ingelaste dienst. Ik heb wat eten voor je gemaakt, in de koelkast. Tot morgen.'

Snel at Maik wat, zodat hij nog even wat kon slapen, voordat hij naar zijn dienst ging.

Die avond stond Maik weer om kwart voor twaalf op de stoep. Zijn baas stond bij de resceptie te wachten, zo te zien bekeek hij wat papieren. Hij keek op toen Maik op de deur klopte en deed open.

'Ah, je bent er al, fijn. Alles staat weer klaar en de robots in hun kamers. Je moet even weten dat er nix is om bang voor te zijn. Oh, en als je wat wil eten, mag je best wat uit de keuken pakken. Nou, fijne avond.'

'Dank u.'

Maik liep opgetogen naar het kantoor, hij zag niet dat de eigenaar bezorgd keek voordat hij de deur sloot. De vier robots stonden weer gewoon op hun plek, hun glimlach lag stil op hun gezicht. Maik liep naar het kantoor, de recorder begon weer te spelen.

'Euh, hallo? Hallo? Nou, als je dit hoort, ben je tot nacht twee gekomen, gefeliciteerd. Ik zal niet zo lang praten aangezien Freddy en zijn vrienden de nijging hebben om meer actiever te worden als de weer vorderd. Misschien is het een goed idee om alvast op de camera's te kijken terwijl ik praat, om ervoor te zorgen dat ze op hun plek staan, weet je?

Weet je, Freddy komt zelf niet vaak van het podium. Ik heb gehoord dat hij s'nachts een stuk actiever is. Dus, hey, ik denk dat dat nog een reden is om zonder stroom te komen. Ik zou trouwens ook het belang van de deurlichten willen benadrukken. Er zijn, op de camera's, bepaalde blinde vlekken, net buiten de deuren. Dus, als je niemand kan vinden, moet je de deurlichten maar controleren. Daarna heb je maar een paar seconden om te reageren. Niet dat je in gevaar bent, of zo. Controleer ook de gordijnen van de Pirate Cove. Dit karakter heeft een unieke gewoonte, door te bewegen als je de camera langere tijd niet controleert. Ik denk dat hij niet graag in de gaten word gehouden. Ik weet het eigenlijk niet. Nou, je zult alles wel onder controle hebben. Ik spreek je binnekort. Succes.'

Maik schudde weer lachend zijn hoofd. Die eigenaar was wel een grapjas. Maar goed, hopelijk kwamen zijn vrienden vanavond langs. Hij keek op de camera's, Freddy stond als enige nog op het podium en keek recht in de camera. Zijn oogkleur was verdwenen en hij had alleen nog twee zwarte gaten met witte stippen. Bonnie zat in de Parts-room, maar Chica kon hij nergens vinden. Toen hij camera 6 aanklikte kwam hij voor een verassing te staan, daar was geen beeld, alleen audio. Hij hoorde, via een soort onbegrijpelijke onzichtbare verbinding geluid van kletterende pannen. Waarschijnlijk stond er een raam open of zo. En Chica, die had de eigenaar vast ergens verstopt. Hij schonk nog een kop koffie in en legde de tablet weg, die had hij toch niet nodig.

Hij ging weer in de stoel zitten en genoot van de geur van de koffie. Hij keek nog eens rond in het kantoor, foto's, de kast met plushes, maar toen zag hij iets wat hij nog niet eerder had gezien. Onder het bureau Zat een soort kluis, met zo'n ijzeren deur. Maik trok aan de hendel, verbazend genoeg ging de deur gewoon open. Er zat niet veel interessants in, een kasboek, oude rekeningen, een ijzeren sleutel en wat oude personeelsfoto's

Het was tegen half drie toen hij een sms kreeg van Sjoerd.

Hey maatje, hoe is je dienst? Mijn dienst zit er net op, was vreselijk, een bruiloft. Nou, fijne avond, gezond thuis.

Maik glimlachte. Sjoerd werkte bij een feestzaal, en werd vaak ingezet als er onverwachte feesten waren. Sjoerd had er een hekel aan, maar Maik zei dat dat juist mooi was. Dat betekende dat de eigenaar op hem vertrouwde en dat was goed. Maar Maik moest toegeven dat het best zwaar was, als je naging dat Sjoerd ook een dubbel zo moeilijk programma had op college als Maik. Maik had tenminste tussen de middag nog tijd om te slapen, maar Sjoerd had ook nog schoonmaakdienst in hun studenten gebouw.

