》BØŞ《

1.bölüm

Hiç bir zaman var olmadım ki kaybedecek bir şeyim olsun...

Hayatla mücadele etmek sadece yaşamak değildir bazen her saniye ölüp dirilmek bazen amacına ulaşmak ve bunu kutlamak dır...

Hiç bir zaman mutlu olamadım ben.

"Rüya sen hala burda mısın kızım."

"Gelmicem buğlem abla istemiyorm."

"Ama bu senin için önemli ve değerli bir gün."

"Madem böyle abla annem nerde babam nerde onlar neden yoklar onlar yoksa benim için niye önemli olsun."

"Bak kızım çiçeğim benim bazen kaybettiklerini sadece kalbin de yaşatırsın ama kendini öldürmezsin kendin de yaşarsın."

"Onları çok özledim."diyip dizlerimi kendime çektim yetim hanenin yatakhanesinde kendime verilmiş yatağımda yine ağlıyordum yeni yaşıma girmiştim ve ailem yoktu hayat neden bu kadar zor du ki yaşamak ölmekten daha zor du zaten her saniye ölüm gibiydi her zaman,

"Hadi gel kuzum arkadaşların seni bekliyo prensesim benim."dedi yetimhanenin temizlikçi ablasıdır çok tatlı kadın bizi çok sever ve ablamız gibi davranır

Göz yaşlarımı silip ayağa kalktım koşarak aşşağı indim kızlar yetimhanenin bahçesinde ellerinde pasta ile bekliyorlardı mumları söndürme mi bekliyorlardı yanlarına gittim ağır adımlarla gülümseyerek mumlara baktım onları diliğcektim her doğum günümde yaptığım gibi dönmelerini istiğcektim mumları üfledim hepsi alkış ve gülücüklerle bana eşlik ettiler onları gerçekten çok seviyorum onlar da benim ailemler kimi kardeşim kimi ablam

Dolunay havayı çok güzel aydınlatıyordu sanki mucize bir şekilde parlıyordu parti bitmişti eh ne de olsa zenginler gibi neredeyse gece boyu eğlenmiyorduk merdivenlere oturup ayı seyrederken gözlerim karanlıkta parlayan iki çift şeye ilişti ah olamaz yanlış görüyorum kesinlikle bu göz olabilir miydi? Yavaşça bana geliyordu ilerledikçe bir insan olduğu ay ışığında ortaya çıkıyordu ama gözleri onun gözleri çok güzeldi

"Eftalya."dedi sağıma soluma baktım şaşkındım ne adım ne eftelya idi ne de öyle ikinci bir ismim vardı

"Kime diyosun aloo."dedim elimi kaldırarak güldü dişleri çok sivri çok çekici allahım neler düşünüyorm

"Ne o mahalle kekosu musun yoksa hanımefendi mi anlayamadım."dedi

"Sen çok mu beyfendisin de hanfendiliğimi sorguluyor sun."dedim alaycı bir sesle

"illa aç göster diyosun."dedi sırıtarak

"Ne! Terbiyesiz."dedim kaşlarımı çatıp ayaklandım

"A a bir hanımefendi den beklemezdim ne kadar fesat sınız ben kimliğimden bahsediyorum."dedi ve kahkaha attı

Güler teyze bizim müdüremiz sesi duyuldu pencereden bana sesleniyordu

"Kızım sen hala yatmadın mı kiminle konuşuyorsun."dedi

"Güler teyze ben onunla konuşuyorum."dedim ve onun olduğu tarafı parmağı mı işaret ettim fakat kafamı çevirdiğim de kimse yoktu ama nasıl olur

"Kızım sen iyi misin gece gece bağırttırıyosun beni geç içeri yat."dedi ve pencereyi kapattı

Nerden geldiğini bilmediğim bir kahkaha sesi ve alaycı ses tonu

"Hadi ama şizofren misin kızım kimle konuşuyorsun."

"HA! NE!." dedim etrafta sesin sahibini ararken bu bu olağan-üstü hoşuma gitmişti gülümseyerek tedirgin bir şekilde yatakhaneye gittim ve yatağa kendimi gömdüm evet ölüler yatağa girmez gömülür 😁........

Bölüm sonuna hoş geldiniz:) ilk bölümden büyük beklentisi olanlardan özür diliyor ve yorum yapmanızı beğenmenizi diliyoore😚