Özgürlüğe Düş

26

Elime birinin dokunduğunu hissettiğimde gözlerimi açıp kendimi geri çekmiştim.

"Dokunma bana."

Bağırmamla kim dokunuyorsa geri çekildiğinde görüşüm netleşmeye başlamıştı.

"Sorun yok tamam mı, bak dokunmuyorum."

Karşımda tanımadığım sarışın bir adam sakince konuştuğunda alnında sinirden damarları çıkmış bir şekilde bana bakan Pusat'a çevirdim bakışlarımı.

"Doktor Selim. Yaralarına bakıyordu."

Başımı salladığımda yaralı olan her yerime pansuman yapıldığını görmüştüm. Bir tek elim tam olarak sarılmamıştı sanırım bunun da sebebi bendim. Doktor tekrar bana yaklaştığında elimle durdurmuştum.

"Ben yaparım."

Adam ağzını açıp bir şey diyeceği sırada sert sesiyle Pusat konuşmaya başladı.

"Çık."

Adam aldığı komutla odadan çıktığında Pusat yanıma gelip oturmuştu. Elime uzandığında bir şey dememiştim. Sarma işlemine canımı acıtmayacak şekilde devam ettiğinde sonunda bitirmişti.

"Canın acıyor mu meleğim?"

Ağrım olsa da başımı olumsuz anlamda salladığımda saçımı okşayıp kaşlarını çatmıştı.

"Bana yalan söyleyemezsin meleğim."

Komidindeki büyük bir ihtimalle ağrı kesici olan hapı suyla beraber elime verdiğinde içtim.

"Pusat Levent abi nerede?"

"Aşağıda depoda tutuluyor."

Hışımla ayağa kalktığımda bağırmıştım.

"Ne demek depoda tutuluyor."

"Gazel gözümüze girmek için plan yapmış biri olabilir."

Gözümden sadece bir damla yaş aktığında kısık sesle konuşmaya başladım.

"Orada sadece ben vardım Pusat. Levent abi sadece beni o evden kurtarmadı. Beni neyden kurtardığını bilseydin....... İstese yapmayabilirdi."

Dediklerimle atan damarlarını farketmiştim. Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştığında tıslar şekilde konuşmaya başladı.

"NEYDEN KURTARDI GAZEL?"

Bağırmasını umursamadan ayağım ağrısada koşarak odadan çıkmıştım. Pusat'ın da peşimden geldiğini farkettiğimde önüme çıkan Ecevit ve Yamanla durmak zorunda kalmıştım.

"Çekilin."

Dediğimle Pusat'dan korksalarda çekildiklerinde kimseyi dinlemeden direk bodruma inmiştim. O beni kurtarmıştı ama yaralı bir şekilde burada tutuluyordu. Kenardaki korumaya bağırdığımda kafasını eğmişti.

"Levent abi nerede?"

Eliyle işaret verdiğinde önüme geçip yürümeye başladı. Bir kapıyı açtığında Levent abiye ulaşamadan önüme iki koruma geçmişti.

"ÇEKİLİN ÖNÜMDEN!"

Geçmeye çalıştığımda korkarak kolumdan tuttuklarında Pusat'ın konuşmasıyla geri çekilmişlerdi.

"Dokunmayın gitsin."

Koşarak sandalyeye bağlı olan Levent abinin yanına gidip ellerini çözdüğümde ona onu sandalyeye bağlamak dışında bir zarar vermediklerini farkettiğimde  ayrı bir nefes almıştım. Ayaklarını da çözdüğümde ayağa kalkmıştı. Dikkatlice sarıldığımda ağlamaya başladım.