BEYAZ KARGA

15.Bölüm [Yalan Zinciri]

             Mehir'in anlattıklarını anımsadı. Annesi daha önce kayıp ilanına başvurmamıştı. Mehir, annesinin neden kayıp ilanına başvurmadığını geçen yıllara kadar anlamamıştı. Öfkesinden dolayı olduğunu zannediyordu ki istihbarat adamı olmak böyle bir şeydi işte. Fedakarlık isteyen durumlardan en basitiydi. Kimdi o zaman başvuran kişi ? Siyah, araştırma ödevine bir yenisini eklemişti. Başvuran kişi ekipten biri olamazdı çünkü ekipteki herkes polise başvurulmayacağını bilirdi. Bir an kendi kendine güldü. Acaba Siyah'ın bilmediği, ustanın bir çocuğu daha mı vardı ? Bir tanesi bile bu kadar krize yol açmışken iki taneyi kaldıramazdı. Yalanlarla dolu deryada yalan söylemekten başka seçeneği olmayan bu insanlar için gerçek giderek soyutlaşıyordu.

               Mehir neredeyse yarım saat önce katına çıkmıştı. Siyah gizli odasına çekilip araştırmasına devam ediyordu. Yeşil'den ve diğer ekipten gelen mesajları, raporları inceliyordu. Sahada bilgi toplamak zor, kayıtlı raporlardan işe yarar bilgi toplamak çok daha zor, internetten kaynaksız bilgi toplamaksa çok çok daha zordu. Bilgilerin çoğu gereksiz yada yanlış olurdu. Ayıklamak işin can alıcı noktasıydı. Saha raporları ayıklamasında yardımcı olan temel faktörlerdi. İlk rapor Yeşil'den gelmişti.

"Marco'nun adamlarının isimleri ekte. Adamlarının sorgusundan bir şey çıkacağını sanmıyoruz. İsterseniz Turuncu ile birlikte Marco'nun adamlarını sorgulayabiliriz. Ülkeye giriş yapalı uzun zaman olmuş. Yaklaşık 8 yıl. Ana geliri gayrimenkul işleri gibi duruyor ama yeraltında başka işleri de var. Kendini saklamayı çok iyi başarabilen bir isim. Adamlarının hepsi özel güvenlik hem de kendi şirketlerine ait. Dış güçlerin etkisinden uzak duruyorlar. Konsoloslukla bağlantılarını bulamadık. Resmi kayıtların dışında bilgiler olduğu için kesinlik taşımıyor. Marco'nun günlük yaşam tarzı sürekli değişiyor. Bir günü bir gününe uymuyor. Çekilen fotoğraflarda görüldüğü gibi Marco, belli mekanlar dışında hiçbir yere gitmiyor. Mekanların çoğu ona ait. Yani kısaca Marco'yu birebir sorgulamak çok zor. Suça adamları karışırken kendisi tamamen temiz bir çizgide ilerliyor. Diğer istihbarat birimlerinin de bundan farklı raporları yok."

                 Marco'ya ulaşmanın bir yolu olmalıydı. Marco'nun asla sorgulanmayacak şekilde yaşama sahip olması tesadüf değildi. Onu kaçırmak mümkün değildi. Marco gibi biri Kargaları öldürmek istese bu işi yapabilecek profesyonel katilleri mutlaka bulurdu. Amaç öldürmek değildi. Onlara gelen bilginin güven testiydi bu. Belki de ustası Marco'nun elindeydi. Turuncu'nun nişancı olayında öldürdüğü adamların ikisi Sırp asıllıyken biri Rus'tu. Hiçbiri tesadüf değildi. Adamların profil geçmişinde bir çok suç kayıtlıydı. Lakin Marco'nun güvenlik şirketinde hiçbiri çalışmamıştı. Diğer suikastlerdeki adamlar ise buralıydı. Onlar zaten Cengiz'in kobaylarıydı. Marco'nun yanında çalışan buranın yerlisi kimse yoktu. İşlerini sağlam kazığa bağlamışlardı. Bu kadar tedbirin alınması Marco'nun doğru adam olmasını onaylıyordu.

               Diğer raporlarında Yeşil'in raporundan farkı yoktu. Diğer ödeve geçme vakti gelmişti. Mehir'e fark ettirmeden karakola gitmeye karar verdi. Lacivert'i aradı ve Mehir'in hangi karakola gittiğini öğrendi. Yola koyuldu.

***

             Yeşil, raporunu sunmuş Nahit'in çalıştığı bara doğru gidiyordu. Bu dar sokakta pek çok bar vardı. Burada onu tanıyan onlarca insan vardı. Hepsinin gözü sokağa girmesiyle ona dönerdi. Fakat bugün kimsecikler yoktu. Olanlarda ona değil başka yerlere ilgiyle ve şaşkınlıkla bakıyordu. İlerde sokağın dönüşünde büyük kalabalık oluşmuştu. Yeşil güldü. "Galiba yeni bar açılmış." Gecenin karanlığında mavi kırmızı ışıkları görünce durumun hayra alamet olmadığını anlamıştı. Kalabalık aslında Kırmızı'nın çalıştığı barın hemen ilerisinde yoğunlaşmıştı. Polis ve asayiş ekipleri kalabalığı uzaklaştırmaya çalışıyordu. Burada her zaman sıkıntılar olmuştu. İçip kafayı sıyıranlar, bıçaklananlar, sarkıntılık yapanlar veya kavga edenler hep bu sokakta olurdu. Başta bu duruma çokta şaşırmadı. Onu şaşırtan şey, çevre esnafın her zaman böyle şeyler karşısında, alışmanın verdiği rahatlıkla sakin olmaları gerekirken, onlarınsa dehşete düşmüş biçimde polislere bakıyor olmasıydı.