Tozkoparan Zeynep

Benim yüzümden 😢(part 2)

📞A-anne ne diyorsun? Ben gitmek istemiyorum.

📞...

📞Anne lütfen...

📞...

📞Ya of anne off!!

📞...

📞Geliyorum!

(Asya sinirle telefonu kapatdı. Ağlıyordu. Elleriyle yüzünü tutup hıçkıra hıçkıra ağlıyordu...)

-Asya, noldu? Neden ağlıyorsun? Ne gitmesi?

-Elif... (Sert şekilde dudağını dişledi)

-Asya, noldu anlat bi. (İskender endişeyle sordu)

-Ufff (Sinirle ellerini saçlarından geçirdi) Burdan İstanbul'a taşınıyoruz.

-NE?? (Her kes bir ağızdan bağırdı)

~~~Zeynepin odasında~~~
Off sıkıldım... İskender'in dediydi cümleler beni benden aldı yav. Karnım da ağrıyor. Yeter bu kadar heyecan. Bana bu cümleleri kaç tane erkek kurdu, sayı-hesabı yok.. Ve ben hiç birine takmadım. Bu hisleri ilk defa yaşıyorum... İlk defa böyle etkileniyorum. Kalbim göğüs kafesimi delicek sanki... Nefesimi dizginlemeliyim... Nefes al.... Ver... Al... Ver... Olmuyo. En iyisi telefonla meşgul olmak.

Komidinin üzerinden telefonumu alıp açtım. Bildirim çubuğun dan anladımki bana mesaj gelmiş. Hayır ola.

Whatsapp uygulamasına tıkladığımda Anonimin yazdığıni gördüm...

Olamaz! Makine! Ben onu tamamen unuttum... Hayır, hayır!

Anonimin üstüne bastım hemen. Umarım bana ikinci bir şans verir.

✉Anonim:Duydum ki, hastanedesin.

✉Anonim:Ve yarına kadar da uyanmazmışsın.

✉Anonim:Doğrusu neden birden bire bayıldığını bilmek isterdim.

✉Anonim:Duydum ki, stressdenmiş.

✉Anonim:Belkide öyledir.

✉Anonim:Neyse. Görevini yerine yetiremedin.

✉Anonim:Sana 3 gün mühlet vermeyi çok isterdim.

✉Anonim:Ama vakit kısıtlı...

✉Anonim:Üzgünüm...

✉Anonim:Kayb etmelisin.

✉Anonim:Belki bir yararı olur sana kayb etmenin.

✉Anonim:Belki o zaman daha mesuliyyetli olursun.

✉Anonim:Üzgünüm... :)

Ne kaybetmesi ne saçmalıyor bu ya?

✉Zeynep: Slm. Evet hastanedeyim de... Sen nereden biliyorsun?  ✔✔

Adam telefonun başında yatıyor.

✉Anonim: Kuşlar... Onlar bana dedi.

O kuşları bi bilsem... kanatlarını kırıp, tüylerini yolacağım ***.

✉Anonim:Makineyi bulamdın

✉Anonim:Buna görede birini kaybettin edeceksin.