𝙺𝙰𝚁𝙳𝙴𝚂̧ ~𝙶𝚊𝚢

15

Birileri kurgumu fark ettikçe bölüm yazasım geliyor...

Nefes alamıyorum saolun.
*****

Burdaydım işte..... Her şeyi bırakıp pılımı pırtımı toplayıp kaçtığım, birçok kötü anımın bulunduğu bu evde. Annemin öldüğü evde.

Yavaşça kapıyı araladım ve içeri girdim, bıraktığım gibiydi her şey. Yerli yerinde annemin sevdiği gibi, annemin ruhunun bu evde olduğuna inanıyordum bu yüzden gülümseyerek dolaştım her yeri.

Anne ben geldim. Dedim içimden.

'hoşgeldin bebeğim' demesini bekledim, öyle olöasını umdum.

Seni çok özledim..

'bende..' dedi sanki ben öyle istedim.

Anne seni çok seviyorum. Dedim bu sefer içimden söylemek yetmemişti bana.

'Seni çok seviyorum anneciğim. " dedim beni duymasını istedim, biliyordum bir yerlerden beni izliyordu.

Odama girdim ve bozulmamış olan Spiderman li çarşafıma baktım. Yıllar geçsede eskimemişti. Hâla annemin aldığı günki gibi yeniydi.

Gidip üzerine yattım birden ayağa kalktım ve kaşlarımı çattım.

"Amınakoduğum ne kadar klişesin." sonra gözlerim aralandı

Özür dilerim anne küfür etmek istemedim

Ayağa kalktım ve elime annemin babama okuduğu kitabı aldım ve yanındaki yüzük kutusunu aldım. Bana lazım olacaklardı.

Aşşağı indim ve eve son kez bakıp içeriye el salladım.

'Anne yeniden geleceğim ve sana her şeyi anlatacağım, şimdi gitmem gerek seni seviyorum! " dedim ve evden çıkıp anneme ait anahtarla kilitledim kapıyı, hızla aşşağı indim ve beni bekleyen kaanın yanına koştum hızla yanıma gelfi ve yüzümü kontrol etti ağlayıp ağlamadığım teyin ediyordu sanırım...

" Ağlamadım kaan hadi gidelim. "dedim hızlıca daha uçağa yetişmemiz gerekiyordu evet peder pazartesi burda olun demişti ama biz gerek duymayıp salı günü erken gelmiştik.

Peder demişken mesaj atmalıydım.... Yine!

1 yeni mesajınız var!

Peder: Nerdesin? Geç kalıcaksın.

Hah kendi mesaj atmıştı bile.

Siz: Hava alanına geliyorum eve uğramam gerekti||bu mesaj gönderilmedi

Neden hesap veriyorsun kozalak beyinli!?

Siz: Hava alanına geliyoruz.

Peder: Ha tamam çabuk olmaya çalış lütfen 1 saat falan var geç kalmanızı istemiyorum.

Siz: Çok düşüncelisin peder(!) geliyoruz.
Görüldü.

* **

Gelmiştik ve onu bekliyorduk. Hazır değildim kesinlikle hazır değildim onu görmeye. Ve sesini duymaya.

Kaan sanki anlamışım gibi elimi kavradı ve gözlerime baktı sakin olmamı ister gibi. Ben zaten sakindim sadece hazır değildim.

Önümüzde lüks bir araba durdu ve kapısı açıldı içinden beyaz klasik air nike ve gri eşofman giymiş kalıplı bir adam çıkmasını beklemiyordum! Kesinlikle bu - bu babam olamazdı.

Bir an etrafına baktı ve gözleri beni buldu, kaan elimi biraz sıktı ve bıraktı yanımda olduğunu kendince belli ediyordu. Arabanın kapısını kapatmadan valekerden birine el işareti verdi vale koşarak yanımıza geldi ve arabayı alıp otoparka götürdü. Tekrar gözlerimin içine baktı, ona nasıl baktığımı bilmiyordum ama bana baktığında bişeylerin koptuğunu gördüm gözlerinde. Yavaş yavaş adımlarla yanımıza geldi ve herkese kafa selamı verdi ben ise hâla gözlerinin içine bakıyordum.

"Çağan" dedi duygu yüklü bir sesle gözimden hangi ara düştüğünü bilmediğim yaşı hızla sildim ve burnumu çekip gülümsedim.

"Vayyy peder! Değişmişsin haa havalısın beğendim." dedim sesimi sabit tutarak ama dışardan gözlerimin kırmızı olduğuna emindim.

"İyimisin?" diye sordu kaan kulağıma fısıldayarak.

"Harikayım!" diye cevap verdim kendimden beklenmeyerek.

"Kaan tut şunu ben emin olamadım." dediğini duydum göktuğun.

"Aaaa göktuğ neden iyi olmayayım harikayım pederi gördüm daha iyi oldum." dedim imayla.

"Herneyse" dedi "Hadi gidelim uçak kalkıcak az kaldı." dedi kaan beni eymenin koluna bıraktı ve kendisi babamın omzundan tutup ilerledi ne konuştuğunu bilmiyordum ama ciddi bir şey anlatıyordu babam ise onu dikkatle dinliyordu. Konuşmadım hiç sesimi duymasını istemiyordum.

Hak etmiyordu.

********

10 dakikada yazdığıma yemin edebilirim ama kanıtlayamam.

Bu olayları hemen bitireceğim zaman atlaması yapaçağım bir nevi beni yoruyor.