If Ever You're In My Arms Again

PROLOGUE

Mabagal akong naglalakad sa kalsada sa gitna ng pagbuhos ng malakas na ulan, hindi alintana kung magkaka sakit o mababasa.

Kasabay ng pagbuhos ng ulan, siya din pagbuhos ng luha sa aking mga mata.

"Martina...maghiwalay na tayo pagod na ako, pagod na akong lumaban hindi na natin kaya, alam kong pagod ka na din! Kaya please... please Martina wag na natin ipilit".

Hindi ko maintindihan......

Bakit mas pinili niya'ng iwan ako?

Bakit mas pinili niyang sumuko? eh ako lumalaban pa din ako.

Siguro ganon nga talaga

paano tayo lalaban kung hindi na tayo kayang ipaglaban?

ganon ba talaga kahirap ang manatili?

Kaya ko pa naman eh, Kaya ko pa...

Kahit na walang kasiguraduhan sumugal pa din ako, kase ang pagmamahal niya ang pinanghahawakan ko.

Sabi niya mahal niya ako...

Malakas ang loob ko kase, manatili lang ako sa mga bisig niya ligtas ako, 

But why did he lose his arm from me?

Pero wala na eh, sumuko na.....

Siguro nga pagod na siya....

Ehh ano pa nga ba?

siguro nga mahirap akong mahalin.

siguro nga mahirap manatili saakin

pero,

Tandaan mo toh Ryle Kristoff, hinding hindi kita hahabulin.

I will never be back in your arms again....

• Luxeahana•