Alles is een aardappel

Alles is een aardappel

Laatst was ik aan het dineren met mijn familie. We aten een simpel gerecht uit onze Nederlandse keuken. Het bestond uit aardappels, wat groentes en vlees net zoals elk ander Nederlands gerecht uit onze eentonige keuken. Ik vroeg mij af: waarom is Nederlands eten altijd zo saai en praktisch? Puur voor snelle consumptie met een soort van aangename smaak. En wat als het eten erachter komt dat het saai is? Net zoals eten hoort te zijn. Daar liggend klaar om geprikt te worden door mijn vork en gesneden te worden door mijn mes. Wat als ik een mens prik met mijn vork en mijn mes? Blijft die ook zo liggen klaar om opgegeten te worden of verzet die zich tegen het dagelijkse tafereel. Is de mens niet gewoon het eten op het bord dat daar is om geconsumeerd te worden, te consumeren? Deel te zijn van een wereld waar er geen controle is, waar zij niet kunnen spreken maar gewoon daar liggen voor hun lot. Kunnen ze wel kiezen of ze saaie aardappels worden, verwerkt in een Nederlands gerecht of een hete peper in een toprestaurant. Is voedsel uit een huiskeuken minder waard dan die bereid in een top keuken zelfs als het gelijk is aan elkaar? Wat is gelijk eigenlijk? Is het gelijk in smaak of vormgeving? Is een gestampte aardappel nog wel hetzelfde als hele aardappel?  Kan een stukje vlees bepalen of zij beter is dan een aardappel? Mag die kiezen of zij een gerecht Wilt worden? Als de mens het eten op een bord is heeft die geen controle of keus. Alleen de consument mag bepalen. De consument bepaalt het, zelfs als zij weten dat de aardappels niet samengaan met de broccoli van gister. Is de consument, de eter, de overheid en wij gewoon hun dagelijkse tafereel waar zij zich doorheen haasten om voor hun belangrijkere zaken te werken?  Als de overheid de consument is, wie levert dan het eten? Sommige consumenten maken zelf hun eten, maken zij hun eigen problemen? Of is de kok iets wat eten levert of leverde, de god van de aardappels, de profeet van de broccoli. Of zitten zij ook in een restaurant met voorbereid eten die ze zelf konden kiezen? Of hadden zei geen keus? Heeft men wel een keus, is onze keus niet gewoon een reactie die we al gingen geven zonder dat we dat wisten, dat we die moesten zoeken? De overheid heeft geen keus. De overheid is ook een aardappel, of broccoli, een stukje vlees, kipfilet en alles wat gegeten kan worden. Gecreëerd om te verdwijnen in de magen die dat eten. Wie eten dat? Degene onder macht zonder keus, de mens, de aardappel ervaren de keuzes van de hogere macht. Aardappels die aardappels eten die toevallig de aardappels eten die aardappels eten die aardappels eten.  Heeft een hogere macht de macht over de hogere macht? Een hogere macht die alle aardappels naar een beter plek brengt nadat zij gegaan zijn. Wat is een betere plek? Een schoner bord met meer ruimte? De aardappels weten het niet en hebben geen andere keus dan het niet weten. Het geeft alleen maar meer aardappels. Alles is een aardappel. Een aardappel kan niet kiezen. Alles is al bepaalt net zoals er al was bepaald dat deze aardappel voor mijn neus, voor een Nederlandse consument was bedoeld. En ik de keus niet had of die aardappel wel of niet voor mijn neus ligt. Ik ben een aardappel, u bent een aardappel, iedereen is een aardappel in onze Nederlandse wereld.

De Wesp, God, De Maan en De Zon (de aardappel)