Emanetim

6

Ölüler bir gün gömülür. İçimizdeki ölüler dışımızdaki ölüler. İnsan yaşıyorken özgürdür.
İnsan yaşıyorken özgürdür..

Bölüm 6~

Babasının para karşılığını kızını tanımadığı bir adama satması.neydi sahiden. Benim babam bunu yapmıştı. Üstelik o adama yardım etmiş beni şuan bir odaya tutsak etmişti.
Bir odaya kapatıldığımda babam annemin beni götürmesini istemediği için kapatmıştı. Vermemişti beni anneme. Annem polis eşliğinde almıştı beni. Abim o zamanlar yurtdışında çalışıyordu . O olaydan haberi yoktu eğer olsaydı koruyacağına emindim.  Babamın bize kötü davrandığını bana defalarca şiddet uyguladığını annem biliyordu. zaten beni korumak için alıp gitmişti. Yine bir odada tutsaktım. Yine bu odadan çıkamıcak şiddete uğrayacaktım. Belki de burada ölecektim.  Babamın bana yapmaya kalktığı şeyi başka adam niye yapmasın ki? belki de bu sefer başaracaktı babamın yarım bıraktığı şeyi. Korkuyordum bu sefer daha fazla. Kalbim korkuyla atışını hızlandırdığında korkuyla titredim.
İllah sesimi biri ölünce mi duyacaktı ki? Gözyaşlarım o kadar çok akıyordu ki. Ağladığımı kimse göremiyordu. Küçükken babam beni karanlık odaya hapsettiğinde de çok  korkmuş deli gibi ağlamıştım.

Kapı açılıp içeri ışık girinceye kadar sakinleşmeye çalıştım. Fakat çok kısa sürdü. Kapının açılıp kapanması bir oldu .

" Uyanmışsın " dedi. O iğrenç sesiyle. Sonrasında odayı aydınlattı.

Yanıma yaklaşınca geriye kaçıyordum. Ama duvar beni durduruna dek. Miraç duvar arasında kalırken korkuyu tüm iliklerime kadar hissettim.

" Sana sen istemeden bişey yapmam korkma "

Şaşkınlıkla miraca döndüğümde o ciddiyetle bana bakıyordu.

" Ama artık karım olacaksın ! " dediğinde ciddiyetle bakan bu sefer bendim. O ise kendinden ödün vermiyordu bile. Derin bir nefes alarak konuşma ihtiyacı hissettim. Çünkü şu cesareti kaybedersem susardım.

" Karın olmayacağım! "

Ellerini hızla dibimdeki duvara vurduğunda korkuyla ona baktım.

" Bana bak ! O sesini alçalt. "

Kafamı salladığımda " aferin uslu kız ol canımı sıkma "  dedi.

" Birazdan nikah memuru gelecek bu işi bugün halledeceğiz ! "

" Seninle evlenmeyeceğim "

" Evleneceksin sana bunu sormadım "

" Hayır "

" sahi Emire mi daha çok değer veriyorsun mirala mı ? " öfkeyle  gözleri karardığında korkuyla titredim. neydi bu tehdit mi ediyordu beni. 

" Ne demek istiyorsun ? "

" ikisini de senden alırım ! "

Şaşkınlık ve korkuyla ona bakarken titremeye de başlamıştım.

" Nne istiyorsun ?" Kekelemeye başladığımda kendime lanet ettim bir kez daha.

" Karım olacaksın "

Miral'a mı bişey olmasını isterdim yoksa abime mi ? İkisine de bişey olacağına bunu kabul etmeliydim sanırım. Kafamı salladığımda memnuniyetle gülümsedi. Dolabı açarak içersinden çıkardığı kıyafeti bana verdi.

" Hazırlan "

Emir vermesi sinirimi bozuyordu.

" adamların arkadaşıma ve lidyaya zarar verdi. Miral' durmayacak ! " 

" geleceği varsa göreceği de olur küçük kız ! " dedi ve cevap bile vermemi beklemeden odadan çıktı gitti.

öfkeyle soluduğumda miralın bir an önce gelmesini istiyordum. bu adam hayatımı bitirecekti yoksa. Sakinleşerek üzerimi giyinmeye başladığımda saçlarımı da arkadan toplamıştım. Neden mesela ? Şuan bunu yaşamak zorunda mıydım ki. odaya Miraç geri döndüğünde tebessüm etti bense somurtmaya devam ediyordum. Koluna zorla elimi koyduğunda öfkeyle soludum.  Kapıdan çıkarak merdivenlere geldiğimizde gerildim. Titremeye başladığımda derin bir nefes alarak ona döndüm.

" Haayır " sesimin titremesine engel olamıyorken o öfkeyle bana bakıyordu.

" Yapmıcam seninle evlenmicem " dediğimde öfkeyle beni itti. Dengemi kaybettiğinde merdivenlerden aşağıya yuvarlanmıştım o ise arkamdan bağırmakla yetindi gözlerim karanlığa mahkum olurken.

Bölüm sonu(◍•ᴗ•◍)❤