RUHUM SENİ SEÇTİ

68.Bölüm Geçmişin Tozları

Kıymet bilen insanlara zaafım var.
Onlar incili kaftan, gerisi yamalı fistan...

Cahit Zarifoğlu

Bazen herşey bitti deriz. Geçmişi unuttuk tozlarınıda rüzgarda savurduk zannederiz. Ama o geçmişin tozları ters esen bir rüzgar sayesinde yeniden gelip bizi bulur. Tamda şuan Leyal'e olduğu gibi. Genç kadın arkadaşları ile otoparka inmek için bekledikleri asansörün önünde, adının biri tarafından seslenildiğini duymuş, sonrada yönünü sesin geldiği tarafa doğru çevirmişti.

Bir gün biryerlerde onunla karşılaşacağına emindi. Ama bu şekilde hiç hayal etmemişti. Bakışları tıpkı onu baştan aşağıya inceleyen kadın gibiydi. En son dört yıl önce karşılaşmışlardı. Beril bu dünya üzerinde kan bağı olan ikinci kişiydi.

Genç kadın bakışlarını ona hüzünle bakan kızın gözlerine çevirmişti. Torunlar içinde babaannesine dış görünüş olarak en çok o benzerdi.Kendisi daha çok annesini ve babasını anımsatırken, onları tanıyan biri Beril'i ne zaman görse babaannesinin gençliği derlerdi. O yüzdendi ya Beril ne yaparsa yapsın, gözlerini gördüğü an yüreğinin içinin titremesi. Ama en son yaptıklarından sonra zaten oda silinip gitmişti. Leyal'in bakışları kuzenini incelerken birden arkasına saklanan daha yeni yeni yürümeye başlayan kız çocuğuna kaymıştı.

Genç kadın başını hareket eden arabanın camına yaslamış gözleri ile akıp giden yolu boş boş izliyordu. Aklı hala alışveriş merkezinde karşılaştığı kuzeninde kalmıştı. Onca yıldan sonra onunla karşılaşmak konuşmak ruhuna ağır gelmişti. Sanki hiç bir derdi yokmuş gibi şimdide onun dertleri binmişti omuzlarına.

Ezgi yola çıktıklarından beri konuşmayan arkadaşının ne düşündüğünü çok iyi tahmin ediyordu. Çünkü onunda aklında da aynı düşünceler vardı. Bir zamanlar nefret ettikleri kıza şimdi ikiside çok üzülüyorlardı.

"Aklın Beril'de kaldı öyle değil mi?"

Leyal arkadaşının konuşması ile daldığı düşüncelerinden sıyrılmış hiç konuşmadan başını evet der gibi sallamıştı. Sonrada tekrar bakışlarını yola çevirmişti. Şuan aklıda kalbide büyük bir savaş içerisine girmişti. Ne yapacaktı şimdi. Hiç bir şey olmamış onunla hiç karşılaşmamış gibi mi davranacaktı. Yapamazdı ki o ne babaannesinden nede dedesinden böyle görmemişti. Şimdi eğer tam tersini yaparsa zamanı gelipte onların yanına gittiğinde yüzlerine bakamazdı ki. O yüzden kararını verdi genç kadın kuzeni istemesede onlara yardım edecekti.

Küçük yeğeni aklına düşünce yüzünde istemsizce bir tebessüm olmuştu. İlk görüşte bile ona kanı kaynamıştı. Hem nasıl kaynamasındı ki küçük Edibe tatlı haliyle kendini herkese hayran bıraktırıyordu. Evet kuzeni kızına babaannelerinin ismini vermişti. Leyal'in yüzündeki gülümseme kuzeninin anlattıklarını hatırlaması ile yeniden solmuştu.

1 Saat Öncesi

Beril uzun zaman sonra kuzenini karşısında gördüğü ilk an çok şaşırmıştı. Kaç kez karşısına çıkmak istemiş, ama yaptıkları yüzünden cesaret edememişti. Aslında bu cesaret meseleside değildi. Utanmıştı genç kadın, karşısına çıkmaya yüzü yoktu. Hem çıksa ne diyecekti ki onca şeyden sonra "beni affet,çok pişmanım mı" diyecekti. Dese bile yaptığı onca şeyi bir özüre nasıl sığdıracaktı ki? İşte bu sebepten çıkamamıştı kuzenin karşısına.

Ama kader kaçtığı karşılaşmayı en ummadığı zamanda gerçekleştirmişti. Şimdi bir karar vermek zorundaydı genç kadın ya susacak kuzenini görmemiş gibi yapacaktı, yada cesaretini toplayıp onunla yüzleşecekti. Bunca yıl kininin öfkesinin ardına saklanan kadın o arındığı duygularını geride bırakarak, kuzenine seslenmişti.