Merhaba arkadaşlar.! Bölüm gecikti ama geçerli sebeplerim var,özür dilerim.Bir kaç şey söylemek istiyorum;11 ve 12.bölümü aynı gün paylaşmıştım ama okunma sayısı 11.bölümün 12.bölüme göre daha az ve oy sayısı 3.Bir bölümü okumadan mı geçtiniz veya göremediniz mi bölümü? Çünkü ben ikayede kafanızın karışmasını istemiyorum.Lütfen 11.bölümün oy sayısı diğer bölümlerle eşit olsun,3 oy alması çok ağır geldi sonuçta 12.bölümle aynı anda paylaştım.Eğer böşüm gözükmüyorsa tekrar paylaşabilirim bunu söylemeniz yeterli.Sizleri seviyorum,iyi okumalar.!
Yeni Bölüm...
"Baba..." sesim fısıltıdan farksız çıkmıştı.Şaşkındım,bizi bu kadar çabuk bulabileceğini bilmiyordum.Bizi bulmuştu,şimdi de zarar verecekti.Boğazımda oluşan yumruğu yutmaya çalıştım fakat nefesim kesiliyordu.Korkuyordum.Nasıl.? Nasıl bu kadar kolay yakalanmıştık.Kaçmaya çalışmak mı aptallıktı? Bizi bu kadar kolay bulabilecekken hiç bir önlem almamak mı? Yakalanmıştık işte,daha ne diye uğraşıyordum ki.Yolun sonuna gelmiştik belki de.Terleyen ellerimi Ross'un kollarına sardım.Bacaklarım sarsıntı geçiriyordu.Midem,normal den farklı bir şekilde bulanıyordu ve ben her an kusabilirdim.
Babam,sinsi sırıtışını yüzüne yerleştirdi ve keskin gözlerini bize dikti."Siz." diye fısıldadı tehlike akan sesi ile."Kaçabileceğinizi mi sandınız?" İkimizden de çıt çıkmadı.Zaten ne diyebilirdik ki.İçimde çok tuhaf bir his vardı.Kaybetme korkusu muydu bu? Hiç kazanmadığımız birini kaybedemezdik,fakat ben Ross'u kaybedebilecek kadar kazanmıştım.Onu yitirmek istediğim en son şey bile değildi.Onun başkasını düşünmesi fikri bile beni çıldırtmaya yetiyorken,kaybetmeyi kaldıramazdım.
Babam,bana doğru bir kaç adım attı.Ayakkabılarının çıkardığı ses,sessiz evde yankılanıyordu.Yutkundum.Tam önümde durdu ve tehditkar,zalim,acımasız olduğunu gösteren gözlerini gözlerime dikti.Elleri yanağımla buluştu ve bir süre öyle kaldı.Titrediğimi hissettim.Neden Ross hiç bir şey yapmıyordu? Babam ellerini çekip hiç beklemediğim bir anda yüzümün sol tarafına sert bir tokat geçirdi.İstemsiz ellerimi yanağıma koydum."Hey!" Ross adeta kükrediğinde bakışlarımı ona yönelttim.Babamın yakasına yapışmıştı.
Yanağımda oluşan sızlamayı yok sayıp onları ayırmaya koştum.İkisi sıkı bir kavgaya tutuşmuştu ve ben arada kaynıyor oradan oraya savruluyordum.Ross,arada küfür ediyor ve babama sert yumruklar indiriyordu.Sürekli araya girip Ross'un kollarını tutup ayırmaya çalışıyordum ama babamın Ross'a indirdiği yumruk ve tekme darbeleri bana denk geliyordu ve yere düşüyordum.Babam,Ross'u yere fırlattığında çığlık atıp yanına koştum.Burnu kanıyordu ve boğazı kızarmıştı.Mutfağa koşup mendil getirdim ve burnunu sildim.Saçlarına bir kaç öpücük kondurdum ve kulağına "iyi misin?" diye fısıldadım başka bir şey olmamasını umarak.
Başını salladı ve bana sarıldı.Bileğiyle,kanayan burnunu silen babama dönüp"Seni adi herif!" diye kükredim.Başka bir şey söylemek için hazırlanıyorken kolumdan sertçe kavradı ve tek hamlede beni çekip dışarı çıkardı.Ross arkamdan koşmaya başladığında babam beni sürüklemeye başlamıştı bile.Çığlık atıp ellerinden kurtulmak için çırpınıyordum fakat çabalarım sonuç vermiyordu.Beni bahçeden çıkartıp arabaya bindirdi ve kapıyı kilitledi.Cama vurup bağırmaya başladım.Ross'da babamın tarafında ki camı yumrukluyor arabayı tekmeliyordu.Babam arabayı çalıştırdığında arkamı dönüp Ross'a baktım.Dizlerinin üzerine çökmüş yüzünü elleri arasına almıştı.
Kalbim sızladı.Vicuduma iğne batırıyorlarmış gibi hissettim.Babama yalvarıyordum,bağırıyor çığlık atıyordum ama bana verdiği tek cevap tokat atmaktı.Bana vurması,Ross'u kaybetmem den çok canımı yakmıyordu.En son bedenim yorgun düştü ve sessizce ağlamaktan başka bir şey yapamadım."Senden nefret ediyorum,senden de annem den de nefret ediyorum.!"babama adeta nefretimi kusuyordum ama o'da sanki bana zarar vermekten yorulmuş gibi kılını bile kıpırdatmıyordu.Yarım saat kadar,yada benim değimimle bir asır kadar süren yolun sonunda depo gibi bir yere geldik.Artık daha da korkmaya başladım.Bu lanet adam beni öldürecekti.Kendisi indi ve sonra da kolumdan sertçe tutup beni arabadan indirdi.Beni sürükleyerek içeriye soktu ve bir odaya geldik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stay With Me ||Ross Lynch
Romance“Sen karanlık bir insansın Ross,belki zifiri değil fakat karanlık.Sana bakınca,göremiyorum önümü...” Diye fısıldadım.Nefesi hâla yüzüme çarparken o’da nahoş sesiyle fısıldadı,“Aşk bazen karanlıkta daimdir.” Dört yıldır,bir hayranın duygularından dah...