Gözlerimi açmakta çok zorlandım birkaç denemeden sonra vazgeçtim bilincim açıktı fakat doğru düzgün düşünemiyordum çevremdeki konuşmaları da anlamıyordum çünkü bilmediğim bir dilde konuşuyorlardı buraya nasıl geldiğimden ve nasıl getirildiğim hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu bunları düşünmeye çalışırken bir sesle irkildim içeriye gelen bir kaç adım sesinden sonra silah sesleri duydum birisi gelip beni yatağımdan kaldırdı ayağa kalkar kalkmaz kendime geldim ve gözlerimi açtım etrafım kanlarla dolmuştu fakat içinde bulunduğum bina çok güzeldi beyaz mermer bir tavanı vardı duvarları ise kırmızıydı etrafıma bakınırken benim gibi bir kaç kişi daha gördüm silahlı adamlardan biri bizim hızlıca dışarı çıkmamızı istedi hemen dediklerini yaptım zaten yapcak başka bir şeyim de yoktu dışarıya çıktığımda hava karanlıktı ve etrafta silahlı adamlar karanlığa doğru ateş ediyorlardı orada ne olduğunu anlamamıştım içlerinden biri ateş etmeye devam ederken bize otobüse binmemizi söyledi bizde dediğini hemen uyguladık biz bindikten sonra adamlar da gerilemeye başladılar ve hızlıca otobüse bindiler otobüs durmadan birilerine çarpıyordu.insanlar çıldırmış gibi etrafa saldırıyorlardı otobüste ise çok derin bir sessizlik vardı ben sessizliği bozarak yanımdaki adama ne oluyor dedim adam bana dõnmeden dünya bir anda kaos ortamına girdi her ülkede iç savaşlar çıktı ve bir anda bazı yaratıkların saldırısına uğradık her geçen dakika sayıları çoğaldı bizde ankarada cumhurbaşkanlığı sarayının etrafında geniş bir bōlgeye duvar ördük ve başbakanın emriyle ülkede sağ kalanları topluyoruz darıca diğer yerlere göre daha temiz burada sizi biraz bekleticez sonrada uçakla ankaraya göndericez .araba durduğunda hemen arabadan inip bir binaya girdik içersi tanıdıklarımla doluydu burası hiç güvenli değildi aklıma kötü fikirler geldi ya hastalıklılar buraya girseydi buradan kaçmam lazımdı üst kata yusufun yanına çıktım yanında furkanla fatih de vardı hemen fikrimi söyledim biraz da ısrar edince benimle gelmeyi kabul ettiler.
