QUERENCIA [sekai]

fallen angel

invadable harmony, lost

12.12.2020 - 16.00, Seul Sanat Akademisi, Güney Kore

"Ne mutlu yaslı olanlara, çünkü onlar teselli edilecekler."

Mez 37:11

"İki ve üç dön, iki ve üç dön, iki ve üç son dönüş." akademinin büyük salonu spotların ışıklarıyla aydınlanıyor. Yerden başlayıp tavana doğru uzanan camlar siluetlerin gölgelerini takip ediyor adım adım. Yükselen nefesler buharlaşıp, ortamın kasvetli boğucu havasına karışıyor. Kadınlar partnerlerinin kollarında geriye doğru savrulurken, baş dansçı yorgunluğun getiresiyle sendeliyor.

"Kim Jongin! Yanlış adım! Sol ayağını öne çek, baştan alıyoruz." gösterinin koordinatör eğitmeni hırsla soluyor.

Genç adam hayal kırıklığıyla kafasını öne doğru eğiyor. Bugün yaptığı hataların utancı omuzlarına tırmanıyor usulca. Elleri kahve saçlarını gezerken sıkıntıyla çekiştiriyor yumuşak tutamlarını. Salonu dolduran klasik müzikle pozisyonunu alırken aynadan yansıyan bedenlerin gözlerine değiyor kahveleri, bakışlar tenine batıyor sanki. Provanın üçüncü saatine girilirken baş dansçının özensizliği herkesi rahatsız ediyor. Müziğin ürkütücü tınısı tekrardan duyuluyor. Balerin ve baletler zarifçe çember haline gelip ana gösterinin etrafında hareket ediyorlar. Kadın dansçıların üzerindeki beyaz elbisenin tülleri etrafta uçuşarak, erkek dansçıların siyah ceketlerinden sarkan tüllere dolanıyor. Beyaz ve siyahın uyumu göz alıcı; ölüm ve yaşam.

Jongin üçlü dönüşünü tamamlayıp yavaşça esnek bacaklarını zemine doğru açarken, sol elini havaya doğru kaldırıyor zarifçe ve ardından geriye doğru büküyor bileğini. Bacakları zemine tamamen değdiği an havada duran elini ve sırtını alt bedenine paralel bükerek sol bacağının üzerine doğru kapanıyor. Avuç içleri bir pençe gibi açılıp zeminle buluşurken, yüzünü yerden kaldırıp suratındaki vahşi ifadeyi kontrol ediyor. Müziğin gergin tınıları yükseliyor. Baş dansçının midesi bulanıyor. Piyanonun ikinci vuruşuyla birlikte Jongin dizlerinin üzerinde doğrularak sırtının geriye doğru büküyor, aynı anda sol bacağı keskin bir hareketle öne uzanıyor. Saldırı için hazır bir kaplana benziyor o anlarda. Müziğin tınısıyla değişen yüz ifadesi, büyük bir şovun ana gösterisinden bile daha izlenesi gözüküyor. Yardımcı dansçılar Jonginin önüne bir set gibi uzanıp görüş açısını kapatırken, genç adam görünmeyen kısımda ayaklarının üzerine kalkarak pozisyonuna geçiyor. İki kolu çapraz bir şekilde gövdesinin önünde beklerken kaslı bacakları yana doğru esniyor. Siyah ve beyazın dansı son bulurken ana dansçının önünde ki set yavaşça açılıyor.

Genç adam güçlü bacaklarını esneterek havada iki dönüş sergiliyor ardından sol ayağından destek alarak üst bedenini aşağıya doğru eğiyor sağ bacağı havaya doğru kalkarken pozisyonun güçlüğüne rağmen kollarını sabit tutmayı başarabiliyor. Hareketin beşinci saniyesinde kulaklarına dolan fısıltıyla sendeliyor. Lakin pozisyonunu bozamamakta ısrarcı. Ta ki kulağına dolan ürpertici sese kadar."Abel." Duyduğu ses tüm hücrelerini alarma verirken, dönen başı ve kasılan midesiyle daha fazla dayanamayarak hareketi bozarak zemine bırakıyor kendisini. Etrafından yükselen homurtuları duymuyor. Kulakları uğuldarken ellerini dizlerini bırakıp alnını zemine yaslıyor. Başı dönüyor. Jongin iyi hissetmiyor kendisini. O anlardan kendisini gerçekliği döndüren şey eğitmenin keskin sesi oluyor:

"Tanrım, Jongin! Üç saatten fazladır buradayız, prova bir saat önce bitmeliydi! Basit bir fondu temelli harekette bu kadar zorlanman akıl alır gibi değil." Ses öylesine kızgın ve öylesine kırıcı ki Jongin olduğu yerde iyice küçülüyor.