Yeni geldiğim sınıfta başladı her şey. İlk geldiğim günden beri benle ilgilenen biri çıktı karşıma. Hep böyle oldu. Daha sonra beni sevdiğini söyledi. Ben ise hiç bir şey diyemeden sustum kaldım. Ben de seviyor gibiydim,ama bunu söyleyemem. Çünkü henüz daha belli değildi duygularım. Bir kaç gün geçti yine benimle uğraştı. Sonra yine beni sevdiğini söyledi ve ben bu sefer susmadım. Ben de seni seviyorum.dedim.
Araya 15 tatil girdi. Sonra okul başladı yine. İlk gün benimle hiç konuşmadı. Ben de nedenini arkadaşına sordum;
-Neden benimle konuş muyor, küstü mü?
+Bana senden ayrılmak istediğini söyledi.dedi
Bende;
-Onun söylemesine gerek yok BİTTİ.dedim
Ama o gün çok üzüldüm,ağlayacaktım ki kendimi zor tuttum.Ama bana sevdiğini söyledi. Meğerse sevmemiş düşüncelerine kapıldım. Sonra arkadaşına sordum neden benden ayrılmak istediğini.
O da ;
Sen onu hiç aramamışsın, hemde ben yanlış anlamışım. Dedi.
Ben onu aradım o cevap vermedi suç benim üstüm de yine. Ama onu gerçekten çok sevmiştim. Belki barBırız diye umut beklerken onu da kaybettim. Çünkü artık başka kızlarla ilgileniyor,artık onlarla konuşuyor. Benimle bir an olup ilgilendiğinde o sevinç bana 1 hafta yetiyor. Ama onlarla ilgilenince içimde ki o sevinç 1 gün içerisinde kapanıyor. Hâlâ onun peşinden koştum. Barışırız diye. Bir baktım bir kız elini tutuyor,ağladım, ama çare olmadı. Sonra bir baktım en yakın arkadaşın gözümün içine bakarak bizi barıştırmaya çalışıyor. Ama bir baktım bir de onu seviyor. O kadar kırdı ki beni. En yakın arkadaşımdı. Duyar duymaz sinir oldum. Akşam duymuştum. Sabahın gelmesini çabuk istiyordum. Sabah oldu, okula geldim,girdim sınıfa oda orada. Utanmadan günaydın diyor. Artık dayanamadım tuttum kolundan gel benimle dedim çıktım sınıftan yapıştırdım duvara. Sen nasıl olurda.... Diyerek susakaldım.
-Sen benim en yakın arkadaşımdın bunu bana nasıl yaptın gözümün içine baka baka dedim.
+Neyi? Dedi. Sanki hiç bir şeyden haberi yok.
-Sen nasıl da onu seversin? Dedim
+Elimde değil.dedi
-Peki neden gözümün içine baka baka yalan söyledin.dedim sustu
Aradan 1 gün geçti yine konuştum bununla bana sesini yükseltti.
-Bana sesini yükseltme diyerek ben de yükselterek konuştum.
Kardeşlerim dediklerim geldiler. Bırak artık deyip ayırdılar. Daha sonra kapının önüde birbirimize bağıra bağıra konuştuk.
+Yeter artık bu kızı üzmeyeceksin.dediler.
-Peki ben ne olacağım? Ben kırılmıyorum değil mi?
+Hayır, o kızı üzmeyeceksin!
-Hepinizin kardeşliği anlaşıldı. Ben üzülünce bir şey olmaz deyip sınıfa girdim hızlıca. O kız da oradayadı en yakın arkadaşım,kardeşim dediğim benim için artık o kız oldu. Akşam kardeşim dediklerimle konuştum yine. Onu savundular. Her şeyimi anlattım boşver dediler. Peki neden soruyorsunuz. Ben onların üzüntüsünde teselli etmek içini elimden geleni yapardım. Onların elinden sadece "boşver" demek gelirdi. Ama ben de boşvermeye karar verdim. O kızla yine konuşacağım. İstediğin kadar sev, çıkın ama o hâlâ benim diyeceğim. Ama eğer tersler ise bu sefer susmicam. Hâlâ onu sevicem ama sevdiğimi bilmeyecek. Artık o benim peşimden koşacak, ben ise onu hiç bir yerde tanımayacağım. Artık Onlar Koşsun benim peşimden. Ama hâlâ onu seveceğim...
