Sana İhtiyacım Var

25. "İyileştiren Sevgi"

Selaaam 🙋🏽‍♀️

Yine uzun bir bölümle burdayım. Baya oldu yine bölüm atmayalı ama geç olsun güç olmasın :d

Ben yüksek müsaadenizle bir şey sormak istiyorum. Cevap alır mıyım bilmiyorum ama denemekten zarar gelmez.

Ben şahsen bu formatta bir hikayeye burda denk gelmedim, okumadım. Hikayemin esinlenme olmadığını ben biliyorum fakat dışardan okuyan birisi belki de daha önce buna benzer bir şeyler okumuştur. Okudunuz mu? Görüp duydunuz mu, merak ediyorum. Bunu benimle paylaşsanız ne güzel olurdu ama. (:

Neyse :d

Umarım begenirsiniz.

İyi okumalar. (:

***

Birkaç çalıştan sonra açılan telefondan duyduğum sesin Ali'ye ait olmasını beklerken, o ses hiç istemeyeceğim birine, Ceren'e aitti.

"Efendim?"

Şaka mıydı bu? Ali'yi sorduğumda ne diyecekti şimdi bana? Ali duşta falan mı? Bu kadında cidden beyin yoktu.

"Ali nerde?" diyerek sert bir ifadeyle konuştum. Gerçekten şu an beynimden görünmez alev dumanları çıkıyordu.

"İşi var, neden aradın?"

"Lütfen telefonu daha zeki birine uzatır mısın? Çenemi sana yoramayacağım."

"Maalesef tatlım. Ofiste yalnızca Ali ve ben varız. O da şimdi burda değil. Başka bir şey var mıydı?"

Sinirle sayıp sövmek istesem de sakin kalmaya çalışıp hiçbir şey söylemedim. Telefonu yüzüne kapattığımda sinirimden ağlamama ramak kalmıştı.

Doğru söyleyip söylemediğinden emin olamasam da ofiste baş başa olma ihtimalleri içimi kemirip duruyordu. Alıp başımı şirkete gitme fikri her an beni ele geçirebilirdi. Geçirmeden önce acilen salona dönüp aklımı dağıtmam lazımdı.

Ah Ali ah! Ben bunu sormaz mıyım sana?

Salona döndüğümde gülümsemeye çalışıp önemli bir görüşme olmadığını söyledim. Neyse ki konuşmak için odadan çıkarken Ali'nin aradığını söylememiştim. Yalan da değildi sonuçta, gayet önemsiz bir görüşmeydi.

Müsaade isteyip kalkmak istesem de Gökhan abiyi rahatsız etmek istemediğim için bir şey diyemedim. Beni tek yollamayacağını biliyordum. Tam sohbetinin ortasında ben gideyim demek olmazdı.

Saat 10'u geçerken çalan zil ile Aslı kapıyı açmaya gitmişti. Bir süre sonra salona Ali ile döndüğünü gördüğümde kısa bir süre göz göze geldik. Hemen bakışlarımı çekerek Sevgi teyzeye döndüm. Ela kucağında yaklaşık 20 dakikadır uyuyordu. Rahatsız olmasın diye almak istesem de gerek olmadığını söyleyip vermemişti. Gerçekten ikisinin de Ela'ya yaklaşımı çok güzeldi. Onu severken hiç kendi torunlarından ayırmamışlardı.

Herkese topluca selam vererek Aslı'nın az önceki yerine oturdu Ali. Yani yanımdaki boşluğa.

Onun gelişiyle sohbet ona çevrilirken hiç dönüp bakmadım. İşlerin bu sıralar ne kadar yoğun olduğundan yakındığında aklıma gelen Ceren'le iyice gerilmiştim. Gerçekten bir an önce kalkıp gitmek istiyordum.

Bir süre sonra konu Ali'den uzaklaştığında bana doğru eğilip konuştu. "Gidelim mi?" diye sessizce sorduğunda cevap olarak başımı salladım. Daha fazlası içimden gelmiyordu şu an.

Müsaade isteyip ayağa kalktığımızda Sevgi teyzenin kucağından Ela'yı almak için adımlamıştım ki Ali durdurdu. Gidip kendisi kucağına aldığında burukça gülümsedim. Onunla böyle olmak hiç mi hiç hoşuma gitmiyordu.