Kız denizi çok severdi.Onu izlemeyi severdi. Suya temas etmeyi deniz ve gökyüzünün birleştiği ufku saatlerce izlemeyi.
Kız mavinin her tonunu severdi. Gözünden akan tuzlu su denizin tuzlu suyuna karışırdı.
Ellerini uzatırdı gökyüzüne Tanrıya doğru... Tanrı bu dünya da ona taşıması gereken şeyler yüklemişti.Ama ona güç vermemişti. Gözyaşı yanağından süzüldü. Beyaz hırkasını alıp rahatlatıcı kumda yürümeye başladı.
Gökyüzünü kendine benzetiyordu.Parlak ve karanlık tarafı parlak tarafı gündüz hep parlaktı gülerdi yalandan. Fakat gece karanlıktı onu aydınlatmaya çalışan yıldızları ve bir ayı vardı onlarda olmazsa kız karanlığa boğulacaktı . Gülen suratını yani maskesini taktı ve sahil boyunca yürüdü.
Kimse onun bu güçsüz tarafını görmemeliydi. Güçlü durmak zorundaydı sırtındaki kanatları çoktan kanla kaplı olsa da.
