The Return(Louis Tomlinson greek fanfiction)

Part 16

Louis' POV

Γ(ιατρος)-Κοιταξτε η ασθενης υπεστει μια σοβαρη εσωτερικη αιμοραγια με αποτελεσμα στο χειρουργειο να παμε να την χασουμε αλλα ευτυχως επανηλθε,ειπε και μια ανακουφιση διαπερασε ολο μου το σωμα.

Α-Ουφ!Ποτε μπορουμε να την δουμε;ειπε ο Aaron και για μια στιγμη ενα κυμα ζηλειας διαπερασε το σωμα μου.

Γ-Θα ηθελα να σας πω πως υπαρχουν δυσαρεστα νεα,ειπε και τρομος εμφανιστηκε στα ματια μου.

Γ-Η κοπελα ειναι σε κωμα,ειπε και εχασα την γη κατω απ'τα ποδια μου.

L-Τι;Θα γινει καλα,ετσι δεν ειναι;ειπα με φοβο στα ματια μου.

Γ-Εεε...η κατασταση της ειναι δυσκολη.Θα χρειαστει λιγο χρονο.Μπορει να ζησει...αλλα μπορει και οχι,ειπε και ακουσα εναν ηχο διπλα μου και μετα κατι νοσοκομες να φωναζουν.Καταλαβα πως ο Aaron ειχε λυποθημισει.Δεν με ενοιαξε πολυ,για να πω την αληθεια.Δεν μπορουσα να δωσω σημασια αυτη τη στιγμη.Το μυαλο μου ταξιδευε σε αυτην και θυμονουν ολες τις καλες μας στιγμες...πριν χρονια γιατι τωρα το μονο που θυμαται απο μενα ειναι οτι την κοροιδεψα και τιποτα αλλο.Ομως εγω θυμαμαι ολες αυτες τις υπεροχες στιγμες που ζησαμε.Το τροπο με τον οποιο τα ματια της λαμπανε οταν ηταν χαρουμενη,τον τροπο που καθε φορα που με εβλεπε ετρεχε προς το μερος μου δινοντας μου μια σφικτη αγκαλια,τον τροπο που το χαμογελο της πλαταινε καθε φορα που επαιρνε την αγαπημενη της γευση παγωτου.Μπισκοτο.Αχχ να μπορουσα να της δειξω ποσο πολυ την αγαπω και μου ελειψε.Απο τις σκεψεις μου με εβγαλε μια νοσοκομα που μου μιλησε για τον φιλο μου.

Ν-Ο φιλος σας λυποθημησε απο μεγαλο σοκ,ειπε και μου ηρθε να της πω χεσχηκα αλλα συγκρατηθηκα.

Ν-Δεν εχει ξυπνησει ακομα,συνεχισε.Την ρωτησα αν ξερει αν μπορω να δω την Natali.Μου ειπε πως πρεπει να μιλησω με τον γιατρο.Αρχισα να τρεχω στους διαδρομους για να βρω τον γιατρο και τελικα μετα απο λιγη ωρα τον βρηκα.

L-Γιατρε δεν μου ειπατε!ειπα απελπισμενος.

Γ-Τι πραγμα;ειπε.

L-Μπορω να την δω;ειπα εχοντας λιγη ελπιδα στο βλεμμα μου.

Γ-Εε..ναι ασφαλως,ειπε.

Γ-Ειστε το αγορι της;ειπε και με εφερε σε τρομερα δυσκολη θεση.

L-Οχι,εμμ...ο κολλητος της ειπα λιγο δυσπιστα.

Γ-Ενταξει.Μπορειτε να περασετε.Για λιγο ομως,με προειδοποιησε.

Πηρα το ασανσερ και ανεβηκα παλι στον οροφο οπου βρισκοταν.Ανοιξα την πορτα και την αντικρισα.Ηταν καλωδιομενη με ελαφρες γρατσουνιες στο χερι.Παγωσα.Δεν μπορουσα να κουνηθω.Ενα δακρυ κυλησε στον μαγουλο μου.Πηγα κοντα της και της επιασα το χερι.Το χαιδεψα απαλα.Ειχα 2 χρονια να την αγγιξω και δες μας τωρα.Μεσα σε ενα δωματιο ενος νοσοκομειου,αυτη να ειναι σε κωμα και εγω να κλαιω πανω απο το κεφαλι της.Πηρα το θαρρος να της μιλησω και να της εξομολογηθω αυτα που δεν θα ειχα τα κοτσια να της πω αν ηταν ξυπνια.

L-Γεια σου Νatali,ειπα και χαμογελασα.Λοιπον θα ηθελα να σου ζητησω συγγνωμη για ολα αυτα που σου προκαλεσα.Δεν ειχα το θαρρος να σου πω αυτα που ενιωθα.Βασικα προσπαθησα αλλα δεν με ακουσες,ειπα και μεσα στην λυπη μου γελασα ειρωνικα.Ετσι βρηκα ως λυση την φυγη,ειπα και για λιγο ησυχια απλωθηκε στο δωματιο.Κοιτα μας,ειπα και αφου καταλαβα τι ειπα το διορθωσα.Βασικα δεν μπορεις σε αυτη την κατασταση που βρισκεσαι.Δες μετα απο δυο χρονια βρισκομαστε σε αυτη την κατασταση,και φταιω εγω για αυτο.Συγγνωμη μωρο μου,ειπα και δακρυα ετρεξαν απο τα ματια μου.Σ' αγαπω,και δεν θα σταματησω ποτε να το κανω παρα μονο οταν σταματησει η καρδια μου να χτυπα.Βασικα λαθος,ειπα και χαμογελασα.Ακομα και τοτε θα το κανω.

Γεια σας!Μετα απο μια εβδομδα επιτελους παρτ!Ελπιζουμε να σας αρεσει.Χθες δεν μπηκε γιατι δεν προλαβαιναμε λογω φροντισηριων.Καντε favourite και comment!Τα φιλια μας!xx