×Doğru kararları vermek usta işidir×
Doktor karnıma bakıyor ne olduğunu anlamaya çalışıyordu ona anlatacağım sırada Jennie konuştu
“Karımın karnı şu sıralar şişmeye başladı, giysileri olmuyor çok yemek yer ama bu kadar kilo almaz"
Doktor bey karnıma dokunacağı sıra Jennie doktora biraz kızgın hoşnut olmayan bir ifadeyle baktı
“Karıma çok yakın durmayın mümkünse"
“Elbette Bayan Kim"
Jennie ufak kıskançlık krizleei geçiriyordu, ben gülmekten ölecektim kendimi tutmakta güçlük çekiyordum
Doktor eline bir sıvı alıp karnıma sürdü, sonunda ise bir cihazı karnımda dolaştırdı, kameraya bakıp gülümsüyordu sanki öz kızına bakıyormuş gibi
“Tebrikler bir oğlunuz olacak Bayan Kim"
“Ama benim soyadım park"
“Evli olduğunuzu görebiliyorum Bayan Kim"
Jennie sevinçten ağlayarak yanıma geldi bana harika bakacağını hayallerini anlatıyordu
“Sakin ol Jennie!"
“Çok heyecanlıyım!"
“Benim çocuğum olacak Rosie hemde senden"
Farklı bir dünyaya dönmüş gibiydim, az önce hastane koridorundan çıkan mutlu çiftlerden öteydik.
Alışverişe gittiğimizde Jennie istediğim herşeyi almaya beni ise bebek koltuğuna oturtmuştu
“Jennie bu bebekler için"
“Seninde karnında bebek var öyle değil mi?"
Susup kaldığım sırada beni dudaklarımdan nazikçe öperken teni tenime değiyordu, nazik öpücüğü kaba bir hal almaya başladı
“Yola devam etsek iyi olacak!"
“Bu nasıl?"
Gösterdiğim pembe renkteki pijamayı gösterdim
“Rosie bu pembe..."
“Ne olmuş yani?"
“Kızlar genelde pembe giyer, bizim oğlumuz olacak mavi renk daha iyi olmaz mı?"
“Rengin cinsiyeti yoktur"
“Aynı aşkın cinsiyeti olmadığı gibi :)"
Jennie bana bakarken gülümserken dişlerini çok narin bir şekilde gösterdi
“Sana çok aşığım biliyorsun değil mi?"
“Yoksa benimle burada olamazdın"
“Bak orada daha fazla şeyler var!"
“Gidip bakalım"
Aldığımız şeyleri ödedikten sonra eve gelmiştik Jennie hiç ısrar etmeden yemek hazırladı, yemekten sonra meyve soydu karnımı okşadı
“Sence kime benzeyecek?"
“Ben kimseye benzesin istemem kendisi gibi olsun ama bizim gibi cesur olmasın isterdim"
“Bana benzerse işimiz zor."
Karnımda tekme hissettiğimde jennie'de bunu anlamış bana bakıyordu
“Sana benzeyeceği belli baksana nasıl inatçı"
“Ben inatçı mıyım?"
“Ne ya öylesin işte"
Tekmeler karnıma bir bir gelirken Jennie elimi tutuyor ellerimiz öpüyordu, uykum geldiğinde kucağına alıp beni odasına götürmüş ve ikimiz birbirimize sarılarak uyumuştuk...
