Son kez özür dilesem affeder miydin beni?
Son defa affetmeni bekleseydim?
Son defa "bu sefer affetmeyecek" diye endişelenip korksaydım?
Son defa affetseydin beni; her zamanki güzel kalbinle, tertemiz yüreğinle. Yine "affediyorum" deseydin bana?
Sonra, son kez konu bulma tartışmasında herkes sorumluluğu birbirine atıp dursaydı, aklımda bir milyon konu olmasına rağmen sırf biraz daha konuşmak için "aklımda konu yok" deseydim sana?
Sonra sen bir konu bulsaydın mesela, konuşsaydık saatlerce?
Sonra komik bir şey olsaydı; hiç gülmediğim kadar gülseydim, kimsenin güldüremediği gibi güldürseydin beni?
Sonra, sonra aklıma gelseydi gülmeyi hak etmediğim; biranda tüm o kahkahalar kesilseydi, ufak bir tebessüm kalsaydı geriye ve sonra o da silinseydi. Her zamanki o ifadesiz katı ben gelseydim ardından?
Sonra sen anlasaydın bir şeyler olduğunu "nolduu?" deseydin. "Bir şey olmadı" deseydim sana?
Sonra; sen yalan söylediğimi anlasaydın tabi, ama üzülürüm diye soramazdın da "ailenle mi alakalı?" diye.
Sonra, baktığım her yerde bir anı canlansaydı?
Ufacık bir parça kalmayacak kadar çok parçalanması gururumun, huzurumun, umudumun, mutluluğumun ve çocukluğumun...
Sonra bir nefret kaplasaydı içimi, acı çektirme, intikam alma arzusuyla dolup taşsaydım?
Sonra yine o lanet hastalık başlasaydı, sana işim var deseydim veya diyemeden kaybolsaydım bir anda?
Aciz biri gibi koştur koştur ilaç içmeye gitseydim?
İçseydim ilacı son hızla, geçmesini bekleseydim sonra, bekle,bekle...
Ellerim titremeye başlasaydı sonra, devamında başım dönseydi, dengem bozulsaydı, ayakta kalabilmek için bir yerlere tutunsaydım?
Olmayan çocukluğumdan anılar gelseydi gözümün önüne sonra?
Bana dokunuşu o kadının, sözleri, yaptıkları...
"Ne kadar zavallısın" deseydi o kadının hayali bana yan taraftan?
Sonra her şey netleşmeye başlasaydı, deseydim ki "tamam, ilaç etkisini gösteriyor. Atak geçirmeyeceksin sakin ol"
Sonra, geçtiğinden emin olunca sana gelseydim yeniden?
Konuşmaya devam etseydik kaldığımız yerden?
Akşama kadar tüm işimi bırakıp sadece seninle konuşsaydım?
Gece olsaydı sonra, uykunun gelmesini bekleseydim?
Baktım ki gelmiyor, devirseydim birkaç şişe?
Sabah uyansaydım, her zaman ki gibi bir köşede sızmış olsaydım?
Ayıkınca yine sana yazsaydım?
Ve bu böyle sürüp gitseydi? Olmaz mıydı??
Biraz daha güçlü durabilseydim olmaz mıydı?
Biraz daha kalabilseydim ayakta?
Biraz daha dayanabilseydim boğulduğum bir gezegende nefes almaya?
Boğulduğum bir bedende biraz daha kalabilseydim keşke...
Ama olmuyor. Ben bu kadar güçlü değilim, hiç olmadım ve asla olamayacağım...
Ben hep yıldızları kıskanırdım biliyor musun? Çook uzakta parıl parıl parlayan cisimlerdi onlar benim için.
