Gecenin sessizliği ilerledikçe duymaktan bıktığım televizyonun sesini biraz daha kısıyorum.Daha doğrusu televizyonu kaybetmek istiyorum ama yapamıyorum,reddedilmekten korkuyorum çünkü biliyorum ki ben onu aklımla değil kalbimle seviyorum."Her anın tadını çıkarın "diye bir söz varya anlam veremiyorum neden mi çünkü hayatını yaşamını bağladığın insan yanında yok iken hayat çekilebilir mi düşünüyorum gerçi düşünmekte bile zorluk çekiyorum.Sonra susuyorum,aşkımı içime çekiyorum,gizlice,sessizce yaşıyorum ama hayata anlam veremiyorum.
