GREJUVA

Bölüm 10

İTİRAF

İZMİR

Yıl 1921

'Eee! Vanessa hadi bakalım. Bu genç sana her şeyini döktü. Sıra sende. Sen ne yapacaksın.' Dedi içinden Vanessa.

"Ihhıı! Şeyy aslında bende sana bir şeyler söylesemm.. Iıııh! Benii deli sanmazsın umarım."

Behnan "Yok yok yok. cık cık sanmam ki neden sanayım."

Vanessa "Aslındaa şeyy Behnan. Eeee senin anlattığınla pek ilgili değil benimkiler. Şaşkınım çok tanımıyorum buraları fakat benim oralarda, yani Yunanistan'da, yani Helen'de Osmanlı hâkim. Buranın tam tersi. Bunu ilk defa sana itiraf ediyorum. Amaa..."

Behnan "Ne aması kızım. Senin dediğin tarihler bahsettiğin durum çok geride. En az yüz yıl."

Vanessa "Biliyorum. Biliyorum da anlatamıyorum ki sana. Nasıl anlatayım burada da Rumlar çok fazla. İki tarafta birbirinden farklı ama aynı gibi. Sanki durumlar baş aşağı yer değiştirmiş gibi. Rumlar çok fazla burada, orada da siz çok fazlaydınız."

Behnan "Tabi fazla. İşgalcileriniz başkaldırdı. Osmanlı topraklarına istilacılar eriştiler.

Vanessa "Tarih tekerrürden ibarettir. Tersi tekerrür etmiş. Ne kızıyorsun."

Behnan bu güzel kızın yüzüne baktı. Baktı. Nasıl da biblo bebek gibi. Mermer gibi bir kız. Deli desem değil, yalancıya hiç benzemiyor. Sıksa bu kadar olmaz. Neyse.. "Vanessa doğruyu söylediğini biliyorum. Fakat aklım bu durumu almıyor. Senin alıyor mu ki?"

Vanessa "Bilmiyorum Behnan. Bilmiyorum. Yalnızım. Bir şey beni buraya attı. Ama başka bir şey takip ediyor gibi. Bir şeyler uyandı ama ne"

Behnan "Kolyeyi hatırlıyor musun? Hayvanların belki de kurbanların yanında nasılda aktifleşti. Neydi o Vanessa. Hadi anlat. Sana yardımcı olabilirim belki."

Vanessa "Köylünün hayvanlarının telef olmasıyla alakalı olduğunu düşünmüyorum. Onlar yaşanan durumların sadece bir parçası. Bu kolyeyi başka durum tetikliyor olmalı ama hayvanların olduğunu sanmam. Bilmediğim bir durumu anlatamam. Bunu babaannem Hacete bana verdi. Bu normal bir kolye değil. Yeryüzünden bir parça değil. Herkesin koparıp alacağı bir parçada değil. Öylece takamazsın. Yemin vereceksin. Senin ve senden sonrakilerin kabul günü toplanmamız buna bağlı. Emaneti tak ama unutma, senden sonra bir sahibi var. Bunu boynundan çıkarmadan ve dönence tamamlanmadan ölemezsin." dedi. "Ama ne olduğunu söylemedi. Her kurban değil. Yıllar önce kendi babaannesi vermiş ona da."

Behnan "Sanırım o taş değil Vanessa. Bir muska."

Vanessa "Muska da nedir?

"Muska, biz Müslümanların inandığı, kötü bir duadır. Birine yapıldığında o kişiyi etkisi altına alır. Bir lanet yapışır."

"Neeeee! Şimdi ben lanetli miyim?"

"Sanmam ama boşta değilsin. Baksana tüm kasabayı ayağa kaldırdın. Sende karanlık bir şeyler seziyorlar ama ne bilmiyorlar. Eee! Devam et. Annen baban kimdir? Necisin."

Vanessa "Annem, zavallı annem." dedi ve derin nefes alıp yutkundu. Gözleri boncuk boncuk oldu. Göz bebekleri büyüdü. Burnunun ucu kızardı. Ardından devam etmeye karar verdi. "O çok iyi bir kadındı. Babam onu dağ eteklerinde, yani bizim kasabadan uzak, evimizin yakınlarında mantar toplamaya geldiğinde görmüş. Hain bir tuzakla arkadan bastırıp, ağzını burnunu kapatıp eve atmış. Ona tam bir yıl o ahırda hiç durmadan hayvan gibi tecavüz etmiş. Babaannemin yakarmalarına aldırmadan, hayvan gibi bağlamış onu. Ta ki ben olana kadar. Sonra çaresiz annem, babaannem beni doğurtunca kabul etmek zorunda kaldığı için evin bir ferdi olmuş. Babama da annemin kendisine kaçtığını söyleyerek onun ailesini susturmuş. Daha sonra Olivya ve Adonis derken kadın yıllarca kendi çığlığında boğulmuş."