A Love Story In Moist Rainy Days

ONE SHOT

DISCLAIMER: I don't own this story. This story is from a one shot manga i've read before. It touches my heart so i'm sharing it with you guys. Hope you'll like it.

------------
 

A Love Story In Moist Rainy Days
 

Ren's POV

  I saw her perfection in a rainy day.

"Yo ren! Morning!" bati sa akin ng kaibigan kong si Bryan.

"Morning pre." balik ko sa kanya.

"Bwisit basa na talaga tong jacket ko!"

"Wala eh, bigla na lang umulan kaninang umaga." Sabi ko.
 
"Kaya nga eh, ikaw bakit di ka nabasa?"

"Ako pa! i have a pocket umbrella with me." Sabi ko at nahagip ng mga mata ko ang babaeng kakapasok pa lang at sinasara ang kanyang payong.
 
Si Janna. Kaklase ko siya, she always carry a red umbrella with her. Maybe that's the reason why i can't help but notice her, even in a crowd.

"Hoy pre! don't be in a daze, tara na." tawag sa akin ni bryan. Natauhan ako bigla. Grabe nakakahiya nakatitig pala ako sa kanya.
 
"Sorry pre, tara na." sagot ko at naglakad. Nagkasalubong kami ni Janna. Ang weird, I... I'm feeling a little tense when i'm near her.
 
Natapos na ang araw namin. Nakauwi na rin si bryan. Paglabas ko ay naabutan ko si janna na naghihintay sa entrance ng school and as usual she has that red umbrella with her again.
 
Lumapit ako sa kanya ng konti.
"Well, there's a coming downpour. Y-you better hurry and go home." Sabi ko.

Pulang pula na ko. Nilingon ko siya at expressionless pa rin siya.

"Pardon me?" tanong niya ng walang expression. Sa sobrang kaba ko ay tumakbo na ko palayo.

Ang tanga mo ren! Kakausapin mo na nga lang siya yun pa yung sinabi mo! Hay. Why can i say only these stupid words?
 
Kinabukasan ay maayos naman. Nagpunta ako sa vending machine para bumili ng maiinom.
 
"Pinapatawag ka ng soccer couch mo." nagulat ako at napatingin sa kanya. S-si janna.
 
"Yeah.. I got it." sabi ko na lang.

"By the way..." napatingin ulit ako sa kanya. Walang pinagbago, expressionless pa rin.
 
"Yung kahapon, I'm an ameonna kaya lagi akong may dalang payong hindi mo na kailangang mag-alala. Anyway, thanks for your kindness." Sabi niya at umalis na.
 
Amazing, she knows my name and she thanked me. Napangiti ako bigla. I'm an ameonna. Tama siya. Come to think of it, she seems like a fairy, a fairy of rain. She has a dark and shiny raven hair, pale skin like porcelain and she always carry that red umbrella. She is really, really... my fairy.
  
The next day, halos wala namang ginagawa so i decided to cut. Bumili lang ako sa malapit na fastfood chain. Papasok na ulit ako sa school nang makita ko ang isa sa teacher namin sa hallway, si Sir Miko, kaya agad akong nagtago baka mahuli pa ko pero maguuwian na din naman kaya lumabas na ko pero hindi ko inaasahan ang makikita. Si janna at si sir miko. That red umbrella really dazzles me. I see, kaya pala, she was waiting for that man.
 
Bumalik ako sa classroom at nung saktong uwian na dumiretso na ako palabas ng makita ko ulit si Sir Miko. Agad akong kinabahan ng mapatingin siya sa akin.
 
"Ikaw, hurry up and go home. Uulan na."
 
Nakatunganga lang ako. Bakit ba ako tensyonado?
 
"What's wrong?" tanong ni sir.
 
"Noth---" naputol ang dapat kong sasabihin ng may tumawag sa kanya.
 
"Honey." napatingin ako sa babaeng tumawag sa kanya at naestatwa ako.
 
"Hon! sorry for making you come all the way here." sabi niya at lumingon sa akin.
 
"Sige, see you tomorrow ren." at umalis na sila.
 
Hindi ako makagalaw, bakit? paanong? diba si...
 
Pero ang babaeng yun..

"That woman looks like someone--"

"She is my sister."
 
Napatingin ako kay janna na kalalabas pa lang. Nagsimula ng bumuhos ang malakas na ulan.

"Si ate at si sir miko, mag asawa sila."
 
"Ang akala ko kayo? I accidentally saw the two of you with your red umbrella." tanong ko. Nalilito na ako. Tumingin siya sa akin.
 
"You've mistaken our relationship." Sabi niya. Nanatili lang akong nakatingin at nakikinig sa kanya.
 
"He is not a womanizer." sabi niya at tumingin ulit sa akin. Yung mukha niya. Ganoon din ang expression ng mukha niya dati nung kinausap niya ako. Expressionless... pero ngayon, ramdam ko ang sakit na dinadala niya kahit wala pa ring ekspresyon ang mukha niya.
 
Napansin kong hindi niya dala ang pulang payong niya ngayon.
 
"Don't you take the umbrella?" Tanong ko.
 
"No.. because I already knew that my sister would come and get him." Diretso lang ang tingin ko, ayoko siyang tignan, alam ko naman... Alam kong nasasaktan siya.
 
"Today, I had no excuse to go home with him." sabi niya kaya napatingin ulit ako sa kanya. This is the first time, I saw her made an expression. I can now see her expression... Expression of pain.
 
Walang kumikibo. It's still raining, such big rain drops... which maybe made by the fairy of rain, with the imaginary love and her persistent taking the umbrella. She has hidden her love under a red umbrella.

Kinuha ko ang payong ko. Yumuko ako para matakpan ng konti ng buhok ko ang mukha ko.
 
"If you don't mind..." lumapit ako sa kanya at pinayungan siya.
 
Nagangat ako ng tingin sa babaeng nasa harap ko na ngayon ay expressionless na naman. "Would you like to share my umbrella and go home together?" seryosong tanong ko sa kanya.
 
Just like the teacher that ignores her love... just like him, that doesn't know the love that janna has for him... In the same way janna don't know why I always have with me a pocket umbrella, she never knew.
 
She never knew that I... I always bring a pocket umbrella for my fairy. That I, wanted my fairy to come and notice me. That I, Ren Morino, has fallen in love with her, whom feelings are invisible for the man she has fallen for. She never knew that I... am also hiding my love in this pocket umbrella. She  never knew.

It's still raining.

The End.

------------

A/N: Author's note ulit. Kasi naman naiiyak pa rin ako sa story na to. Deep yung meaning niya, nakatago. Please read between the lines. Yung nasa picture din that's morino aka ren and kidani aka janna. May nagsabi sa'kin na kamukha daw ni morino si shishio satsuki ng hirunaka no ryuusei (daytime shooting star), magkamukha talaga iisa lang author eh. Sige that's all.
  

- heartbreakgirlisme