yağan eşliğinde, yürürken arkamdan birinin seslendiğini duydum. Durup ona baktığımda koşmuş olsa gerek, nefes nefeseydi.
"Özür dilerim, bayım. Ama çantanızdan düştü." Deyip elindeki çantamın kenarına bağlı olan, ama şuan'da yabancının elinde olan küçük oyuncak ayıma baktım.
"Ah, koşmuşsun. Özür dilerim, ve teşekkür ederim." Hafif gülümsediğimde, oda gülmüştü. Tavşana benziyordu. Biraz birbirimize baktıktan sonra konuştu.
"Oh, yağmur hızlanır, ıslanmanızı istemem. İyi geceler." Demiş, arkasını dönüp yağan yağmurun topraktan yayılan kokusu eşliğinde karanlık sokağa karışmıştı.
Onu belkide tavşan çocuk olarak hatırlayacaktım.
Ama ertesi gün aynı okulda onun hocası olacağımı bilmiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
meseleler, taekook
Fanfiction"gözlerimin ne kadar çok şey gördüğünü tahmin bile edemezsiniz, bayım."