Maik keek opnieuw glimlachend naar de SMS, maar plots, gebeurde er iets. Er trok een soort storing door het scherm, plots was het scherm helemaal zwart, het enige wat erop stond was: 'It's me'. Het stond er voor niet meer dan een halve seconde, toen veranderde het scherm. Het was nog steeds een zwarte achtergrond, maar nu met een gezicht. Maik schrok even, het was het gezicht van Freddy, maar toch ook weer niet. Deze Freddy was geel, zonder hoge hoed, er lag een stoort angstwekkende grijns op zijn gezicht. Maik dacht deze Freddy ook te herkennen, maar ook dit beeld verdween weer naar een halve seconde, en daarmee verdween ook het herkenningsgevoel. Nu stond de SMS weer op beeld. Bedenkelijk legde Maik de telefoon weg, hoe was de eigenaar dat gelukt, om zijn telefoon te hacken? Misschien had hij toch te weinig slaap gehad de laatste tijd. Hij pakte zijn koffiemok weer en nam nog een slok. Om bezig te blijven keek hij nog eens op de tablet. Bonnie was weg, en stond in het bezemhok. Chica was blijkbaar ook weer verplaatst en stond in het begin van de rechter gang. Freddy interesseerde Maik op het moment niet zo. Foxy had zijn gordijn alweer open gegooid. Maik merkte dat hij toch wel zenuwachtig begon te worden. De robot's werden toch sneller verplaatst dan de avond ervoor. Maik liep naar de deur en keek in de gang rechts. Zijn mond viel open, Chica was er niet, de gang was leeg. Hij zag een deel van het podium, dat was ook leeg. Hij keek weer op de tablet, Chica hoorde in de gang te staan. Maik voelde zweet onder zijn oksels. Was hij soms zo moe, dat hij dingen begon te zien? Hij ging weer zitten, misschien brachten de stoffige kamer hem beelden, die er niet waren. Hij nam zich voor de eigenaar te vragen waar de robot's s'nachts werden opgeslagen. Hij nam nog een slok koffie, hij moest helder blijven. Zo gingen er nog twee uur voorbij. Ondertussen was het vijf uur. Maik keek weer op de tablet. Foxy stond aan het begin van de linker gang, maar Bonnie was verdwenen. Maik keek naar de donkere gang links, hij had het gevoel dat iets hem aankeek. Hij drukte angstig op de lichtknop, in de fractie van de seconde dat de gang verlicht werd zag hij het grote, paarse gezicht van Bonnie, die hem glimlachend aankeek. Plots klonken er ook rennende voetstappen. Als een dolle ramde Mike op de knop van de deur, die dichtklapte. Plots klonken er bonkende geluiden, van metaal op metaal. Toen dat ophield klonken er donkere, rommelende stemmen en even later was het weer stil. Maik zat trillend in zijn stoel. Na een minuut of toen was hij weer rustig. Het was allemaal gezichtsbedrog, van de vermoeidheid. Dit restaurant bracht hem herinneringen boven. Hij keek, toch een beetje angstig, de gang in. Nix, zie je wel. Die eigenaar liep met hem te dollen, nix ernstig. Hij begon wat op te ruimen. Uiteindelijk was het zes uur. Hij liep naar de eetzaal, iedereen stond op zijn plek, waar ze hoorde, de gordijnen van Pirate Cove waren dicht. Plots zag hij nog iets, de deur naar de achterkamer stond open, op een kiertje. Maik's nieuwsgierigheid won het en hij liep naar de deur en duwde die open.

Het was donker, maar hij had snel het lichtknopje gevonden. alle onderdelen en andere dingen stonden op hun plek. Maar, hij zag nog iets, iets dat blind was voor de camera, een oude, houten deur, met afgebladderde verf. Hij liep er naar toe en draaide aan de knop, op slot. Hij bekeek die, een metaal werk, bronskleurig. Hij had wel eens ergens gelezen dat oude sleutels en sloten van hetzelfde materiaal waren gemaakt. Plots voelde hij een hand op zijn schouder.

'Wat doe jij hier?'