Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-33(Edited)

Hawak parin niya ang bewang ko kaya napahinto din siya ng huminto ako,malapit na kami sa sasakyan niya ng maalala kong nagdala din pala ako ng sasakyan.

"Why?" nakakunot noong tanong niya habang nakatingin sakin.

"How about my car? Hindi ko ito pwedeng iwan dito," naiilang kong ani tsaka nag iwas ng tingin ng umigting ang panga niya dahil sa sinabi ko.

"What?! Nag drive ka papunta dito? Damn!Wife,you shouldn't drive, maari kang mapahamak o maaksidente. I can't afford to lose you." mababakas ang inis at pag aalala sa boses niya habang sinasabi ito.

Napabuntong hininga na lang ako dahil alam kong mali ako at nag aalala lang siya para sakin.

"I'm sorry," nakatungong ani ko.

"Damn,hindi ko kayang makitang nakasimangot ka. I'm sorry,nag alala lang ako," sabi niya saka hinawakan ang magkabilang pisngi ko para makuha ang tingin ko. Tipid ko siyang nginitian na agad din naman niyang ginantihan ng malawak na ngiti saka ako hinalikan sa noo.

"I love you," malambing kong ani na mas kinalawak ng ngiti niya.

"I love you,Wife... Let's go?" naka ngiti niyang ani saka ako muling hinapit papalakad ngunit napahinto agad siya ng hindi ako humakbang. Agad niya akong tinignan ng nakakunot ang noo,bakas sa kanyang mata ang pagkalito.

"Pano yung kotse ko?" naiilang kong ani na kinabuntong hininga lang niya.

"I have spare key,tatawag na lang ako ng magdadala ng kotse sa bahay. Wag mo ng alalahanin,ako ng bahala." kalmado niyang ani saka ako muling ginaya papunta sa sasakyan niya.

Pinagbuksan niya muna ako ng pinto at siniguradong naka ayos nako bago niya ito isinara saka siya umikot para maka sakay sa driver's seat.

Tahimik niyang pinaandar ang sasakyan paalis,nakatuon lang ang paningin niya sa daan at hindi man lang nag abalang tignan ako.

"Hubby?"

"Hmm?" napanguso ako ng hindi man lang siya lumingon.

"Are you mad?" malambing kong sabi.

"Why would I?" he seriously said.

Tinatanggi pa kasi,eh,halata namang naiinisbpa din sya sakin.

"You're mad!" I said as if a matter of fact.

"Yeah,naiinis ako pero hindi sayo kundi sa sarili ko. Damn,I should ask your permission first. Naiinis ako dahil nasaktan kita kahit hindi ko sinasadya,I should've told you that I'm on a lunch meeting with our new investor. I'm really sorry,Wife." masuyo niyang ani saka lumingon sakin dahil naka stop light.

Matipid akong ngumiti kasabay ng pagpatak ng ilang butil ng luha ko dahil sa sinseridad na nababasa ko sa mata niya na agad napalitan ng pangamba ng makita ang pagpatak ng luha ko.

"It's my fault, I must have trusted your promise not to hurt me again."

"I know you trust me but I also know you can't avoid getting hurt even if you're not sure what to think of what you see. But there's only one thing I can assure you, I love you and I won't do anything to hurt you. Just trust me,Wife. " He said sincerely. His hasky voice sent shivers to my spine,damn! Nagtayuan din ang balahibo ko sa batok kasabay ng pagwawala ng paruro sa aking tiyan. Halos mapasinghap ako dahil sa sobrang bilis ng pagtibok ng puso ko.

"Promise me that we will hold on to our love for each other and no matter what happens we must first listen to the reason before thinking and doing anything that will ruin our relationship." malawak ang ngiting ani ko,hindi kona kailangan pang mangako sa kanya dahil alam ko sa sarili kong kakapit padin ako kahit sobra na akong nasasaktan.

"I can't promise coz' promises meant to be broken but I can assure you that no matter what happens I will hold on to our love." He said wholeheartedly. Still the same Clifford that I loved before until now.

I smiled bitterly because of what he said. even ihe loses his memory, he still believes the same. I averted my eyes as I remembered the time we promised to each other that no matter what happens, our love must prevail before anger or any other destructive emotion.He didn't noticed that I averted my eyes because the stop light signaled that he could move forward again.

Mas maaga akong nagising kumapara sa nakasanayan,pagmulat ko ay agad akong napangiti ng malawak lalo ng nakita ko si Clifford na mahimbing pading natutulog sa tabi ko.

Hinawakan ko ang pisngi niya ng marahan habang pinagmamasdan ang maamo at perpekto niyang mukha. Ang gwapo talaga ng Hubby ko.

Agad akong napatikip ng bibig nang bigla akong naduwal at sa ikalawang pagduwal ko ay agad na akong tumakbo papuntang toilet para mailabas ito.

Pakiramdam ko ay naisuka ko ang lamang loob ko sa bawat pag suka ko,gaya ng dati ay parang naisuka ko na naman lahat ng kinain ko.

Humarap ako sa salamin at nakita ko ang mga butil ng pawis na namuo sa noo ko,agad ko itong pinunasan.

Lalabas na sana ako ng maramdaman ko na naman ang pagbaliktad ng sikmura kaya dalidali akong nagtungo sa toilet bowl para sumuka ulit.

Halos manigas ako ng maramdaman ko ang kamay na humagod na likod ko,pakiramdam ko ay umatras ang isa pang suka ko dahil sa presenya niya.

"Wife,are you alright? Are you sick?" puno ng pag aalalang ani niya gamit ang malumanay at bagong gising niyang boses.

Pigil hininga akong humarap sa kanya at gaya nga ng inaasahan ko ay ang maamo at puno ng pag aalalang mukha ni Clifford ang sumalubong saakin.

Agad kong flinush ito saka muna humugot ng malalim na buntong hininga para maayos akong humarap muli sa kanya.

Pakiramdam ko kasi ay malalaman niya agad kung anong nangyayari saakin pag nakita niya ang mukha ko.

Nakangiti akong humarap sa kanya na ginatihan din niya ng ngiti ngunit may bahid padin ng pag aaalala. Inalalayan din niya akong tumayo sa pamamagitan ng pag hapit ng bewang ko. Bahagya akong lumayo sa kanya para maka punta sa sink at nang makapaghugas ng mukha.

Pinunasan ko ang mukha ko gamit ang malinis na towel na nakasabit malapit sa sink saka muling humarap sa kanya ng malawak ang ngiti at parang walang nangyari.

Matipid siyang ngumit saka hinawakan ang magkabilang pisngi ko ng marahan at puno ng pag iingat na para bang isang maling galaw niya lang ay mababasag ito.

"I'm worried,Wife. Let's go,magpapa check up tayo sa doctor baka kung ano na ang sakit mo. I can't compromise your health." masuyo niyang ani na siyang kinatigil ko.

Nanigas ako sa kinakatayuan ko dahil sa sinabi niya. Agad namang bumakas ang pag aalala ng mukha niya kaya humugot ako ng mamalim na hininga para maayos ang tindig ko.

No,not now. Hindi sa gusto ko pa itong itago sa kanya dahil alam kong malalaman din naman niya ang totoo ngunit alam kong hindi pa ito ang tamang panahon para malaman niya ito.