Dengesiz [ZeyKer]

/ 29. Bölüm /

Selamlar. Nasılsınız?

Yine geciktim farkındayım. Yoğun bir dönem artık kusura bakmayın.

Bölüm nasıl oldu bilmiyorum ama ben bölümdeki gibi olaylardan vazgeçemiyorum hkujhdalsı. Öteki hikayemdeki gibi. Neyse okuyun görün.

Bu bölümün ithafı mervesma12345'e gidiyor. Umarım beğenirsin canım <3

İthaf isteyenler söyleyebilir.

Beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Belimi sıkıca tutan eller ağzımdan çekilince bağırdım.

"Bırak beni."

"Şiişt Zeynep, benim aşkım."

Önüme dönmeye çalışırken burnuma dolan yoğun içki kokusuyla yüzümü buruşturdum. Kaan'ın saçı başı dağılmış berbat halini görünce yüzüne sıkı bir tokat geçirdim. Onun yüzünden aklımı kaybediyordum! Tokat manyakları gibi olmuştum!

"Lan piç herif sen ne yapıyorsun lan?"

Gece gece ağzımı bozmasına mı beni bir gün sinirden öldürmesine mi sinirleneceğimi bilemedim.

Kahkahalarla gülmeye başlayınca yumruğumu sıktım. Tokadım ne kadar sert olursa olsun bu kör kütük sarhoş haline etki etmemişti.

"Defol git buradan. Bir daha da gelme. Aşkın falan yok artık senin. Bitti o devir Kaan!"

"Ama Zeynep deme böyle. Ben ne yaptım ki?"

"Bak pişmiş kelle gibi sırıtma Kaan zaten sinirliyim ve üşüyorum. Bırak ve git!"

"Yaa üşüyorsan ben seni ısıtırım yavrum."

"Kıro mu oldun içince Allah'ın belası! Bi' kurtulamadım senden ya!"

"Benden kaçışın da kurtuluşun da yok güzelim. Öğren artık bunu."

"Bana güzelim deme!"

"Neden güzel değil misin? Bence güzelsin. Ama sen kendini çirkin görüyorsan, tamam. Çirkinim derim."

"Susmak bilmeyen çenen iyice açılmış, hayvan ya."

Kollarından kurtulup bir adım geriye çıktım.

"Bir daha buralara falan gelme. Arayıp sorma Kaan tamam mı? Benim senin gibi yalancı ve düzenbazlarla işim olmaz."

Arkamı dönüp yürümeye başladığımda Kaan belasından kurtulduğuma, listemden bir madde silindiğine seviniyordum. Bu kadar kolay mı olmuştu?

"Bu kadar kolay bitemez Zeynep, bu sefer bitmeyecek."

Dediklerini umursamadım.

Ta ki; bir bez parçası ağzıma kapatılıp nefes almamı engelleyene kadar. Sonrası zaten yok!

°•°

Gözlerimi turuncuya doğru loşlaşmış bir odada açtım. Kafam kazan gibiydi. Bayılmış mıydım? Hayır bayıltılmıştım.

Kaan şerefsizi aklıma gelince bağırdım. Ya da bağırmaya çalıştım. Ağzımdaki baskı da neydi? Beni kaçırmış ağzımı da mı bantlamıştı. Bu çektiklerim reva mıydı ya, ben neyin kafasını yaşayarak kaçırılmıştım?

Yatakta debelenmeye devam ederken kapı gıcırdayarak açıldı. Oradan süzülen hafif ışıkla bulunduğumuz yerin ne kadar tozlu olduğunu görmüştüm. Binlerce toz zerreciği havada uçuşuyordu. Garip homurtular çıkarıp ondan ağzımı açmasını isterken titremeye başladım. Hayır, hayır şimdi değil. Kendimi sakinleştirmek adına derin nefesler alırken Kaan yanıma yaklaşıp yüzüme eğildi. Kafamı çevirmeye çalışsam da tutarak buna izin vermedi.