-ჰეი ჯონკუკ
ჯონკუკს ერთ შეხებაზე არ ეღვიძება, ამიტომ თეჰიონი უფრო ანჯღრევს
-ჯონკუკ აქ რატომ გძინავს?
ჯონკუკს ნელა ეღვიძება და თეჰიონს რომ ხედავს სწრაფად ფხიზლდება
-თეჰიონ? სად იყავი ყველგან მოგძებნე მაგრამ ვერსად გიპოვნე
-ვსეირნობდი
-კარგად ხარ?
-კი კარგად ვარ
-მაპატიე თე
ჯონკუკმა ცრემლები ისევ გადმოყარა
-აქ რატომ გძინავს?
-მე შენს გარეშე ვერ დავიძინე, ძალიან ვინერვიულე, ტელეფონზე რატომ არ მიპასუხე?
-მე ფიქრი მჭირდებოდა
-მართლა კარგად ხარ? მე ვწუხვარ არ მინდოდა ასე მომხდარიყო. მაპატიე.
-ჰეი დამშვიდდი წამოდი შიგნით აქ ძალიან ცივა
ჯონკუკი დგება და თეჰიონთან ერთად შედის ნომერში.
-თეჰიონ რამე გტკივა მართლა მითხარი
-არა ჯონკუკ კარგად ვარ
-მე არ ვიცი რა დამემართა ასეთი რამ არასდროს მიგრძვნია, მაპატიე
-ყველაფერი კარგადაა წამოდი დავწვეთ მეძინება
თეჰიონი ლოგინში წვება და ჯონკუკიც გვერძე უწვება. ჯონკუკი თეჰიონისკენ იწევა და ეხუტება
-უკან რატომ დაიხიე?
-რა?
-როცა შენკენ წამოვედი უკან დაიხიე, ეს რატომ გააკეთე? ჩემი შეგეშინდა? შეგაშინე?
-არა მე
თეჰიონი ჯონკუკისკენ გადმობრუნდა
-მე მეგონა გაგრძელებას მთხოვდი და არ მინდოდა
-უკან რომ დაიწიე თავი საშინლად ვიგრძენი. მეგონა ისე გატკინე რომ ამით ყველაფერს დაამთავრებდი და როცა უკან დაიხიე გული გამისკდა.
-დამშვიდდი ჯონკუკ
თეჰიონი სახეზე ეფერებოდა
-თეჰიონ მართლა კარგად ხარ რამე ხომ არ გტკივა
-არა უბრალოდ მეძინება ჯონკუკ და დავიძინოთ. მართლა კარგად ვარ.
-კარგი
თეჰიონი ტრიალდება და იძინებს. ჯონკუკი კი თეჰიონს ძლიერად ეხუტება
-მიყვარხარ თე
-მეც მიყვარხარ
უკვე მძინარე თეჰიონმა ჩაიჩურჩულა.
დილით
დილით თეჰიონს პირველი ეღვიძება. საათს დახედა და თორმეტი სრულდებოდა
-დაგვაგვიანდა?
